[kim jennie Ω min yoongi]
❝Ben hastaydım. Muhtemelen bipolar bozukluğum vardı ve bir psikiyatriye gitsem anında bana bu teşhisi koyardı, bundan emindim. ❞
⚠️
küfür, cinsellik, şiddet
bipolar bozukluğu, dominantlık
yaş farkı, narsistlik
Tüm bunlar se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Saat akşam altıydı. Sabahın köründe Yoongi'nin isteğiyle uyanmış, onu beklemiştim şimdiye kadar. Gelmemişti. Geleceğim diyordu fakat şu işe kendini o kadar kaptırmıştı ki şu zamanlarda, eve bile gelmiyordu.
Ev düzenine gidip bakmamız gerekiyordu. Mobilyalar gelmiş ve biz telefonda çalışanlarla konuşarak onları istediğimiz yerlere yerleştirmiştik. Çünkü, Yoongi iş yerinde oluyordu ve ben adresini bilmediğimden tek gidemiyordum.
Aniden böyle bir işinin çıkması, aniden aynı evde yaşama kararı alarak koskoca bir ev tutmamız ne kadar doğruydu bilmiyordum. Gerçekten garipti, aniden hayatımız değişmişti resmen.
Ama Yoongi'nin kendini bu işe bu kadar kaptırmasını istemiyordum. Dün öğlen görmüştüm onu en son. İşe çıkmış ve gece eve gelmemişti. Şimdi de onu bekliyordum. Geleceğini ve yeni eve gideceğimizi söylemişti telefonda.
Karamsar bir şekilde daldığım bu düşüncelerle koltukta küçüldüğümde salonda duyulan tek şey, rastgele ses olsun diye açtığım televizyondan gelen seslerdi. Şu bir haftadır yalnız hissediyordum çünkü Yoongi ile çok az görüşüyorduk, aynı evde kalmamıza rağmen.
Jisoo da okul iki haftalığına tatile girdiğinden özgürce dolaşıyor ve arkadaşlarıyla geziyordu. Her dışarı çıkışında beni de arayıp davet etse de, canım istemediğinden çıkmıyordum.
Sabah dokuzda daha geleceğini söyleyen adamdan hâlâ tık yoktu. Gelmeyecek miydi bilmiyordum. Ama sanırım artık beklemeyi bırakmalıydım.
Düşüncelerim arasından sıyrılmama sebep olan telefondan yükselen bildirim sesi ile kendime gelirken, hemen yanımda olan telefonumu alarak cevaplamıştım aramayı. Jisoo'dan başkası aramıyordu zaten.
"Ne yapıyorsun?" Dedi enerji dolu sesiyle.
"Oturuyordum, sen ne yapıyorsun?"
"Hazırlandım, birkaç arkadaşla öğle yemeğine çıkacağız. Oradan da dolaşırız biraz. Hadi hazırlan seni de alayım."
Sesi umutlu çıkıyordu ve benden cevap bekliyordu. Fakat canım gerçekten istemiyordu. Hem bir umut Yoongi gelirdi.
Ondan haber alamıyordum çünkü telefonu kapalıydı. Jeongguk ve Taehyung'u da aramaya çekinsem de, kısa bir mesaj atmıştım ama ikisinden de 'bilmiyorum' tarzı mesajlar almıştım.
"Yine canım istemiyor deme sakın! İki haftadır evden dışarı çıkmıyorsun. Hazırlan geliyorum, tamam mı?"
Tam ağzımı açıp cevap vereceğim sırada konuştuğunda bir şey diyememiştim. Haklıydı, iki haftadır evdeydim ama dışarı çıkasım da yoktu.
"Ama hiç çıkasım yok."
"Ya hava çok güzel, hem seni kuzenimle tanıştırmak istiyorum. Lütfen, Yoongi yine evde değil belli ki. Gezersin biraz."
