İçinde Gözyaşı Vardı...

5.Bölüm ''Bir anlık!''

Harry suskundu.Kalbi ve aklı ondaydı çünkü .Takatsiz bir şekilde kimseyi takmadan ortak salondaki kanepeye attı kendini.Ölüm…Hiç bu kadar zor olmamıştı ona.İstese kendini öldürürdü şimdi ama artık yapamazdı.Artık bir can için daha yaşamak zorundaydı.Kendisi ve o için..Hermione için..Sırf ölmesin diye yaptığı fedakarlık büyüktü.Kendini hiçe saymıştı.Fedakarlıkla anlaşma yapmıştı.Harry’ e karşılık kendisi..Bunu kaldırmak zordu ve Hermione onu gerçekten seviyordu.Hayatı boyunca onu böylesine koşulsuz seven biri olmamıştı.Arkadaş..Şimdi Harry’nin aklında şu laf geziyordu .Sadece Arkadaş! Evet..Sadece arkadaş mıydılar.Yoksa daha fazlası mı? Beyni ona sus dedi, Saçmalama Harry Potter.Orada dur! O arkadaşın ve evet daha fazlasını arıyorsan o senin ailen! Başka seçenek arama! Gözlerini kapadı ve bir anda kehribar gözler belirdi önüne. Bu onun gözleriydi.Hatırlıyordu o gözleri.Hiç unutmamıştı ki ve hiç düşünmeden edemezdi.Hermione acaba nasıl? Hermione acaba yemek yedi mi? Hermione acaba üzgün mü? Gözlerini bırak adını bile dudaklarına kazımıştı.Adını anmadığı tek gün yoktu ve şimdi ..Şimdi ise onu boşluğa sürükleyecekti..

Hermione, Harry den farksızdı. Üzgündü, öleceğinden değildi üzgünlüğü. Ya Harry ölürse diye kendini parçalıyordu.Susuyordu. Bağırmak istiyor hüngür hüngür ağlamak istiyordu.Kalbi sızlıyordu.Daha fazla dayanamadı.Harry’nin yanındaki sandalyeye kıvrılmış göz damlaları yanaklarını ıslatıyordu.Ona bakarak ağlıyordu.Yorgun düşmüş bedene bakarak ağlıyordu.Ama hiç sesi çıkmıyordu.İçi çığlık atıyordu ama ağzından tek bir ses duyulmadı.Hermione birden endişeyle kaplandı ama ağlaması dinmedi.Bu onun duyguları değildi.Şuan endişelenmiyordu , üzgün olması gerekirdi.Dumbledor’ un sözü kulaklarında çınladı.

- Bu büyü sayesinde ne hissederseniz ikinizden biride aynını hissedecek.Acı mı? o da ..Sevinç mi? o da .

Ah! Bu Harry’di.Endişe ediyordu ve üzülüyordu o da.Ve kızgındı.Peki neye ? Yoksa bana mı? diye iç geçirdi.Göz yaşları iyice şiddetlendi.Ortak salonda sadece onlar yoktu .Bütün Gryffindor oradaydı fakat onları ikisi de takmıyordu.Özellikle Hermione , ağlamasına aldırmıyordu.Ağladığını farkeden herkes bir ona bir Harry e bakıyordu.Ron daha yeni gelmişti.Hermione yi görünce ufak bir şok yaşadı.Ağlıyordu .Hemen koştu ve yanına gitti.

-Hermione ne oldu ? Sizi Snape in ofisinde bulmayı bekliyordum ama orda değildiniz ..

Hermione susmakla yetindi.Ağlamayı kesmemişti.

-Sana diyorum Herm ? Konuşsana ..

Dedi Ron ısrarla.Arkadaşları için endişe ediyordu.Herkes Harry nin uyuduğunu düşünüyordu ama o uyumamıştı.Hermione nin hislerini tartıyordu .Anlamıştı onun hislerini.Üzgündü..Hemde fazlasıyla.

-Ron lütfen..lütfen üstüme gelme ..diye çıkıştı Hermione .

-Ama ?

-Neler yaşadığımı bilmiyorsun.Sevdiğim bir insanın ölümüne sebep olmaktan korkuyorum ..dedi ve ayağa kalktı.Göz yaşlarını sildi ve Harry e baktı.

-Umarım beni affedersin Harry..dedi mırıldanarak.Ve yukarı fırladı.Ron sa bunu duymuş durumu anlamıştı.Harry ise kıpırdandı ve yattığı yerden fırladı.Çünkü Hermione yi oda duymuştu.Bağırdı arkasından.

-Herm! Bekle ! dedi .Ama Hermione onu dinlemiyordu.Tam kapıyı kaparken Harry ayağını koydu kapıya .

-Hermione ..

-Lütfen Harry.Yaptığım saçmalığı düzeltmem gerek.Senin ölümüne göz yumamam.

-Hey! Ölmene izin vermem anlıyormusun ? Nerden biliyorsun benim öleceğimi ? Koruyacağız Herm , birbirimizi koruyacağız.Hem sana kırgınlığımda yok! Dedi Harry.

-Duygularını hissettim Harry.Kızgındın..Hermione üzgün bir şekilde bakıyordu.

-Sana değildi ..Kendime kızıyordum.

-Yalan söyleme.dedi Hermione.

-İnan yalan söylemiyorum.Salakça bir düşünce attım beynime sonrada kızdım neden böyle düşündüm diye ..dedi Harry.İşin bazı yanlarını anlatmıyordu tabi.

-Harry eğer kızgınsan ve benimle bir daha görüşmek istemezsen söyle..Harry Hermione ye sarıldı.

-Sana hiç kızamam Hermione ve seni bir gün olsun görmessem mahvolurum..dedi dürüstçe.Hermione heyecandan kalbi parçalanıyordu.Terlemeye başlamıştı.Harry ise o muhteşem kokuyu içine çektiğinde heyecan patlak vermişti.Hermione nin durumununda aynı olduğunu hissetti kalbimde.Sırıttı nedensizce.Sonra çekildi ve Hermione nin altta kalan yüzünü eliyle yukarı doğru kaldırdı.Yüzyüze sadece gözler konuşuyordu.

-Senin ölmene izin vermeyeceğim..Harry büyülenmişti.

-Senin ölmene izin vermeyeceğim.Dedi aynı şekilde Hermione.Gözler hiç ayrılmıyordu.Bir bütündü ve bir anlığına Harry’nin gözleri Hermione’nin dudaklarına kaydı.Aynı şekilde Hermione de onun dudaklarında kaybolmuştu…