[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• • •
Her yeri inleten müzik, kulaklarıma bir uğultu gibi gelmeye devam ederken çatık kaşlarım ve keskin bakışlarım karşımdaki ikilideydi. Ne ara bu kadar hırçınlaştığımı anlayamazken, kendime şaşırıyordum.
Anlamıyordum ve şaşırıyordum çünkü o kızı gidip saçlarından yakalamak, suratını zemine sürte sürte kan çıkarmak istiyordum.
Hayır, ben böyle biri değildim. Aklımda böyle şeyler kuran biri değildim ben.
"Jennie, içecek misin?"
Tüm odağım o görüntüdeyken, Jisoo'nun sorusunu duydum. Dudaklarım arasından çıkan ufak bir sesle 'cik' yaparken bakışlarımı çekmemiştim oradan.
Kalıplı kız, tam onun karşısında saçlarını savurarak elindeki bardağını Yoongi'nin elindeki bardağına vurdu ve ağzına götürerek tek dikişçe içindeki sıvıyı bitirdi. Kızın lanet sırtı, Yoongi'yi benden sakladığı için göremiyordum ve öyle merak ediyordum ki tepkisini, gidip tam karşısına geçerek izlemek istiyordum.
"Ben biraz içiyorum, arabayı sen kullanırsın artık."
Jisoo'nun dediklerini duysam da, dönüp bakmıyordum. Kahretsin ki, sinir katsayım artmıştı ve nedenini bilmediğim şekilde cani gibi hissediyordum.
"Siktir, ne yapıyorum ben?"
Gözlerimi oradan çekerek başımı eğdim. Kendi kendime mırıldanmış, aklımı toplamak için biraz çaba sarfetmiştim.
Gerçekten ne yapıyordum ben? Bir katil gibi gözümün önünde canlanan sahne, benim için çok yabancıydı. Asla bir kız hakkında böyle düşünmemem lazımdı. Asla.
"Jennie, aramıza katılmana sevindim."
Adımın geçmesiyle başımı kaldırdım. Masanın başındaki dört kişiden oluşan grupta Nana, ikiz kardeşi Hana, büyük abileri Chongyul ve bir zamanlar Jungkook'un yanından ayrılmayan Jimin vardı.
Fakat kimse, Jimin ve Jungkook'un neden artık görüşmediğini bilmiyordu.
Chongyul'un dediğiyle zorakş bir tebessüm ettim. "Teşekkürler." Başka ne diyeceğimi bilemeyerek mırıldandığımda gözleri kısılana dek gülümsedi.
"Bizden çekinmene gerek yok. Sevimli bir kızsın, biz sevimlileri severiz."
Genişçe gülümseyen dudakları ve kısık gözleriyle bana bakmaya devam ettiğinde bir şey diyemedim. Alışık değildim ve zaten aklımda savaş hâlinde olan konular varken ne diyeceğimi bilememiştim.
Aklıma karşı taraf geldi. O kız ve Yoongi'nin olduğu taraf.. ve ben kendimi an be an katil gibi hissetmekten alıkoyamadım. İlk kez böyle bir durumun içine düşmüştüm. Neydi bu hissettiğim? Canilik, kıskançlık?
