No time to die- Billie Eilish
Empati kurmak her insanın yapabildiği bir şey değildi. Belki ben de bu konuda her anlamda iyi olmayabilirdim ama aynı şeyi kendimde de görüp geçirmişsem karşımdaki kişi bunu ne kadar gizli tutarsa tutsun anlayabilirdim.Stres, kaygı, tereddütler.. oturup düşünmen gerektiğinin farkındalığı ancak köşe bucak düşünmekten kaçma isteği.. ve bunun beraberinde getirdiği anksiyete bozukluğu.
Bundan hemen altı ya da yedi ay öncesinde parmaklarımı saçlarıma daldırıp ayna karşısında dünyanın en çaresizi benmişim gibi hissederek kendime baktığımı hatırlıyordum. O zaman bile kendi yansımamda direkt gözlerime bakmaktan korkuyordum.
En çok da kendime kendimle ilgili hesap vermekten kaçıyordum.Annemle babamın çoğu aile gibi üstümde baskı kurduğu falan yoktu ancak kendimi tonlarca ağırlığın altında kalmış gibi hissediyordum. Doğrusu baskı kursalar daha iyi olurdu, neden kurmuyorlar diye düşündüğüm bile oluyordu. Gerçekten ne yapılsa beğenilmez hâle gelmiştim. Kendi omuzlarıma da taşıyamayacağım kadar karamsarlığı yüklemiştim.
Liseye geçerken puanımın oldukça yüksek olmasıyla taşındığımız şehrin en iyi okuluna girme hakkı kazanmış ilerleyen senelerde de güzel ortalamalarla devam etmiştim.
Ancak son seneme geldiğimde belki çevremdeki herkesin çok yüksek hedeflere başından beri sahip olup bir an olsun tereddüt etmeden devam ettikleri idealleri olmasından, belki de artık benim kendi içimde bundan bir ya da iki sene öncekiyle aynı düşüncelerde olmadığımı fark ettiğim andan beri kendime olan güvenimi de tutarlılığımı da koruyamamıştım.
Günler ilerleyip benim sınav zamanım yaklaştıkça çevremdeki herkes heyecanlanmamamı sakin kalıp çizgimde devam etmemi söyler olmuştu.
Bir de eklenen hangi bölüm hangi üniversite soruları gittikçe üstüme geliyordu.
Çoğu arkadaşım Sdyney'e taşınma planları üzerinde yoğunlaşırken bazıları da Amerika ve İngiltere'deki seçkin okulları hedefliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gone //RoséKook
Fanfictionbir kilo demir mi daha ağır yoksa ona karşı hislerim yokmuş gibi davranmak mı ? |Mayıs2021 |