Sorry | Jirose

24. Bölüm

Hatırlatma

Jm : Lütfen devam et . Keşke şuan sonsuza kadar sürse.

Onun o mükemmel yüz hatlarına bakmaya devam ettim . Tek bir dileğim vardı o da söyledikleri şeylerin gerçek olması.

Bu güzel anı gelen bana bildirim sesi bozdu . Bilinmeyen numara dan mesaj gelmişti.

X : Nasıl bu kadar yüzsüz olabilirsin .

Rs : Kimsiniz . Ve numaramın sizde ne işi var

X : Hayatını kabusa çevirecek kişiyim . Ve inan bana bende numarandan fazlası var Park Chaeyoung

Rs : Bak eğer işletmek için yazdıysan o kabusu sana ben yaşatırım

X : Yaa öyle mi . Ne yaparsın annen ve onun ailesini onlar evdeyken evi yakıp onları öldürdüğün gibi beni de mi öldürürsün

İşte bu mesajın gördüğüm an nefessiz kaldım bunu bilmesine imkan yoktu . Yüzümün rengi soldu ve gözlerim doldu .

Jm : Rose iyi misin ? Ne oldu ?

Rs : İyiyim birşey yok . Sadece bi işim çıktı o kadar eve gitmem lazım

Diyip ayağa kalktım . Ama ani bir şekilde kalktığım için gözüm karardı ve başım döndü anında yere düştüm blincim az da olsa yerindeydi ama hiçbir şey görmüyordum tek duyduğum jiminin beni uyandırmaya çalışmasıydı . Ve sonra onun sesi de kesildi ve tamamen blincimi kaybettim .

Resmen o güne dönmüştüm . Nasıl ve ne zaman buraya geldiğimden haberim yoktu ama şuan küçük chae yi izliyordum bu olayın yaşandığı zamandaydım . Diğer bi deyişle evlatlık alınmamdan 3 ay sonrasıydı .

Evlatlık alındıktan 3 Ay sonra

Yeni ailem çok iyiydi . Onlar sayesinde eski ailemi özlemiyordum bile. Sadece küçük bi merak vardı içimde . Ben gittikten sonra ne olmuştu ?

Tek bildiğim benim yüzümden ikisinin ayrılmasıydı . Peki şuan mutlu muydu lar ? Beni bi kere bile ziyaret etmediklerine göre benden nefret ediyorlar.  Daha fazla bu konu hakkında düşünmek istemediğim için yeni ailemin yanına gitmeye karar verdim . Daha yeni onlara alışmaya başlamıştım.

Mutfakta kavga ettiklerini fark edince kapının orda öylece durdum .

Lütfen benim yüzümden ayrılmasınlar . Lütfen beni evlatlık aldıklarına pişman olmuş olmasınlar . Lütfen beni tekrar o eve götürmesinler. Lütfen , lütfen .

Bu kötü düşünceleri susturup dolu gözlerimle onları dinlemeye başladım.

şuan ki   B = Babası.    a=annesi

B : Onun bunu bilmeye hakkı var.

A :  O daha çok küçük. Berbat şeyler yaşadı bin tane travması var ve bize henüz yeni alışmışken ve mutluyken ona bunu yapamayız .

B : Ne yani 10 yıl sonra kendi kendine öğrendiği zaman çok mu mutlu olucak.
Anlamıyor musun bunu bilmeli

A : Asıl sen anlamıyor musun ? Ona , sen yetimhaneye gittikten sonra annen kendine yeni bi koca bulmuş evlenmiş üstüne bide çocuk yapıp mutlu bi hayat kurmuş diyince eline ne geçicek ?

Gözlerimden akan yaşları durdurmaya çalışırken koşarak odama çıktım. Hayatımı siktikten sonra mutlu olmayı haketmiyordu .