[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
❝Canımı acıtarak sev beni, bunu dahi göze alırım.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Yüzümdeki gülümseme sonlanmak bilmezken, bir kez daha yanımda arabayı süren Yoongi'ye döndüm. Günümü iyi geçirmeme sebep olmuştu, ne babamı düşündürüyordu, ne de başka dertleri. Resmen onunlayken geçen ilk günümdü ve ben buna alışmaktan çekiniyordum.
Mantıklı düşünürsem eğer, Yoongi güvenilir biri değildi. Ama bana o kadar nazik ve iyi davranıyordu ki, onun asla kötü biri olduğunu düşünemiyordum.
Yeniden önüme dönerek boş yolları izledim. Bu güzel günlere alışırsam ve bir gün Yoongi beni bırakırsa eğer, gerçekten dünyadan soğuyabilirdim. Zaten babama bile güvenemiyordum, babamdan bile iyilik görmemiştim. Başka bir erkeğe nasış güvenebilirdim bilemiyordum. Bu zordu.
"Yarın seni almamı ister misin?"
Tüm bu düşüncelerle boğulmuşken aniden sesi duyuldu. Sesi bile görüntüsü gibi cezbedici ve güzeldi.
Bu düşündüklerim nedeniyle yanaklarımın sıcakladığını hissederken yutkundum ve ona döndüm.
Babam sabahları evden çıkıyordu, tam benim de evden ayrıldığım saatlerde. Yani bizi görmesi olacak şeydi.
"Aslında," dudaklarımı ıslatarak bakışlarımı kaçırdım. Neredeyse eve ulaşmıştık.
"Pekala." Sesimin kısık çıkmasını engelleyemeden mırıldandım. Söylememem gereken cevabı söylemiştim ve neden böyle bir şey yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ya babam Yoongi'nin başına işler açarsa?
"Ya da-.." yeniden ona dönecekken direksiyondaki bir elini havalandırdı. "Merak etme, baban görmeyecek."
Kaşlarımın çatılmasını engelleyemedim. Bunu nereden biliyordu? Babamdan çekindiğimi ve görmesinden korktuğumu?
Anlamsızca boş yola bakmaya devam ederken araba durdu. Gelmiştik.
"Tek misin bu saatlerde?"
Sorusuyla yeniden ona döndüm. Karanlıkta, sokak lambası sayesinde parlayan yüzü oldukça yakışıklı duruyordu. Ne diyeceğimi bilemezken dudaklarımı ıslatarak başımı salladım.
Muhtemelen babamın sorunlu biri olduğunu anlamıştı ve bu yüzden biliyormuş gibi konuşuyordu. Üstelememiştim.
