SAFKAN: Dönüşüm

14-)✧*。Düşünceler...✧*。

Eve vardığımda kapıyı çalmak istemedim çantamdan anahtarımı çıkartıp mümkün olduğunca sessiz davranarak kapıyı açtım. Annem daha gelmemişti. Bu iyiydi, zaten onunla konuşmak istemiyordum.

Dışarıdan geldiğim için ilk iş koşup ellerimi yıkadım. Annemin gelmesine bir saat vardı. Kurt gibi aç olduğumu farkettim. Kurt kelimesi aklıma gelince kıkırdamama engel olamadım. Acaba kurt adamlar da var mıydı?

Mutfağa girip hızlıca kendime yiyecek bir şeyler hazırlayıp odama çıktım. Yiyecekleri çalışma masamın üzerine koydum ve hızlıca yedim. Sonra tuvalte gidip dişlerimi fırçaladım, pijamalarımı giyinip yatağıma girdim. Battaniyemi üzerime örttüm, sırt üstü uzanıp yatağımın üzerine denk gelen cam tavandan mükemmel gökyüzüne baktım.

Yıldızlar bu gece daha da parlaktı sanki. Gece daha güzeldi. Bir şeyler öğrenmiş olmanın mutluluğu içerisindeydim. Evet öğrendiğim şeyler normal bir insanın kaldıramayacağı cinstendi ama ben normal bir insan değildim. Vay be demekki ben önemli biriydim ayrıca daha dönüşüm geçirmemiş bir vampirdim. Sahi dönüşüm nasıl olurdu ki. Peki eğer vampire dönüşürsem kendimi kontrol edebilir miydim? Hiç insan öldürür müydüm? Tanrım ben kimseyi öldüremem ki. Ben bu vicdan azabıyla yaşayamam. Güneşe çıkamaz mıydım? Oysa ben güneşi çok severim, ayı da severim ama güneş ayrı güzel. Peki ya dönüşmek istemezsem, ya vampir olmak istemezsem o zaman ne olurdu? Seçim şansım var mıydı? Annen bir vampir demişti Eray. Bir insan annesinin vampir olduğunu fark etmez miydi?

Kafamda o kadar soru o kadar düşünce vardı ki. Bu soruları yarın gidip Eray'a sormak için sabırsızlanıyordum.

Kendi kendime kızmıyorda değildim. İlk defa tanıştığım bir insanın söylediklerine inanıyordum. Fakat bana çok güven veriyordu.

Onun suratını gözümün önünde canlandırdığımda midemde oluşan hisse anlam veremedim. Neydi bu his? Bir insan birini düşünürken neden midesinde ayılar tango yapıyormuş gibi hisseder ki?

Kafamdaki düşünceleri bölen şey dış kapının açılma sesiydi. Ardından annemin sesini duydum,

"Aryaa! Evde misin kızım?"

Cevap vermemeye karar verdim. Yorganımın altına iyice gömülüp kapı tarafına arkamı döndüm ve gözlerimi kapattım. Annemin adımlarının parkelerde bıraktığı sesi duyuyordum, buraya geliyordu. Kapım yavaşça açıldığında uyuma numarası yaptım. Anneme arkam dönük olduğu için bu numarayı yapmak daha kolaydı.

"Arya uyanık mısın?"

Cevap vermedim annem odama girdi ve masamın üzerindeki tabağı ve bardağı aldı. Alnıma bir öpücük kondurduğunda ürperdim. Çok soğuktu. Sanki alnıma annemin dudakları değilde buz deymiş gibi. Ardından odadan çıkıp yavaşça kapıyı kapattı.

Annemin teni hep soğuktu. Nedenini sorduğumda kan değerlerinin düşük olduğunu söylüyordu fakat kanı düşük olan insanlar üşür, annem hiç üşümezdi. Aksine kışın bile üstünü örtmeden yatardı. Belki bu da vampir olduğunun kanıtıdır.

O kadar çok düşünüyordum ki uyuyamıyordum. En iyisi tüm düşüncelerimi kafamdan atmak ve uyumaya çalışmak diye düşündüm.

Düşünceleri zihnimden uzaklaştırmayı zor da olsa başardım ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.

*****************

Karşımda duran mükemmel deniz manzarasına bakarken adeta kendimden geçtiğimi hissettim, deniz sesine bayılırdım. O kadar huzur vericiydi ki. Saçlarımı okşarcasına esen hafif meltem kendimi çok iyi hissetmemi sağlıyordu. İçimde oluşan o kıpır kıpır hisse alışık olmasam da bu his çok hoşuma gitmişti.