Komşum? BTS!! -2

Yüksek Oktav

Mercimek çorbası, mercimek köftesi, mercimekli bulgur pilavı, mercimek yemeği, mercimekli börek... Mercimeği her haliyle severim. Taehyung'u da. Kuş yuvası kafalı Taehyung, yüzü maskeli Taehyung, pijamalı Taehyung, Neptünlü Taehyung, Tansu Çiller saçlı Taehyung. Benim adım Sonya, Taehyung'u ve mercimekleri her şekilde seviyorum.

Birde ukala bukalemunları.

Ve tüm Exo üyelerini.

Tüm Akatsuki üyelerini de.

Ve dünyanın bütün iyi niyetli unnilerini. Go Eun unnim gibi. Bana yardım etti -aslında işi yardım etmekti- tüm o süre boyunca yanımda kaldı ve herşeyin yolunda olduğundan emin olmaya çalıştı. Belki de ona ev arkadaşı olmayı teklif ederim -hnhnhnhnhn evet böylece Puka'nın çenesinden de kurtulurum hnhnhnhn.

Programda- şovda- ya da yayın, siz ne diyorsanız, yanımdaki kel kafalı yapımcı adamın kafasından yansıyan Taehyung'un el kol hareketlerine gülmemek için büyük mücadele verdim. Hoş- o da dikkat çekmek için büyük mücadele veriyordu. Haftalardır görüşmeyen biz değilmişiz gibi, onu kulağından yakalayıp şu spot ışıklarının direklerine direklerine vurmak isteyen ben değilmişim gibi durmuş adamın kel kafasından haberleşiyorduk.

Çıkışta Youngjae ile vedalaşmak istedim. İstemedim. Yani kim vedalaşmak ister ki onunla, lütfen??!! Ona gerçek vedam ancak ölüm döşeğindeyken olabilir. Tabi formalite icabı yaptık bir şeyler. Taehyung bizi bölene kadar. Söylemiştim Taehyung'u seviyorum diye ama cidden.... Düzgün veda etmeme bile izin vermedi. Mercimekleri de seviyorum ama kimseyle arama girmiyorlar. Bileğimden tutup külüstür bir arabaya da sürüklemiyorlar.

''Nereye gidiyoruz?'' unnimin sorusuyla kendime geldim.

''Eve.'' eve evet. Çünkü direksiyon bende ve bildiğim tek yol evimin yolu. Gergin bir şekilde gülümsedim.

''Noona merhaba! Seni çok özledik!'' Jungkook omzuma dokundu.

''Sonya.'' Jin kafasıyla selam verdi. Hadi ama çocuklar- sizi bırakıp giden benmişim gibi davranmayı kesin.

Konuşmadan arabayı çalıştırdım ve eve giden otobana saptım. Zaten yorgun olduğumdan uyumamak için radyoyu açtım. Blank Space çalıyordu.

''Vav. Taylor Swift'i severim.'' güldüm.

''Kahretsin. Yeter artık arabayı durdur.'' Taehyung camdan kafasını çevirmeden konuştu.

Arabayı durdurdum. Kimseden çıt çıkmıyordu.

''Niye durdun şimdi?'' Taehyung tekrar konuştu.

''Niye mi? NİYE Mİ?! DURMAMI SÖYLEDİN YAH!!'' dayanamayıp bağırdım.

''OTOBANDA DURULUR MU?! Seni akıllısın diye sev-'' duraksadı, merakla bizi izleyen üç çift göze döndü.

''İnin arabadan.'' o konuştu ben de kafamla dışarıyı işaret ettim.

''Yolun ortasında ne yapmamızı istiyorsunuz?'' yine Jin konuştu.

''OTOSTOP ÇEKİN!'' ikimiz birlikte bağırdık.

Herkes öfkemizden nasiplenip arabadan indi. Uzunca süren sessizliği Taehyung bozdu.

''Plakama gelen cezayı sana göndereceğim.''

''Harika. Adresimi unutmadın yani. Haftalar oldu?''

''Hadi ama Sonya, senin iyiliğin için gittik. Üstelik daha fazla birlikte kalsaydık fanlarla başın derde girebilirdi. Onlarla başın derde girsin istemezsin.'' *yn: yazar Taehyung'un içine bir Army sokar.*

''Birlikte daha kötü günler de atlattık. Hem ben de bir fanım unuttun mu? Bir sabah kalktım ve yaşadığım son bir ayın gerçekliğinden şüphe ettim.'' yüzüne bakmadan güldüm ve konuşmaya devam ettim ''gerçekten delirdim sandım.''

Yine uzunca bir süre sessizlik oldu, ardından omzuma dokunup sordu

''Zaten deli değil miyiz?'' ikimiz de kahkahalarla güldük.

~~~~~~~

Merhabalar sizi yeni açmış kayısı çiçekleri sizi!!!

İlk olarak bu bölüm kısa oldu farkındayım çünkü gayretle yazdığım yeni bölümü kaydedemeden bilgisayarım kapandı ve sonuç.... Uzun süre beklettiğimden bu kadarda olsa yayınlamak istedim-- yeni uzun bölümü yakın zamanda yayınlamaya çalışacağım.

İkinci olarak hikayeye Sonya'nın açısından devam etmenin daha iyi olacağını anladım- çünkü Sonya ben- bende Sonya'yım. Başka açıdan yazmak zor- yazabilenlere bravo!

Beni affedin ve Bts ile kalın!! ^__^