Siyahımsın

8.bölüm içim sen derken kanadı

Bazı olaylarım başlangıcı vardır fakat sonu yoktur.
Bunu kabul etmek sandığından çok daha acı verir kabul edemez sen eğer kabullenmeye mahkum kalır sın..

Melisayla odasında oturur ken cesaretimi toplamaya çalışıyor dum, melisa ise sessizce sadece saçlarımla oynuyor du her zamanki gibi aras dışında saçlarıma dokunma sına izin verdiğim ve layık gördüğüm tek kişi, iki haftadır haber alamadığım sevdiğim adam ne haldeydi kim bilir sonunda cesaret edip yağmura mesaj attım.

Gözlerim dolu dolu melisaya sarıldığımı hatırlıyorum babamdan o kadar korkuyor dumki çünkü biliyor dum eğer babam öğrenirse yeni bi hesap açıp ona ulaştığımı herşey mahvolucaktı..
Bunu bile bile arastan asla vazgeçmedim, geçemezdimde zaten. İnsan nefes almaktan vaz geçer miydi hiç.

Bilirim geçemezdi.
İlk gün yağmurdan cevap ala madım herşey bomboş geliyordu artık parçalara ayrılmıştım sanki bi yanım istanbula git diyordu , bi yanım öl , bi yanım dönsün artık diyordu yeterki dönsün.

Ertesi gün okuldan geldikten sonra biraz olsun Kafamı dağıtmak için melisa lara gitmiştim zaten ya o bizde olurdu yada ben onlarda asla kopmazdık birbirimizden yine böyle bi gündü yağmurdan ses soluk yoktu, ta ki eve çıkıp internet'e bağlanana kadar bi baktım yağmurdan bi cevap merhaba erez hatırladım seni. Hemen mesaj atmıştım aras nasıl iyimi diye çok ters bi cevap vermişti bana bunca zamandır nerdeydin erez? senin yüzünden ölüyordu aras sana kanıtlamak için herşeyi motoruna binmiş yola çıkmış o gece ve yolda kaza yapmış, geçirdiği kaza sonucu kafasına aldığı darbeden 1 hafta hastanede yattı bütün bunlar olurken söylesene nerdeydin. Hüngür hüngür ağlarken hiçbir şey söyleye medim.

Ama en acısı da bu değildi devamı vardı yağmur canımı yakmaya değil direk beni öldürmeye hedef almıştı çünkü, aras yaptığı kaza sonucu kafasına aldığı darbeden dolayı hafızasını kaybetti erez ve seninle ilgili hiçbir şeyi hatırla mıyor 2 senelik bir kayıp var kafasında.

Bundan sonra aras'tan uzak durmanı istiyorum hem hayırlı olsun demicek misin biz sevgili olduk demişti. Melisanın önünde diz çöküp Gözlerine baktıktan sonra sessizce eve gittiğimi hatırlıyorum..
Meğer çaresizlik buymuş sessiz bi şekilde odama geçip saçlarımı ensemde kesişimi..



Telefonumu alıp odama geçişimi.. sessiz sedasız gözümden yaşlar dökülürken yağmura sorduğum tek soru aras nasıl? Oldu eğer o iyiyse ve mutluysa bende burda mutluyum yağmur önce allaha sonra sana emanet ediyorum ve onu çok seviyorum..

Herşey için üzgünüm erez ama inan o seni çok seviyordu inan seni hatırlatmaya çalıştım herşey de böyle başladı:

Meğer ben ona aşık mışım bunca yıl kendimden çok sevmişim sen onu anla madan dinle meden yargılarken o senin için ağlarken bile ben onun yanındaydım dedi, peki sen nerdeydin?
Başka çağrem yoktu yağmur babam beni evire çevire dövüp telefonumu elimden aldı ne yapmamı bekliyor sun elim kolum bağlıydı evden bile çıka madım  defalarca ulaşmaya çalıştım babam her seferinde önümü kesti dedim.
Senden tek ricam bana herşeyi anlatmanı istiyorum baştan sona atla madan lütfen..
Keşke bu kelimeyi hiç kullanmamış olsaydım çünkü sevdiğim adamın dibinde olan bir kız varken benim kaderime düşen tek yazgı görmeyen gözlerle okumak olmuş tu tüm anlattıklarını oysa hak ettiğim son bu değildi bunca çabaya verilen cevabın bu olmaması gerektiği gibi..