SONSUZLUĞA İÇEN KELEBEK

'Benden bir iz'

Olaylardan bihaber açmıştım bugün gözlerimi dünyaya. Başıma bunların geleceğini bilsem sonsuza kadar kapatırdım belki.

'Kararını ver' karşımda ki adama iğrenircesine baktım. Ne kadar da acizdi gözümde fakat bende onun gözünde acizdim.
'Ne kadar borcu var?' Gülerek bana bir kağıt uzattı.
Gördüğüm rakamlar karşısında şok olurken şimdiden yenilgiyi kabul etmeye başlamıştım.

'Bana zaman ver' aklım durmuştu sanki.
'Zaman yok' dedi. Ayağa kalkıp kağıdı aldım.
'Motorumu alın kalanı ödücem' anahtarı hızla masaya vurdum

'Nerde bulucam seni?'
'Sel kulüp' dedim. Gülerek başını salladı.

Ordan ayrılırken motoruma son kez baktım. O benim canımdı ama Ersin'i böyle bir çıkmazda bırakamazdım. Hemde benim yüzüme girdiyse...

Yola kadar yürüyüp taksi aramaya başladım. Sanırım hiç geçmeyecekti. Otobüs durağına oturup telefonumla ilgilenmeye başlamıştım ki yanıma birisinin oturduğunu ciğerimi yakan parfüm ve sigara kokusundan anlamıştım.

Başımı sol tarafıma çevirdiğimde başını arkaya atmış sigara dumanının havayla karışımını izliyordu.
'Ne işin var buralarda?' Bu da kimdi ki beni sorguluyordu?

'Pardon' dedim başını yavaş bir şekilde bana çevirip gözlerime baktı. Sanki bir şeyler ararcasına gözlerini yüzümde gezdirip kaşlarını çattı.
'Bu s**** yerde senin gibiler gezmemeli'
'Benim gibiler nasıl oluyormuş?' İnsanların kadınları böyle alçak görmelerinden nefret ediyordum. Alaycı bir gülüşle
'Belanı bulmak istiyorsan..' dedi ve sonra sustu.
'Taksi geçmez mi buralardan?' Bu sefer sırıtışı daha da artarken sigara dumanını bir kere daha çekti içine.

'İnsanların buraya gelmesi için yürek yemiş olmaları lazım. Taksi falan bulamazsın ilk bindiğin otobüse bin git' Bu nasıl bir mantıktı? Taksi gelemeyip otobüsün gelmesi, gerçekten tuhaftı ki onu anlamıyordum.

'Nereye gideceksin?' Sorusuna karşın sana ne demek yerine
'Bebek' dedim.
'Geçmez burdan' dedi. Oflayarak saate baktım işe kesinlikle geç kalacaktım. Ne yapıcam diye mırıldanırken
'Neyle geldiysen onla git' dedi.
'Kapa çeneni' diyip önüme döndüğümde beklemediğim bir hareketle çenemden tutup kafamı arkaya itti. Başım sert olan zemine çarptığında iniltim bile çıkmamıştı dudaklarımdan.

'Dilini koparırım lan senin' az önceki adamla şimdi ki adamın arasında çok büyük fark vardı.
'Bir daha karşıma çıkma' diyip beni bıraktığında
'Niyetim yok' diyerek ayaklandım. Attığı adımlar kesilmiş ama bana dönmemişti.
'Dilin çok uzun, kesilmesin' bunu bir tehdit olarak algılamıştım ki apaçık tehditti. O kimdi ne olabilirdi de beni tehdit ediyordu?

'Kesecek kişiyi göremedim daha' belamı arıyordum. Sanırım Ersin'e olan sinirim şu anda patlama noktasına gelmişti ki ve bu yanlış kişiyeydi.
'Nerden geliyor lan bu özgüven?' Gülerek gözlerine inen öfke perdesine baktım.

Beni tek seferde durakta ki cama vurduğunda sırtımın ağrısıyla yüzümü buruşturdum. Siyah saçları tek tek yüzüne düşerken kol kasları da tıpkı yüz hatları gibi farkedilir derecede belirginleşmişti. Çenesi kasıldı. Gözleri kahverenginin en koyu tonunu alırken yutkundum.

'Benim karşımda gülemezsin' ne sanıyordu kendini gerçekten filmlerden çıkan kabadayılar mı?

'Ne san..' sözümü kesmişti.
'Tanırsın' elimi kaldırdığım sırada sol bileğiminden tutup cama sert bir şekilde vurdu. İniltimin tek sebebi bileğime batan çivi olmuştu.
'Benden bir iz' gözümden akan yaş acımla karışırken arkasını döndüğü anda ortadan kayboldu.
Nerden gelmiştim ben buraya? Belki de haklıydı çünkü bu ürpertici sokaktan tek bir insan bile geçmiyordu.

İlk gelen otobüse binip aktarmalar sonucu iş yerime vardım. Bileğimdeki kan durmamıştı ama sürekli değiştirdiğim peçeteler sonucu hala kan kaybetmem iyi değildi. Kendimi iyi hissedemiyordum.

İş yerinin tam önüne geldiğimde dönen başımla çok kan kaybettiğimi anlamıştım. Sanırım tansiyonum çok düşmüştü. Görüntü bulanıklaşırken  iş yerimden sinirle çıkan Ersin'le göz göze geldik. Ama benim ne bir adım atacak halim ne de ona seslenecek gücüm kalmıştı.

Son duyduğum şey ismim olurken gözlerim ve ayaklarım daha fazla ruhumu taşıyamayıp yere kapaklandı.