[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Avucuma tırnaklarımı geçirirken, bir yandan da başımı ayakkabılarımdan çekemiyordum. Hayatta her zaman kötü zamanlarım geçmişti, iyi hissettiğim çok az zamanlar olmuştu. O da son zamanlarda, Yoongi'yle birlikte olduğum zamanlardı. Garipti, garip ve de korkutucu.
Az önce tacize uğradığımı dahi takmıyordum, tek düşündüğüm Yoongi ve elindeki silahtı. Onu neden yanında tutuyor, neden okula getiriyordu bilemiyordum. Ancak üzerinde silah taşıyan biriyle sevgiliydim işte, başıma daha neler gelebilirdi?
"Jennie, benimle gel." Parmaklarımı saçlarımdan geçirerek kendi kendime ağlamaya devam ederken, omzumdan çekilmem ve erkeksi ses dikkatimi dağıtmıştı.
Görüş açıma Taehyung'un yüzü girdi önce. Ardından da sırtı.
Sesimi ben dahi zar zor duymuşken bir cevap beklemiştim. Ancak cevap alamamış, aksine okulun bahçesine koşar adımlarla ulaştığımızda bir yandan da tanıdık arabaya doğru koşuyorduk.
"Bin ve sesini çıkarmadan Jeongguk'un seni götüreceği yere kadar bekle. Yoongi hyung orada olacak, korkma."
Arabaya ulaştığımızda ön koltuğun kapısını araladı ve bana bakarak konuştu. Bir şey diyemeden zorla arabaya bindirildiğimde nefes nefese kalmış, hiçbir şekilde tepki veremiyordum.
Yan tarafımda, sürücü koltuğundaki Jeongguk bile dikkatimi çekemiyordu.
"Hey, sen iyisin değil mi? Hyung'dan dayak yemek istemem."
Önce derince yutkunarak kendime gelmeye çalıştım, ardından Jeongguk'a döndüğümde odayı yoldaydı, ancak bazen de bana dönüyordu kontrol adına.
Kuruyan dudaklarımı ıslatarak titreyen ellerimi kucağıma bıraktım. Çantam okuldaydı, üzerimde az daha çıkaracağım okul üniformam ve ayaklarımda da hafif topuklu botlarım. Ağlamaktan gözlerim muhtemelen şişmiş ve kızarmışlardı, saçlarım çekiştirdiğimden ötürü dağınıktı. Ne hâle geldiğim umrumda değildi, aklımda olan tek şey Yoongi'nin o çocukla ne yaptığıydı.
"Jennie, iyi misin cidden?"
Düşüncelerimden beni ayıran ses sayesinde camdaki bakışlarım yeniden yanımdaki bedeni buldu. Onu cevapsız bıraktığımı farkında bile değildim.
