Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 46

Zawgyi

သိမ္ေမြ႕ေသာေထာင္ေခ်ာက္

ယြီေဖးမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို လိုက္လံပိုးပန္းတာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အေတြ႕အႀကံဳ မရွိဘူး။

လိုက္လံပိုးပန္းတာနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ သူ႔ရဲ႕အစဦးဆံုး နားလည္မႈလြဲတာေတြကမွ ပိုးပန္းတာထက္ ပိုၿပီးလုပ္လို႔ လြယ္ကူဦးမယ့္ပံုေပၚတယ္။

ယြီေဖးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီလိုေတြ ေတြးေနေပမယ့္ လက္ကေတာ့ browserထဲကိုဝင္ၿပီး ကိုယ္ႀကိဳက္ေနတဲ့လူကို ဘယ္လိုလိုက္ရမလဲ ဆိုတာကို ရွာေဖြေနခဲ့တယ္။

ကုေဝ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ ယြီေဖးဟာ အင္တာနက္ကို စြဲလမ္းေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ဖုန္းသံုးေနၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အိပ္ရာထဲမွာ တဝက္ေလာက္ နစ္ျမဳပ္ေနတယ္။

"ခုထိမအိပ္ရေသးဘူးလား?"
ကုေဝက မ်က္ခံုးပင့္ရင္း ယြီေဖးအနားကို ေျခ၂လွမ္းေလာက္ တိုးသြားလိုက္တယ္။

ကုေဝရဲ႕ အသံကိုၾကားေတာ့ ယြီေဖးက ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းပိတ္လိုက္ကာ သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုပါ မွိတ္လိုက္ရင္း : "အခုအိပ္ၿပီ"

တိုးဖြဖြေလး ရယ္ေမာလိုက္ၿပီးေနာက္ ကုေဝက မီးပိတ္လိုက္ကာ မေန႔တုန္းကလို ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚ သြားမအိပ္ဘဲ ယြီေဖးရဲ႕ေဘးမွာ လွဲခ်လာတယ္။

သူ႔ေအာက္က အိပ္ရာခင္းရဲ႕ နိမ့္က်သြားမႈကို ခံစားမိေတာ့ ယြီေဖးရဲ႕ ကိုယ္ေလးက ရုတ္တရက္ ေတာင့္သြားေတာ့တယ္။

"ကိုယ့္ကို ေစာင္ေလးနည္းနည္းေလာက္ ေပးမၿခံဳေတာ့ဘူးလား?"

ကုေဝရဲ႕ အသံက မက်ယ္ေပမယ့္ အေမွာင္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၾကားေနရတယ္။

ယြီေဖးက တိတ္တဆိတ္ ေစာင္ကိုတြန္းေပးလိုက္တယ္။

အျပင္မွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက မိုး႐ြာေနမွန္းေတာင္ သူမသိလိုက္ဘူး။ မ်က္ႏွာၾကက္ကေန ၾကမ္းျပင္အထိ ရွည္လ်ားတဲ့ ျပတင္းမွန္ႀကီးကို အျပင္က မိုးေရစက္ေလးေတြဟာ အဆက္မျပတ္ လာေရာက္ထိမွန္ေနတယ္။

"အိပ္ေတာ့"

တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ထင္းရွဴးနံ႔ေတြက ယြီေဖးကို ႀကီးစြာေသာ စိတ္လံုၿခံဳမႈကို ခံစားရေစတယ္။ ဘာမွေတာင္ မလုပ္လိုက္ရဘဲ ေန႔တာရွည္ႀကီးဟာ ကုန္ဆံုးသြားျပန္ၿပီ။ ယြီေဖးရဲ႕ အသက္ရွဴသံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စည္းခ်က္မွန္လာၿပီးေနာက္ သူအိပ္ေမာက်သြားေတာ့တယ္။