Μονοπάτια συναισθημάτων

Λουλούδι που κείτεται στον δρόμο

Ένα μυρωδάτο κάποτε λουλούδι κείτεται στο δρόμο
Τώρα πια είναι νεκρό
Μα κάποτε ήταν το καλύτερο δώρο που πήρε κάποιος
που τώρα είναι νεκρός

Μα το λουλούδι κείτεται αθάνατο,
τουλάχιστον η ιδέα της σύλληψής του
Η έννοια της αγάπης τους,
του δωρητή και του παραλήπτη,
αυτή ποτέ δε θα πεθάνει
όσα λουλούδια κι αν λιωθουν
κάτω από τις ρόδες των αυτοκινήτων

Η αγάπη είναι ελεύθερη σαν το δρόμο
Μυρωδάτη σαν το ζωντανό, κάποτε, λουλούδι.
Η ελευθερία όμως βρίσκεται πολύ βαθιά στην ψυχή των πάντων.

Κάνεις δε μπορεί να ορίσει,
αυτό που ποτέ δεν έχει ζήσει

Το λουλούδι όμως είχε ζήσει τα πάντα
Την ελευθερία του φθαρτού της υπόστασης του
Του θανάτου του
Την αγάπη που του έδειξαν δύο δωρητές που από τύχη
αντάλλαξαν το δώρο.

Θέλω να ζήσω σαν αυτό το λουλούδι
Θέλω αυτό
Να γευτώ την ελευθερία
και την αγάπη
Την οργή και το θάνατο
Δε φοβάμαι, δεν υπογράφω
Δεν τρομάζω, δεν οπισθοχωρώ
Κοιτώ αδιάφορα
Και κάθε είδους ηδονή αναζητώ...