My Dream Boy 2: Reaching an Unreachable Star

New Horizon...in Japan -_-

"Irish!"

"Opo! Andiyan na po Obachan!" Patakbo akong bumaba. First day of school na. Parang ang bilis nga eh. I extremely miss my friends! Huhu. Minsan na lang kami nagkakausap ng mga friends ko. At through facebook lang. Si Obachan kasi. Hayzt. Anyway, hindi dapat ako magkaroon ng grudges against Obachan. Para naman sa ikabubuti ko ang iniisip niya eh.

"You're really as slow as always. You must change that attitude of yours."

"Eh, G-Gomen Obachan."

Sumakay na ako sa kotse niya.

Yes! May kotse na kaagad siya! Last week lang bumili. Yaman no? >.<

Since first day ko ito sa bago kong school, kailangan kong sumabay kay Obachan. Pero sabi daw niya sa mga susunod na araw, kailangan ko lang daw lakarin. Malapit lang DAW! Eh ang layo kaya. Psh.

After ilang minuto, nakarating na rin kami sa school. Bumaba na ako ng kotse at nagpaalam sa kanya.

"Bye Obachan."

"Sayoonara. Sanayin mo ang sarili mo sa Japanese." (Goodbye.)

"Opo." Umandar na ang kotse at umalis.

Nang makaalis na si Obachan, parang bigla akong kinabahan. Yung feeling na, iiwan ka sa isang lugar na hindi mo kilala ang lahat ng tao na nakapalibot sa'yo. Yung hindi mo kabisado ang lenggwahe nila. Yung hindi mo alam ang kung saan-saan ang mga lugar na dapat at hindi dapat na puntahan. Yung feeling na, O.P. ka. Yan yung nararamdaman ko ngayon eh. Parang matutunaw na nga ako. Huhu. T___T

Tss. Tutal, naririto na 'to, kailangan ko nang harapin. This is it. Bahala na.

Sinimulan kong ihakbang ang mga paa ko papasok sa bago kong paaralan.

Bunkyo University.

Ano kaya ang naghihintay sakin sa paaralang 'to?

Lakad lakad...

Lakad lakad...

"Ah, Sumimasen!" (Excuse me.) Napalingon ako ng may tumapik sa balikat ko.

"Hai?" (Yes?)

"Ano, anata wa Hortillosa Irish-san desu ka." (Umm, are you Ms. Irish Hortillosa?)

"Hai, soo desu." (Yes, I am.)

"Soo ka. This way please." (I see.) Iginiya nya ako patungo sa hindi ko alam kung saan. =____= kasi naman eh! Alam niyo namang pinoy ako diba? Bakit pa kailangang magjapanese agad-agad kapag kausap ako? Nosebleed na ako oh! Huhu.

Pumasok kami sa isang silid. Faculty room siguro.

"Ohayoo!" (Good morning) The girl started greeting everyone in the room. Grabe talaga dito, napakapolite ng mga tao. May matching bow pa. Sa 'Pinas kaya? Wehehe. Joke lang. I love Philippines okay? Wag niyo akong awayin. Tsaka polite rin naman ang mga pinoy ah? Diba? Wehehe. ^___^

May lumapit sa akin na isang middle aged na babae.

"Good morning." sabi niya ng makalapit sakin.

"Good morning."

"I will be your teacher. I'm Himiraya Miru. Let's go now to the room." Mukhang mabait naman. Well, sana nga tama ako.

Sumunod ako sa kanya sa paglalakad. Maya-maya ay tumigil kami sa isang palengke. Palengke na puro estudyante ang naroroon.

"Ohayoo Gozaimasu!"