Irisch boy ~Niall Horan~

hoofdstuk 4

pov Jill
ik voel nog eens of ik moet aansingelen. Ik merk dat fierro zijn adem heeft ingehouden tijdens het opzadelen. Ik trek nog 2 gaatjes bij en voel of het zadel nu nog verschuift, nope. Goed. Ik stijg op en wandel de stoep op. Ik ga het padje op naar het bos.

We zijn bijna terug bij mij thuis. Nu het laatste pad. Lekkaaah crossen. Ik geef fierro benen en hij reageert direct. Brave. Met de wind in mijn haren zie ik het einde in zicht komen. Dit is gewoon zalig. Ik zou dit voor eeuwig kunnen doen. Ik hou fierro in en ga terug over naar draf. Dan naar stap. "Wat moet ik doen, ik heb echt geen zin om niall terug te zien, hoe hij plezier maakt terwijl hij mij gewoon heeft laten zitten" zeg ik. Fierro zijn oren draaien direct naar achter als ik begin te praten. Ik glimlach. "zou hij me herkennen" vraag ik me luid op af. Hij draait met z'n oren. "en wat moet ik daar uit op maken" zeg ik. Hij schudt met z'n hoofd. "Dat neem ik dus op als een nee"zeg ik. Okee dus volgens fierro zal niall me niet herkennen. We'll see.

Ik leg het zadel op het rek en het hoofdstel hang ik aan de hanger. Ik geef fierro nog wat drinken bij en loop daarna de stal uit. Vlak voor de deur kijk ik naar boven want daar hangt een klok. Best wel handig. Kwart na 12.

Als ik binnen kom verwelkomt de geur van pannekoeken me. "hmmmmm" zeg ik als ik de keuken binnen kom. Mijn mama draait haar om en glimlacht als ze me ziet staan. "Kom dan gaan we eten. het is bijna klaar" zegt ze. Ik sta op van m'n stoel dek de tafel. Niet veel later beginnen we met eten. "Dat was echt super lekker" zeg ik als ik 4 pannekoeken op heb. "ja, jij hebt je zoals gewoonlijk weer vol gepropt zonder ook maar één grammetje bij aan te komen" zegt ze. "zal je vast van niall hebben" mompelt ze er ook achter. Ik kijk haar met 1 opgetrokken wenkbrauw aan. "Sorry, maar het is zo" zegt ze terwijl ze onschuldig haar handen opsteekt.

Als de tafel is afgeruimd kijk ik op de klok. Ja alweer, ik word zenuwachtiger bij de minuut, door niall ja.

Om hem terug te zien

Zou hij verandert zijn

Zijn ogen hadden wel nog altijd dezelfde mooie kleur als in de clip

En zijn lach

Ik haat jullie, kaboutertjes ga uit mijn hoofd. Weg. Ik zei/dacht dat allemaal niet. Dat waren die irritante kleine mensjes. Wacht wat was ik weer aan het doen. Ooh jaa klok. 2 uur. "ik ga maar eens douchen" zeg ik en sta op. "en waar denk jij heen te gaan" zegt mama. "zo een rechtstaande balk, waar je je in kan wassen, en uit een buisje genaamd kraan komt water, en dat alles te samen is dus douche, ik dus douchen" zeg ik duidelijk. "Eerst afwasmachine leegmaken" zegt mama terwijl ze de keuken uitloopt. Ik zucht overdreven. "niet zuchten, gewoon doen!!" Roept mama van uit de woonkamer of bureau, ik weet het niet zeker. Wacht was dat zo luid? Nee toch, of wel? Blijkbaar wel. Als er 1 ding is wat ik haat, ook al duur het misschien maar tien minuten en heb je een afwasmachine? De tafel afruimen en alles in de vaatwasser stoppen. De tafel zetten ? Geen probleem echt waar, maar afruimen. No way.

Half 3 en ik ben ein-de-lijk klaar. Hoe ge zei juist dat dat maar tien minuten duurde. Ja okee en ik zei ook dat ik dat haatte om te doen. En alles wat je haat doe je automatisch trager. Ik loop langs de bureau naar de trap om mij te douchen. "tafel klaar?" Vraagt je-weet-wie uit de bureau. "jaaahaaa" zeg ik. Ik ga naar mijn kamer en pak daar de spullen om te douchen die ik nog over heb.

Ik loop naar de badkamer en doe mijn kleren uit. Ik stap onder de douche. Zodra de warme stralen mijn lichaam raken voel ik me al een heel stuk rustiger. Waarom moet ik me zorgen maken om niall. Hij gaat me toch niet herkennen. Hij met het lieve karakter. Degene die altijd lieve woordjes zei als je overstuur was. Hij die je kwam troosten met z'n rustgevende en ooh zo mooie ogen. Oooh geweldig, de kaboutertjes douchen blijkbaar mee ??

Als ik klaar ben droog ik me af en doe mijn kleren aan. ik ga naar beneden en daar zit mama te praten met iemand. Ik kan niet zien wie want hij zit met z'n rug naar me toe. Als ik in men mama haar gezichtsveld sta. Zit ze me en wijst ze me aan. De jongen draait zich om. OMG!!!!

Nicola phillippaerts. Hij kijkt me aan. Ooooh mijijijijn gooood ik sta hier in een training shit! Ik sta hier dus blijkbaar als een malloot want mama en nicola staan me raar aan te kijken. Snel herpak ik me. "ik ben nicola" zegt nicola. Ik schud zijn hand. Aaaaah ik schudde zijn hand. Okee Jill genoeg. Het is maar alleen nicola philippaerts, de wereldberoemde springruiter die nu voor u neus staat en gij staat in een f*cking pyjama. Okee dat helpt ook niet echt. "Euh i-ik ben jill" stotter ik half. Geweldig. Not. Hij knikt. "hij was zaterdag toevallig op de training en heeft je bezig gezien" zegt mama. Ik knik. Afwachtend van wat er nu gaat komen. "ik was daar met men pa en olivier om een paard op te halen" zegt hij. "toen kwamen we perongluk in de piste terecht en daar was jij aan het springen". "euh jaa volgens mij wel" zeg ik. "We hebben zo'n 20-tal minuutjes naar je gekeken, en we moeten zeggen je hebt talent" zegt hij. Wow droom. Ik knijp mezelf onopvallend. Auw! Okee nee geen droom, realiteit. Ik straal helemaal. "We willen jou en jouw paard heel graag onder brengen in onze stal" zegt nicola. Ik sta, weer, met open mond te kijken. "euh ik euh wat" stotter ik. "we zouden het echt geweldig vinden als je voor ons kwam springen in de jeugd" herhaalt hij zijn woorden. "woow, euh ja heel graag zelfs" zeg ik enthousiast. "Kunnen we eerst wat meer uitleg krijgen voor dat we een beslissing nemen" zegt men mama. Ik geef haar een ergelijke blik, maar die negeert ze. "geen probleem" zegt nicola en hij gaat terug aan tafel zitten. Ik volg zijn voorbeeld en ga naast mama zitten.

We hebben net 2 uur lang gebabbeld over de stage's en wedstrijden enzo voor, en zo voort. Ik ben 20 jaar dus studeren hoef ik niet meer, tenminste niet als ik dat niet wil. Dus school is geen probleem, en geld ook niet want de stal philippaerts betaalt zo goed als alles. We moesten gewoon nog effe nadenken. Dat waren dus niet mijn woorden of die van de kaboutertje maar die van m'n moeder. Als het van mij afhing had ik al lang ja gezegd.

"Wow is dat echt gebeurd, zalig je wordt eindelijk ontdekt" roept laura zo wat. Birthe en laura zijn een half uur na dat nicola is vertrokken hier aangekomen en ik ben nu ze het hele verhaal aan het vertellen. "en heb je ja gezegd?" Vraagt birthe. "nee mijn ma zei da ze der nog moest over nadenken" zeg ik. "gooosh, ik weet wel wat ik zou willen doen" zegt laura dromerig. Zij zit ook in de paardenwereld dus ze kent nicola enzo ook. "Het is half 7 en ik ben aan het sterven van de honger" zegt birthe. "jah ik ook" zeg ik. Laura knikt ook. "pizza bestellen?" Vraagt laura. Ik schud mijn hoofd. "laura dat hebben we gisteren al gegeten" zegt birthe. Laura haalt haar schouders op. "frieten?" Vraagt birthe. Amai lekker gezond doen voor 2 dagen. Ik knik. "wie gaat ze halen ?" Vraagt laura. We kijken beiden tegelijk naar brithe. "en waarom ik" vraagt ze. "euh omdat het jou idee was" zeg ik verdedigend. Ze staat op en pakt haar sleutels van de auto. Zij en laura hebben hun rijbewijs al. Ik nog niet, wel mijn theorie maar niet praktijk omdat ik het alijd te druk had. Ik hoor een auto vertrekken en wegrijden.

*************************************
Nicola philipaerts is een internationale en belgische springruiter. En suuuuuper mooi. Als je paardrijdt is de kans wel groot dat je hem kent en anders kan je hem vergelijken met de kim clijsters van ons land :)
Lovies xxxxxxxx