KAÇIŞ

BÖLÜM 8

Üstümde kırmızı beyaz kısa bir elbise elimde kırmızı çantam eve doğru yürüyordum. Açık bıraktığım saçlarım akşamın hafif rüzgarında esiyordu.  Kalbim gümbür gümbürdü. Eve yaklaştım ve zili çaldım. Kısa süre sonra sarışın bir kız tarafından açıldı. Ben de içeri girdim. Yanımda yürümeye başladı. Elinde de içkisi vardı.

"Hoş geldin." dedi müziğin sesinden dolayı bağırarak.

"Hoş buldum." diye yanıtladım.

"Yeni misin buralarda?"

"Kısmen."

"Yasemiin!" diye yüksek bir erkek sesi duyuldu.

"Geliyorum!" dedikten sonra bana döndü.

"Sen de gelsene. Arkadaşlarla sohbet edeceğiz."

Odun gibi durup dikkat çekmek istemediğim için, "Olur." dedim.

Kolumu tutup beni çekiştirdi. Halbuki ben geliyordum. Beraber oldukça kalabalık olan bir topluluğun arasına girdik. Kız, bir erkeğin yanına gitti ve koluna girdi.  Diğerleri de kendi aralarında konuşuyorlardı. 

"İnanamadım ki bende."

"Kendini rezil etmeye mi çalışıyor nedir?"

"Ahhaahaa, sonra ne yaptı? HAhaha"

"Ay ne yapsın, ağlaya ağlaya gitti."

"Ben de gördüm, rimeli akmıştı hep."

"Hak etti ama, yaptıklarını hatırlasana."

"Doğru."

"Arkadaşlar bir saniye." dedi sarışın kız.  Yasemin miydi neydi?

"Sizi biriyle tanıştırmak istiyorum."  Eliyle beni gösterdi.

"Selam." dedi birisi.  "Murat ben."

"Burçak." dedim takma adımı kullanarak.  Ardından diğerleriyle de tanıştık.

"Ayşe."

"Merve."

"Emir."

"Burak."

"Gökçe."

"Ben de Yasemin, bu da sevgilim Berk." dedi son olarak sarışın kız. 

Şimdi anladım. Bu Berk, ev sahibi olan Berk'ti. 

"Memnun oldum." diyerek topluca yanıtladım.

"Ben seni buralarda hiç görmedim. Oysa çevrem çok geniş." dedi Gökçe.

"Görmemen normal.  Yaklaşık 5-6 yıldır yurt dışındaydım. Biraz buralardan uzaklaşmak, rahatlamak istedim."

"Öyle bir şey aynen bana da gerekiyor. Daralıyorum artık." dedi Ayşe.

"Kesinlikle uzaklaş o zaman." dedim asla yurt dışına çıkmamış olarak.  "İnsana çok iyi geliyor.  Sadece ailem sıkıntı çıkardı."

Burak lafa karıştı.  "Şaşırmadım." 

Herkes birden kahkaha atmaya başladı.  Komik değildi ama ben de dahil olmak zorunda kaldım. Yoksa isteyerek gülmedim.

"Ben içecek almaya gidiyorum. Gelen var mı?" diyen Murat ve yanında birkaç kişi daha gittiler. 

Biz kalanlar da havdan sudan sohbet etmeye başladık. Bazen ben de karışıyordum bazen de yalnızca dinliyordum.  

"Burçak sen nereye gitmiştin?"