[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
❝Uyandığımda benden daha yakın olduğun biri düşüncesiyle kahroluyorum.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Burnumu son bir kez çekerek kızarmış olan gözlerimi de başımı havaya tutarak kuruladım. Saatler geçmişti ve ben boş boş oturuyor, camdan dışarısını izliyordum.
Hava yağmurluydu, sesler cama çarpıyordu ve bu bana aşırı zevkli geliyordu ancak o kadar sıkılmıştım ki, tadını çıkartamıyordum bile.
Neredeyse sabahtan beri buradaydım. Yoongi yukarı çıktığından beridir hiç aşağı inmemişti.
Babam muhtemelen eve gelmişti ve benim evde olmadığımı görünce çıldırtmıştı. Ondan da korkuyordum, Yoongi'den de korkuyordum.
Kendimi güvende hissettiğim yer neresi olurdu gerçekten bihaberdim.
Oflayarak oturduğum koltuktan ayaklandım. Tüm gün oturduğum için ayaklarım uyuşmuştu.
Evde olmam gerekiyordu. Babam daha fazla dellenmeden gerçekten evde olmam gerekiyordu.
Bakışlarımı merdivenlerin yönüne çevirdiğimde beni yukarıdan yansıyan karanlık karşılamıştı. Yoongi yukarıdaydı. Ne yaptığı hakkında hiçbir fikrim bile yoktu.
Yanına gidip son kez beni eve götürmesi hakkında konuşma yapmalıydım. Ona boyun eğip burada kalmalı mıydım gerçekten bilmiyordum.
Merdivenlerden temkinli adımlarla çıkmış, yukarı ulaştığımda ise karanlıkta göründüğü kadarıyla odaların kapılarında gezdirmiştim bakışlarımı.
Gerçekten, temkinli davranmaya çalışıyordum. Yoongi'nin nasıl biri olduğunu henüz çözememiştim, bu yüzden katbekat daha fazla temkinli olmam gerekiyordu.
Yutkunarak hafif aralık olan kapıyı görmemle oraya doğru adımladım. Tek aralık o kapıydı ve içeriden hafif bir ışık geliyordu.
Kapıya ulaştığımda önce başımı hafif uzatarak içerisinde göz gezdirdim.
Karanlıktı, ancak camdan vuran ışık biraz daha aydınlık yapıyordu ortalığı. Göründüğü kadarıyla ortada bir koltuk vardı, rengi gri ve siyahın karışımı gibiydi.
Ortada bir yerde henüz Yoongi'yi görememiştim. Bu yüzden kapıyı biraz daha ittirdim ve bir adım atarak içeri ulaştım.
Karşılaştığım şey, dosyalarla dolu masanın koltuğunda oturan Yoongi'ydi.
Sırtı geriye yaslı, dönen koltukta hafif hareketli bir şekilde oturuyorken bir elinde de kalemi tutuyordu. Yüzünde düşünceli bir ifade vardı, bir şeyde kararsız kalmış gibi.
