[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧
"Burası da hazır, son olarak lavabo kaldı fakat onun da tamamlanması uzun sürmez."
İç mimarımız olan, ölen annemin yakın arkadaşı EunJun teyzenin söylediklerini başımı sallayarak onayladığımda kendisi de tebessüm ederek kolumu sıvazladı.
Bizimle çokça ilgilenmişti. Evin büyük bir kısmı tamamdı, dekor ve boya olarak. Son olarak eşyaların gelmesi kalmıştı.
"Çok güzel bir ev seçmişsiniz. Bir gün bana gel, bu konuyu daha yakından konuşalım. Bay Min'in ailesini tanıyordum fakat kendisiyle bir alakam yok."
Dudaklarımı birbirine bastırarak başımı sallamakla yetindim.
Yoongi, bizi eve getirmişti. Biz sabahtan beri EunJun teyze ile dekor hakkında konuşup bir şeyler kararlaştırıyorken, kendisi de alt katta bilgisayarından toplantılara giriyordu. Yoğunum diyordu, yalan söylemediğini şimdi anlayabilmiştim ama gecelerdir eve gelmemesinin nedeninin bu olmadığını düşünüyordum.
"Teşekkürler, bir gün geleceğim tabii. Şimdi size eşlik edeyim, sabahtan beri sizi yoruyorum."
Önden yön vererek kapıya doğru yan yana adımlamamızı sağladığımda EunJun teyze gülümseyerek bana döndü.
"Ne demek o? Güzel bir evinizin olması için elimden geleni yapacağım."
Beraber konuşa konuşa alt kata indiğimizde birkaç çalışanın daha çıkmak üzere olduğunu gördüm. Alt katta film izlemek için olan orta genişlikteki oda hazırdı. Koltuk takımları dizilmiş ve televizyonlar kurulmuştu. Orasının hallolması beni şaşırtmıştı fakat ilk o odanın mobilyaları geldiğinden beklemek istememişlerdi.
"Görüşürüz Jennie, kendine iyi bak." Dedi kapıya kadar eşlik ettiğim EunJun teyze.
"Görüşürüz, siz de kendinize iyi bakın." Dedim gülümseyerek. Onu en son annemin cenazesinde görmüştüm. Yani yıllar önce ben küçükken.
Diğer çalışanlarla beraber çıktıklarında kapıyı kapatmamla ev sessizleştiğinde derin bir nefes aldım. O kadar çok yorgundum ki, elimi kaldıracak hâlim yoktu. Yaklaşık üç gecedir Yoongi'den ayrı, misafir odasında uyuyordum. Ona da uyumak denirse.
Bedenim onunla yatmaya alışmıştı. Onun kolları olmadan yatmak yabancı hissettiriyordu artık.
"Gittiler mi?"
Kapının önünde düşüncelere daldığım sırada arkamdan gelen sesle irkilirken, yavaşça arkamı dönerek başımı salladım ağırca. Üç gündür gerekmedikçe konuşmuyorduk. Ve nasıl olduysa, aniden birlikte yaşama kararı almıştık. Daha eve yerleşmeden kavgalarımız başlamıştı, ne olacaktı bu böyle?
