AGAIN

Beloriko

Zorlukların üstüne gitmesi öğretilmişti ona. Bu durumda yapması gerekenin koridora çıkıp zombilere karşı mücadele vermek olduğunu geçirdi aklından. Öyle de yapacaktı.

Gorkom, ona başaramayacağını, yapmaması gereken bir şey yaptığını söylüyordu ısrarla. Holol dinlemiyordu. Çünkü zombileri öldürmeyi seviyordu. Sevdiği şeyi yapmasına kimse engel olamazdı.

Holol, sınıftan çıktığı an karşısında bir zombi buldu. Dehşet verici şekilde görünen zombi eski müdürleri olmalıydı. Holol bir anlık dalgınlığının bedelini ağır ödedi. Zombi Holol'un üstüne atladı. Aslında ondan kurtulmanın bir yolu vardı, ah cebindeli çakısına ulaşabilseydi..

Derken bir başka zombi gelip Holol'un üstüne atladı, derken başka bir başkası ve bir başkası daha..

Holol'un buradan kurtulması pek mümkün görünmüyordu. Evet, yaşamından vazgeçmişti artık. Anılar da gözünün önüne gelir gibi oldu. Ve bir gürültüyle bölündü düşünceleri..

***

Gözünü açtığında alışık olduğu yerdeydi, kendi sınıfında. Aslında ölmeye hazırlamıştı kendini. Üstelik zombileri de eğlenceli bulmamaya başlamıştı.

Holol, kafasını kaldırıp etrafına göz gezdirince adeta şoka uğradı.-şoka uğrayınce eski arkadaşı kohromon aklına geldi. Böyle bir durumda kesinlikle "bana şoktan çikolata al" derdi- Onu kurtaranın Gorkom olduğunu sanmıştı açıkçası. Nasıl böyle bir şey düşünebilmişti! Gorkom ona ancak tavsiye verebilirdi, onu kurtaramazdi. Ve tabii ki onu kurtaran kişi Beloriko'dan başkası değildi..

Beloriko, uzun boyu ve düz siyah saçlarıyla oldukça çekici görünmüştü Holol'a. Tabii ki bir de uzun zamandır çevresinde bir dişi olmamasına alışmıştı.

Beloriko'nun acelesi var gibiydi:

-Gitmem lazım, Holol'un ölmek üzere olduğunu gördüm ve onu kurtardım. Ancak artık gerçekten gitmem gerek. Belki tekrar uğrarım."

Ne saçmalıyordu bu! Daha yeni gelmişti zaten. Holol'u kurtarıp öylece gidebilir miydi sahiden?

-Beloriko, yağmur yağarken seninle biraz yürüyelim mi?

Holol kendine hakim olamamıştı işte. Günlerdir Yolol'u düşünmesine rağmen Beloriko'nun güzel dış görünüşüne aldanmıştı, ona yürüyordu.

Beloriko yüzünü buruşturup sınıftan çıktı.

Holol şimdi ne hissetmeliydi? Beloriko'ya, hayatını kurtardığı için minnettardı lakin gitmesi onu derinden etkilemişti. Herkes gider mi diye şarkı söylemeye başladı Gorkom. Sesi berbattı. Ama galiba o da Holol ile aynı duyguları paylaşıyordu.