Into Virgust: The Witch

[11] Abandoned Room

chapter eleven: abandoned room

"I'm not hallucinating, right?" Nangangatal ang mga labi nitong tinanong si Nixie.

But Nixie can't answer him. She's too scared to answer. Their secret isn't at the right time to be known by someone else. She just can't let it go.

With fear, she slowly shook her head as a response causing her friend to faint.

Hindi mapakali si Nixie sa pagkakaupo not until Louise slowly having a conscious. Nasa loob sila ng clinic ngayon at siya lamang ang nagbabantay dito.

Kaninang nawalan ito ng malay ay kaagad siyang tumawag ng tulong at agarang naipunta sa clinic. Pangalawang subject na nila sa hapon ngunit pinili niyang bantayan ang kanyang kaibigan. Gusto rin sana nina Lucille na samahn siya ngunit pinigilan niya ang mga ito.

As Louise opened his eyes, Nixie awkwardly smiled infront of his face. Hindi niya alam kung kakabahan ba siya o matutuwa dahil nagising na rin ito.

"T-The cat... It t-talks..." Dagliang inilapat ni Nixie ang kaliwang daliri sa kanyang labi. Mabilis niyang inilibot ang tingin sa malawak na clinic para tingnan kung may ibang nasa loob. Natakot siya na baka may makarinig sa sinambit nito.

Nang wala naman siyang makita ay mahinahon niyang tinanggal ang daliri sa labi niya at sinenyasan si Louise na kumalma.

"Before I tell everything, calm your self first," matulin niyang sambit na kahit hindi naintidihan ng kaibigan ay kunot-noo pa rin itong tumango. Kita pa rin sa mga mata nito na natatakot pa rin siya.

Inayos niya ang sarili at sinimulang ikuwento ang nangyari mula noong lumabas ang pusa sa aparador hanggang pumasok ito sa opisina ng Headmister. Kahit papaano naman ay napakalma niya si Louise.

Agad ding nailabas si Louise sa clinic. Siya ang napag-utusan ng nurse para ihatid sa dormitoryo ang kaibigan. Hindi siya nito gaanong kinakausap. Si Nixie naman ay pabalik-balik ang tingin niya rito.

"I'm really sorry, Louise," sabi nito nang makarating na sila sa malaking pintuan ng dormitoryo.

"For what? I'm okay, I was just shocked," sagot niya rito.

"Hindi 'yon. I-I should've tell you my secret," nakayuko nitong sabi. Pero tinawanan lang siya nito kaya naman nagulat siya at napatingin sa kanya.

"Nixie. There are really secrets that even your closest friends don't need to know," nakangiti nitong sabi.

"Gaya nito. Kaya nga secret, 'di ba? The only one to know your secrets is the one who involved in it, like your cat," tumingin siya sa paligid at lumapit kay Nixie. "Putsah," bulong nito.

"Cheer up. Do worry not. I won't tell anyone." Nakangiti nitong itinaas nito ang kanang kamay na parang sumusumpa. Mabilis siyang niyakap ni Nixie kaya nagulat ito.

"So you won't tell us what really happened?" Pambabasag ni Lucille sa katahimikan sa kanilang seksiyon sa hapagkainan. Kaninang umagahan ay hindi umimik si Nixie at Louise dahil sa takot na baka madulas sila sa pagsasabi ng totoong nangyari. Ayaw rin lang nilang magsinungaling kaya naman ay naghihintay na lamang ang kanilang mga kaibigan na silang dalawa ang unang magsalita at ngayong tanghalian lamang naglakas-loob si Lucille para magtanong.

Nagtinginan sila bago humarap sa mga ito. Si Anthony na kaninang nakatuon lang sa pagkain ay naghihintay rin ng kasagutan.

"He got exhausted from the training," she lied. Agad naman silang naniwala maliban kay Siwon na nahuling nag-iwas ng tingin. Maybe she's bit suspicious.

Nixie feels bad about lying to her friends. It is unfair that only Louise knew her secret, and worst, in unexpected situations.

On her way to the training site, she felt something following her.  All the students must be in their classes now and only the participants of the tournament are outside the castle. Unless a professor is roaming around or it was just Mr. Chan. She just continues walking not minding it. Pero muntikan na siyang matumba nang may nanggulat sa kanya mula sa likod niya.