SONSUZLUĞA İÇEN KELEBEK

'Hayaller'

Karan'ın gitmesinin ardından odama kapandım. Ersin hala çok sinirliydi beni düşündüğünü bilsem de ilişkimize bu kadar karışması Karan'ın da dediği gibi fazlaydı ama Ersin'e bu hakkı ben vermiştim.

Telefonu açıp bir kaç kere ekrana baksam da ne aramış ne de mesaj atmıştı. Belki de tek kalmak istiyordu benden herkesten uzakta düşüncelerine yakın. Oflayarak yorganı başıma kadar örttüm. Bugün böyle bitmemeliydi. Ersin Karan'la çıkmama bile böyle tepki verdiyse onla aynı evde kalmama kim bilir neler derdi.

'Alev hadi yemeğe gel' Sevda'nın sesiyle yorganı üstümden atarken ofladım.
'Ersin sizi anlayacaktır'
'Yemek yemek istemiyorum Sevda'
'Alevvv ama böyle yapma Ersin seni düşünüyor'
'Ersin beni arada bırakarak mı düşünüyor? Bana ve sevgime inanmayarak mı Sevda?' Sevda yanıma oturup elimi tuttu.
'Ona da zaman ver Karan'ı neden sevmiyor bilmiyorum ama bir sebebi vardır' konuyu değiştirerek
'Karan onda kalmamı istiyor' dedim. Sevda ilk başta şaşırsa da çok sürmeden gülümsedi.
'Sen istiyor musun?' Başımla onayladım.
'Ersin buna ne tepki verir bilmiyorum'
'Sen sadece kendini düşün bebeğim Ersin sana sinirli kalamaz' Sevda haklıydı kendim için bir şeyler yapmaya zaten geç kalmıştım.
'Teşekkür ederim güzelim' gülümseyerek ayağa kalktı
'Hadi şimdi son akşam yemeğimize' Sevda'yla beraber salona geçtik. Ersin masayı hazırlamış ve yerini almıştı. Yüzüme bakmazken onu umursamayarak karşısına oturdum Sevda ise  Ersin'in yanına.

Yemek gayet sessiz geçerken telefonumun melodisiyle herkes dikkatini bana vermişti. Arayan Karan'dı. Masadan hızlıca kalkıp mutfağa geçtim.
'Karan' bir kaç saniye sustu.
'Özledim' yüzümde oluşan gülümsemeyle
'Ben de özledim' dedim.
'Nasılsın? Her şey yolunda mı?' O görmese de başımla onayladım.
'Yolunda birtanem' sesi iyi gelmiyordu ve bunun sebebi bendim.
'Karan'
'Söyle güzelim'
'Ben kararımı verdim senle yaşamak istiyorum' bir kaç saniye hiç bir şey demedi.
'Gerçekten bunu istiyor musun Alev?'
'İstiyorum'
'Seni almaya geliyorum hazırlan'
'Hayır yani bugün geçti yarın gelsen olmaz mı?' Derin nefes aldığını duymuştum.
'Tamam güzelim yemeğini yedin mi?'
'Yedim ya sen?'
'Evet sonra ararım seni dikkat et kendine' başımla onayladım.
'Görüşürüz sevgilim' telefonu kapattıktan sonra tekrar salona geçip yerimi aldım. Ersin bana bakarken rahatsız olup yerimde kıpırdadım.

'Ne diyor sevgilin?' Göz tonu koyulaşmıştı Karan'a neden bu kadar çok tepki verdiğini anlayabiliyordum.
'Konuştuğumuz her şeyi sana aktarmam gerektiğini bilmiyordum baba' baba kelimesine bastırarak söylemiştim. Elindeki çatalı masaya vurdu.
'Dünyada milyonlarca erkek varken neden Karan Alev?'
'Sana gereken açıklamayı yaptım ben Ersin, bu benim hayatım kime aşık olacağıma ben karar veririm' Ersin sessiz kalırken Sevda elini tuttu.

Masadan kalkıp odama çıktım. Ersin gerçekten beni üzüyordu son söylediklerimden sonra ben de onu üzmüştüm ama bize saygı duymalıydı önümüzde engel olarak durmamalıydı.

Gelen gürültüden televizyon izlediklerini anlayabiliyordum. Banyoya girip üstümdeki eşyaları bedenimden attım. Bir süre suyun altında durduktan sonra havluma sarılıp aynanın karşısına geçtim.
Bedenimde hissettiğim bir şey beni tüketiyordu. Bu aşk değildi bu üzüntü değildi bu şiddet değildi ama beni tüketiyordu, ruhumu zorluyordu. Başım çatlamak üzereydi. Odama geçip üstüme rahat şeyler geçirdikten sonra yatağıma uzandım ve kendimi uykunun kollarına hapsettim.

Gözlerime giren güneş ışınlarıyla çok geçmeden gözlerimi açıp telefonumu elime aldım. Karan'dan Günaydın mesajı vardı. Mesajına yanıt vererek ayağa kalktım. Aşağı inip su içtikten sonra tekrar odama çıkıp valizimi çıkardım. Kıyafetlerimden sonra makyajlarımı yerleştirdim banyodan özel eşyalarımı alıp onları da yerleştirdikten sonra valizimi kapattım.

Üstümü değiştirip saçlarımı topladım. Karan'ı aramaya koyuldum ki zaten ilk çalışta telefonunu açmıştı.

'Bebeğim bir şey mi oldu?'
'Hayır sevgilim hazırım demek için aradım'
'Kararını değiştirmediğine sevindim' gülümsedim.
'Bu kadar çok istediğini bilmiyordum' Karan'ın sesi kötü geliyordu.
'On dakikaya oradayım Alev dikkat et görüşürüz' telefonu kapattı. Dünden bu yana ne olmuş olabilirdi ki? Neden böyle dengesiz davranıyordu? Yanlış bir şey mi söylemiştim?

Odamda volta atmaya devam ederken penceremi aralayıp sokağı izlemeye başladım. Çok geçmeden Karan'ın arabası görülmüştü. Onu izlediğimi hissetmiş olmalı ki arabadan inip bana baktı yüzünde ki hiç bir hat oynamazken neden bu kadar soğuk davrandığını düşünmeye başladım.

Valizimi alıp aşağı indiğimde Sevda kapıyı çoktan açmıştı. Karan sağ elini yanağıma yerleştirip dudaklarıma küçük bir buse kondurdu. Hemen sonra valizimi elimden alarak elimi tuttu.

Sevda bana göz kırparken hafifçe gülümseyip hala etrafa buzlar saçan Karan'a baktım.
'Gidelim mi?' Başımla onayladım. Kapıya doğru yol almışken Ersin'in sesiyle ikimizde durduk.

'Bana sarılmadan mı gideceksin?' Karan'ın dişlerini sıktığı bariz ortadaydı. Elimi yavaşça elinden çekip Ersin'e sarıldım. 
'Alev sana emanet' Karan elimden tekrar tutup arabaya doğru sürükledi. Kapımı açıp binmemi bekleyerek tekrar kapattı ardından valizi arka koltuğa yerleştirip yanımda yerini aldı. Aramızda çıt çıkmazken sessizliği ben bozdum.

'Sevgilim'
'Efendim Alev'
'Sorun ne?' Aynı soğukluğuyla yanıt verdi.
'Bir şey yok'
'Bir şey mi yaptım?'
'Hayır sinirliyim biraz, geçer' konuşmak istemediğini düşünerek susma kararı verdim. Tüm yol boyunca Karan'ı izleyip durmuştum.

Onu izlemeye o kadar çok dalmıştım ki eve geldiğimizi fark etmedim bile. Arabadan indiğinde ona eşlik ederek ben de indim. Evin anahtarını bana uzattığında gülümseyerek göz kırptı gülümseyip boynuna sarıldım. Eline şeker verilen küçük bir kız gibi hissetmiştim. Kapıyı açıp içeri girdim. Ev o kadar çok değişmişti ki bir an önce ki geldiğim ev burası mı diye düşündüm.

Tek yataktan ibaret olan ev gitmiş sıcak bir yuvaya benzeyen evi ev yapan eşyalarla dolu bir ev gelmişti. Salona geçtiğimde kanepelerin karşısına kurulan televizyon hemen altında şömine ve yanlarında iki puf vardı. Arkamdan belimi saran ellerle Karan'ın çenesini omzumda hissetmem bir oldu.

'Beyendin mi bebeğim?' Gülümsedim.
'Çok güzel olmuş' yanağımdan öptü ellerini gevşettiğinde ona dönüp sıkıca sarıldım. O da bana sarılırken kokusunu içime çektim.
'Sanki hep sana aittim ve evime döndüm gibi'
'Sen her daim bana aitsin, ruhun her daim bana ait'
'Seni seviyorum'
'Seni seviyorum bebeğim'

Evin geri kalanını dolaştım ilk haliyle arasında o kadar çok fark vardı ki sanki çok başka dünyaya gelmiştim sanki Karan'la sıcak bir yuva kurmuştum.
'Alev'im' Karan'a döndüğümde itinayla yanıma yaklaşıp ne zaman aktığını bilmediğim gözyaşlarımı sildi.
'İyi misin?' Başımla onayladım.
'Hayal kuruyordum' gülümsedi
'Ne hayali?'
'Her kızın kurduğu hayaller işte' beni tek hamlede kucağına aldı salona getirip kanepeye oturttuktan sonra yanıma oturup saçlarımla oynamaya başladı.

'Şimdi anlat sevgilim nasıl hayaller bunlar?'
'Evli, mutlu, çocuklu' sadece gülümsemekle yetindi. Aklıma takılan soruyu dudaklarıma döktüm.
'Acaba o günleri görecek kadar yaşayacak mıyım?'