Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 30

Zawgyi

ကြၽန္ေတာ္ကBeta

ယြီေဖး တစ္ဖန္ျပန္နိုးလာေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။

ျပတင္းေပါက္မွာ လိုက္ကာေတြ ခ်ထားေပမယ့္ ေနေရာင္ျခည္ အလင္းတန္းေလးေတြက အႀကိဳအၾကားကျဖတ္ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္ေရာက္လာေလတယ္။

သူမ်က္လံုးေတြ ဖြင့္လိုက္ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ေတြကေတာ့ အခုထိ ရႈပ္ေထြးေနတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူလံုးဝ နိုးနိုးၾကားၾကား ျပန္ျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ ယူလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ တစ္ခုခုက မွားေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတုန္းပဲ။

သစ္ပင္အျမစ္ေတြက သူ႔ခါးကို လာရစ္တြယ္ေနသလိုပဲ။ ယြီေဖး ေစာင္ကိုလွန္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သစ္ပင္အျမစ္ေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြျဖစ္ေနတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရတယ္။

ဒါကိုသတိထားမိၿပီး ယြီေဖးက ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုေဝရဲ႕ ခန္႔ညားေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္နွာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး အနီးကပ္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေလတယ္။

ဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ? ကုေဝကဘာလို႔ ဒီနားေလး လာအိပ္ေနရတာလဲ?

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မေန႔ညက မွတ္ဉာဏ္ေတြက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာေတာ့တယ္။ ယြီေဖးက မ်က္နွာၾကက္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္တယ္။ အဖ်ားက အရမ္းႀကီးသြားတာမလား? သူကအခုထိ အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ေပါ့?

လက္ေမာင္းထဲကလူရဲ႕ လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖစ္ေနမႈကို ခံစားမိေတာ့ ကုေဝက မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္ၿပီး သဘာဝက်က်ပဲ သူ႔လက္ေမာင္းထဲကလူကို ပိုၿပီးတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ပစ္လိုက္တယ္။ ယြီေဖးက ဒါကိုသတိထားမိၿပီး ေခါင္းလွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဘးကကုေဝနဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားခဲ့တယ္။

"နိုးၿပီလား?"

အခုမွ အိပ္ရာနိုးတာေၾကာင့္ထင္တယ္ ကုေဝရဲ႕ အသံက နိမ့္နိမ့္ေလးနဲ႔ အက္ရွရွေလး ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။

သူ႔မ်က္နွာက ထပ္ၿပီးပူလာျပန္တာကို ခံစားမိေတာ့ ယြီေဖးက မ်က္နွာလႊဲလိုက္ကာ မ်က္နွာၾကက္ကို ၾကည့္ေနရင္း ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ေခါင္းညိမ့္လိုက္တယ္ : "မေန႔ညကခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂရုစိုက္ေပးခဲ့တာလား? ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ ဘာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ အဖ်ားဝင္သြားရတာလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး"