İçinde Gözyaşı Vardı...

11.Bölüm ''Yeni hayata, yeni arkadaş!''

Günler günleri kovalıyordu .Dağınık yatağında öylece uzanan genç arkasında bıraktıklarını düşünüyordu.Acaba arkadaşları ne durumdaydı ? Yırtık pantolonu ve kirli t-shirt üyle dağınık saçları birbirini tamamlıyordu.Bu haliyle bütün komşuların tepkisini alıyordu ama o bunu hiç takmıyordu.O koskoca Hogwarts ı bırakıp bütün zorluklardan kaçmayı kendine çare bulmuş ünlü sağ kalan çocuktu.Geldiğinden beri kendini üzmekten başka bir şey yapmıyordu.Henüz 1 ay yeni doluyordu ama onun için hala taptazeydi.Dursley ler ona neden geldiğini sorduğunda aldıkları cevap karşısında şok olmuşlardı.Harry büyücülüğü bırakmıştı.Asasını Dumbledore a teslim etmiş gelmişti.Dumbledore a teslim ettiği sadece asası değil sevdikleriydi de .Düşünceliri şimdi tek bir şeye odaklanıyordu.Sevdiği kıza .Gözlerini kapadı ve ona odaklanmaya başladı.Acaba hissedebilir miydi onu? Çok uzak diye düşündü Harry .Ama yine de denemek istedi.Odaklandı..Odaklandı..Ve sonra kendini yorgunluk çukuruna bıraktı.Berbat hissediyordu .Yorgun , bitkin ve üzgün..Evet , bu Hermione ydi.Kendini bu kadar üzüyordu demek.Acaba kendisi için mi ? 

Günlerdir uyuyamıyordu ve hiç kimseyi takmıyordu Hermione.Ne bölüm kupası ne puanlar..Hiçbiri umrunda değildi .Harry gidişinde onuda götürmüştü.Herkesin ona acır gibi bakmasından bıkmıştı.Gözlerinin altı mosmor olmuş ortak salonda kıvrılmış oturuyordu.Griffindor da Hermione nin bu davranışları sonucu puan alamıyordu.Çünkü Hermione Griffindor un beyni ve her derste puan aldıran biriydi.McGonagall Hermione nin durumunu görünce onunla defalarca konuşmuş ama bir sonuç alamamıştı.Hermione nin tek çağresi Harry di..

Dumbledore ise Harry nin bilmediği bir gerçeği saklıyordu.Ve bunu Harry e mutlaka söylemeliyidi.Bu günlerde Gelecek Postasının Harry ve Hermione nin bağı ve Harry nin gidişi haberlerinin çıkmaması için onları susturmuştu .Fakat Rita Skeeter a baskı yapmakta zorlanıyordu.Çünkü Hermione ye karşı Voldemort bir hareketlenme yaratabilirdi ve Harry nin gittiği yeri öğrenip onu öldürebilirdi.Sonuçta Harry nin asası Dumbledore daydı.Bakanlığın asayı kırmasındansa Dumbledore un Harry için saklaması daha iyiydi.Belki götürüp ona gizlice verebilirdi.Harry Hogwarts a aitti ve geri dönmesi gerekiyordu..

Sabah kapısına gürültülü bir şekilde vurulmasıyla uyandı Harry.Esnedi ve toparlandı.Gözlüğünü takıp üstünü giydi . Aşağı inince Vernon enişteyle karşılaştı.

-Kahvaltıyı hazırla çocuk ! 

Ah ! İşte başlıyoruz diye içgeçirdi...Kahvaltıyı hazırladı ve önüne konulan tabağı bitirip çıktı Harry.Sokakta boş  boş dolaşıyordu.Sessiz bir yer bulmak istiyordu.Parka gitmeye karar verdi.Oraya gittiğinde yalnız olmadığını fark etti..Salıncakların birinde kendi yaşıtı olan bir kız oturuyordu.Kafasını kollarının arasına gömmüş sanki canı sıkkındı.Harry ona aldırmadan salıncağın tekine oturdu.Kızın saçları kahverengiydi.Ona yaklaşınca hafif hıçkırık sesi duymuştu Harry.Ayağının tekini yere sürterek hafifçe salladı salıncağı.Ve derin bir nefes aldı.Nefes alınca sanki Hermione nin kokusunu içine çekiyordu.Ama o yanında yoktu.Kız iyice hıçkırıklarını yükseltti.Harry ona baktı ve ağzından ilk çıkan cümleyi söyledi..

-Hayat zor değil mi ? Ben kaçarak kendimi boşluğa bıraktım.Peki sen neden üzgünsün ? diyebildi.Kız onu duyunca kendini topladı ve göz yaşlarını sildi.Kıza tekrar bakan Harry onun muhteşem yeşil gözlere sahip olduğunu gördü.Ama hiçbir zaman birini Hermione den üstün tutmadı , tutmayacaktı.Kız saçlarını arkaya attı ve Harry e döndü.

-Ben..seni rahatsız ettiysem üzgünüm ..Gitmeliyim. dedi ve ayağa kalkmak için hamle yaptı.

-Hey! Dur ! Sadece konuşmak istedim .İnan bana benimle konuşmak istemezsen anlarım.Pasaklı bir çocukla konuşmayı kimse istemez.Son günlerde kendi ahmaklığım yüzünden yalnızım..dedi ve kızı yerine oturttu.Kız ona döndü.

-Babam..Öldü.. dedi.Harry için tanıdık bir duyguydu.

-Üzgünüm..Bu duyguyu bilirim .. Harry yutkunarak.Ailesi dünyanın en kötü büyücüsü tarafından yok edildiğini hiç bir zaman unutamazdı.Yara izi unutturmazdı..

-Yeni değil geçen yıl..Ama ben alışamadım.diye ekledi kız.

-Seni şimdi herkes teselli etmeye çalışıyordur değil mi ? Ama sen teselliden daha fazla şeye ihtiyaç duyarsın.Kaybettiğin insana..

-Evet..Nerden bildin ? 

-Ben küçük yaşta ailemi kaybettim..dedi Harry.Boğazı düğümlenmişti.

-Ah! Berbat değil mi ? Hiç değilse ben şanslıymışım ailemle vakit geçirdim ama sen .. 

-Hiç..Tek bir anım var o da ölüm dakikaları.O da çok kesik. dedi Harry.

-Ailen nasıl öldü ? Soru karşısında bir şey diyemedi Harry.Sonra aklına bir şey geldi.Evet en doğrusu buydu.

-Seri katil tarafından öldürülmüşler..Sonradan öğrendim..

-Ah! Bu berbat.. dedi kız .Kıza şimdi dikkatli bir şekilde baktı Harry.Güzeldi..

-Peki ya senin baban ? Kız bu soru karşısında durakladı.Bu duraklama Harry i tedirgin etmişti.

-Bunu anlatamam .. 

-Neden ? diye sordu Harry.

-Bana bile aptalca geliyor.Nasıl olduğu çok saçma . Harry iyice meraklanmıştı.

-Emin ol benim yaşadıklarım daha saçmadır senin için .Anlayabileceğim den eminim ..

-Sır tutabilir misin ? Ve de bunu duyduktan sonra benden kaçmayacaksın değil mi ? Demek istediğim kendime sanırım bir arkadaş buldum.. Harry sırıttı.

-Söz.. Kaçmayacağım ve sırrını saklayacağım.

-Pekala..Babam her zaman gittiği iş yerinde öldürülmüş.Öldüren kişi bir büyücüymüş.Dediklerine kalırsa bir Ölüm Yiyen..Ne demek olduğunu bilmiyorum.Konuşurlarken duydum.Saçmalık değil mi ? Harry öylece kalakalmıştı.Ne diyeceğini şaşırdı.Kıza bu saçmalık değil demek istiyordu fakat yapamadı.Sonuçta kız büyü yapmayı bilmiyordu.

-E..Evet..Haklısın .Büyü diye bir şey yoktur.Belkide sen dinliyorsun diye öyle bir şey uydurdular ha ? dedi Harry.

-Haklı olabilirsin..Bu arada ben Rose ..Rose Johnson.

-Bende Harry ..Harry Potter..

Acaba bu değişik bir arkadaşlığın başlangıcı mıydı ?