Siyahımsın

2.bölüm Heyecan

Kokusunu bile bilmediğin bi adamın hasreti çekilmez be kızım yapma ziyan olucaksın..

O günün akşamı bambaşka bi dünyaya kucak açmıştım sanki.
Bişey hissetmek bu muymuş yaşamak bu muymuş yada uzakta olan bi insanı bu kadar yanı başında yada yakınında hissetmek, bu kadar uzakken nasıl böyle yakın,böyle gerçek işledin içime anlamıyorum. bütün gecem gündüzüm attığım adım yürüdüğüm yol aldığım nefes bile ondan ibaret olmuştu gerçekten , hissederek gülmek buymuş meğer, bu kadar güzel ve muhteşem bi his miş.

Elimden gelse telefonumun başınsa sabahlayacak hale gelmiş tim..öyle de olmuştu aslında bakmayın renkli gözüktüğüme benimde siyaha boyanasım varmış işte bunu çok geç fark ettim.. günümün güzel geçmesi için gerekli olan tek şey oymuşçasına kalkıp mesajına baktığım bi güne daha merhaba.

Sabahları onun mesajlarını beklemek  bende su içmek gibi günlük bir aktivite haline gelmişti bir o kadar basit ve bir o kadar hayati,artık sadece sabahları da değil.  Günün her saati her dakikası herkese kendini kapatan kalbi güzel çocuk adeta yaralı kalbime bi şifa olmuştu. istanbulda olması benim için önemini yitirmişti, konuşmalarıyla yanımda gibiydi çünkü bir nefes kadar yanımda yakınımda, neyse konumuza dönelim. 

Dedim ya herkese sırtını dönen çocuk bana içini açmıştı çok yanlızdı çok sıkıntı ları vardı gülüşünü herkesten esirgeyen kalbi yaralı küçük bir erkek çocuğu onu dinlemek artık yaşam stilim haline gelmişti internet den pskolojik sorunlarına çağre arar kullandığı bütün ilaçları araştırır olmuş tum hayatı yok olan çocuk benim hayatım olmuştu kadınlardan nefret ediyor onları sadece bi cinsel obje olarak görüyor du.

Ve bütün bunları da benimle paylaşıyor du, birbiri ardına dizilmiş aynı günleri yaşıyordum. Hergün farklı bir kadınla yatıyor du yattığı kadınları dövüyor yeri gelince bağlayıp zarar vermekten zevk aldığını söylüyor du.

İçeriğini bilmesem de işkence yapmak onu rahatlatıyordu bunu biliyor dum.

Aslında benim konuştuğum insan bambaşkaydı içini bana açtıkça ben günden güne içime kapanıyordum onun gözünde arkadaştan öte değildim bunu farkında olupta içimde yaşamak çok zordu sevdiğin adamın başka kadınlara nasıl dokunduğunu dinlemek çok zordu acı çekip çaresizliğe bürünmesini uzaktan dinlemek çok zordu o an bir kez daha anlamış tım dünya'nın toz pembe den ibaret olmadığını. Aramızdaki mesafeler tokat gibi çarpmış tı yüzümüze her gün saatlerce yazdıklarını okuyup dert edinir dim kendime ama bunu ona hiç yansıtmadım.. onun gözünde iyi bi dosttan ibarettim.

Oysa benim gözümde bambaşkaydı güzel başlayan şeylerin devamı yara ola biliyordu içinizde, anladım ki çok sevmek yetmiyor muş, ona içimi açmak sandığımdan çok daha zordu benim için.

Daha içimdeki leri kendime zar zor itiraf etmişken ona aça bilmek çok daha zor geliyor du belkide imkansız.. Bütün bu süreç içinde herşeyi diğer teyzemle dertleşiyor ve ona anlatıyor dum bazı şeyleri geçerek tabiki arasın hastalıkları ve psikolojik sorunlarını, gurbet teyzem ailemizdeki en pozitif, anlayışlı, sevecen, sıcak kanlı, kişisi  bile olsa nasıl bir tepki vereceğini bilmediğim için söyleyemedim hiçbir zaman.

 Yeri geldiğinde dostum arkadaşım can yoldaşım olan hayatımın her detayında etkisi olan 2. İnsanın  sevdiğim adama karşı bakış açısının değişmesin istedim belkide bunuda bilmiyorum  , bu yüzden bi şeyleri içimde tuta tuta yanlış lar silsilesinde boğmaya başladım kendimi bilmeden. Bu dönemde oda saolsun bana hep doğru yolu göstermeye çalıştı bi şekilde hep  büyük bi sevgiyle dinledi beni, bende arası.

Ona olan  sevgimin beni yanlışa soktuğunu bile bile o yanlışların hep üstünü kapattım. Yine öyle günlerden biriydi artık bu acıtan sevgiyi içime sığdıramaz olmuştum o gün sabah erkenden kalkıp teyzemin evine geldim.arası en az benim kadar iyi bilen 2. İnsandı çünkü biçok şeyi bıkmadan usanmadan defalarca anlattığım ve sorduğum,onunda saygı ve sevgiyle bıkmadan,usanmadan  dinlediği nice yaralarımdan sadece birisiydi ukte aras dağlar..

Bilsin istedim içimdeki acıyı artık görsün istedim ama susmak zorunda kaldım oysa sussam da konuşsamda bizi farklı bi son beklemez miş aras değişmez miş bizim geleceğimizin düzelme umudu yokmuş bi şeylerin kabullenmesi zor geleceğini bilemedim  kendi içimde yedire medim.

Tek farkı ilk ve son aşkım olmasıydı yaşadığım şeyleri teyzeme anlatırken üstü kapalı üstün kötü anlatırken her bir detayını aklıma kazıyışımdı ben unutmadım benimle beraber herkes hatırlasın..