Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 39

Zawgyi

စားပြဲေပၚထိုင္လိုက္

ရွည္လ်ားတဲ့ ၁၀မိနစ္ pheromoneထိန္းေပးမႈေၾကာင့္ ညေရာက္ေတာ့ ယြီေဖးဟာ ဘာအိမ္မက္မွမမက္ဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔သူ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကုေဝကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

"Morning"
ယြီေဖးက သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။

ကုေဝက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး : "ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ"

ယြီေဖး အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာရီခြဲေနၿပီ အိုေခ!

ထမင္းစားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ယြီေဖး ပန္းကန္လံုးနဲ႔တူကို လွမ္းမယူရေသးခင္မွာ ကုေဝက ရုတ္တရက္ သူ႔ဆီကို ဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ လွမ္းေပးလာတယ္။

"ေက်းဇူး"
ယြီေဖးက အရမ္းအံ့ဩသြားခဲ့ၿပီး ကုေဝေပးတဲ့ ပန္းကန္လံုးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။

ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို ယြီေဖးေရွ႕ ခ်ေပးၿပီးတာနဲ႔ ပံုမွန္အတိုင္းပဲ ေမးလိုက္တယ္ : "မင္းတစ္ခုခုမ်ား ေမ့ေနသလား?"

ယြီေဖး : "ဟမ္?"
သူဘာေမ့ေနလို႔လဲ?

ကုေဝက လက္ဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာ လက္ဖဝါးျဖန္႔လိုက္တယ္။

ယြီေဖးက ပေဟ႒ိ ျဖစ္သြားၿပီး : "ဘာႀကီးကို?"

ကုေဝက ယြီေဖးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူဒီေလာက္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ ေျပာေနတာေတာင္ ေကာင္ေလးက နားမလည္ေသးဘူးလို႔ မထင္ထားခဲ့ဘူး။

"လက္ေဆာင္"
စကားလံုးနွစ္လံုးက သြားၾကားထဲက ေလသံနဲ႔ ထြက္က်လာတယ္။
(ကုေဝက အေစာႀကီးကတည္းက လက္ေဆာင္ေတာင္းထားတဲ့ အပိုင္းကို မွတ္မိၾကမွာပါေနာ္)

ယြီေဖးက မ်က္ေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္လိုက္ၿပီး လုပ္ေခ်ာင္းႀကီးဟန္႔ကာ : "ကြၽန္ေတာ္ မေန႔က ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီေလ"
ပူေပါင္းေတြလည္း ဆင္ေပးတယ္၊ ကိတ္မုန္႔လည္း ျပင္ေပးထားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္လည္း အတူတူ မႈတ္ေပးခဲ့ေသးတာပဲကို။ အဲ့တာေတြက... လက္ေဆာင္မဟုတ္ဘူးလား?