Yazardan:Birden Reyyanda bişey patlar ve altında ıslaklık hisseder...
Reyyan:Hayır...HaYIR şimdi değilll Ahhhhhhh
Reyyan iç sesi:Allah kahretsin şu an sanırım suyum geldi ne Sanırımı ya bas baya suyum gelmiş ve ben kıpırdayamaz haldeyim iki ellerimde kelepçeli ayaklarımda bağlı ben ne yapacağım...Allahım sen kurtar beni...Bide karnıma sırtıma kasılan ağırlar ben ne yapacağım....Ağrılarımı bağırtırlarla geçirmeye çalıştım ama olmuyordu hiç kimse yoktu...
Reyyan:AHHHHHHHHH KARNIMMMM
Emre:Noluyor orda ya?
Yazardan:Emre Reyyanın odasını açtı ve Reyyana baktı..
Emre:Noluyor neden bağırıyorsun sen
Reyyan şu an hayatının en kötü acısını çekiyordu..
Reyyan:A-hhhhhh pislik suyum geldi doğuyorum çöz beni hiç mi vicdanın sızlamıyor Ahhhh
Emre:Demek suyun geldi Reyyan...Hayır çözmeyeceğim seni..Ben gideceğim sende burda bebeği doğuracaksın!
Yazardan:Onu dedi ve odadan çıktı...
Reyyan:Ahhh Allah belanı versinnnn!!!!
Reyyan onu derken baya çığlık atmıştı açıdan..
Reyyan iç sesi:Allahım lütfen bana yardım et ben burda nasıl doğuracağım bebeğimi olmaz hayır nasıl yaparım...Miran lütfen Kurtar beni...
Reyyan:Ahhhhh ihhhhhhh
Yazardan:Gelelim Mirana...Miran şu an sesiz sedasız bir yerdeydi....
Miran:Reyyyannn!!!!
Miran şu an bi depo gibi evin yanındaydı ama orda Reyyan olacağına hiç farkına varamadı..Reyyanın durumu hiç iyi değildi sancıları kasılmaları çoğalmaya başladı...Bide zar zor elleriyle çırpınmaya başladı çünkü ayakları elleri sim sıkı bağlıydı...
Reyyan:Ahhhhhhhhh ihhhhhhhhh bebeğimmmm)der ve ıkınır....
Reyyan:Dayanamayorummm...Mirannnn lütfen bul beniiiiiiiiii(bunu söylerken baya çığlık atmıştı.....ve bu cılığı biraz Miran duydu...
Miran:Orda birisi mi bağırdı...Yoksa...REYYANNN...Geliyorum bebeğim merak etme...
Reyyan:Ahhhhh Alllllahhh belanııı versin seniii inşallah öbür haytda çayır çayır yanarsın ahhhhhhh
Emre:Boşuna tüketme nefesini..Hadi gayret doğur şu bebeği de ....
Birden birisi sert bi şekilde kapıyı kırar...Emre korkuyla hemen arkasına bakar...
Emre:Noluyor yaaaa
Miran koşarak Emre'nin boğazına yapışır.
Miran:DEMEK SENDİN KARIMI KAÇIRAN...)onu derken daha çok boğazını sıkar Emrede şu an nefes nefesiydi...
Emr:BURAK BENİ)onu boğuk boğuk söyledi...)
Miran gülerek:Bırakmamı istiyorsun iyi tamam bıraktım)Miran bıraktı ve Emre'ye sert bi şekilde Tokat atar ve bi güzel döver..
Miran:ŞİMDİ SÖYLE KARIM NERDEEE
Emre hala nefes nefeseydi konuşamıyordu bile...ve Yere yığmıştır..Reyyansa şu an yüksek sesle bi çığlık atmıştı...
Reyyan:AHHHHHHHHHGGGG ÇOK AÇIYOR
Miran:R-Reyyan!!
Miran:Seninle hala işim bitmedi Emre efendi...
Miran hemen koşarak Reyyanın kapsına gider ve kapı kilitli olduğunu görünce kriz geçirir...
Miran:Reyyan orda misin bebeğim iyi misin
Reyyansa ağlıyordur içindeki acıları içine içine tutmuştur artık dayanmaz haldeydi...Bide elleri ve ayakları hala çırpınıyordur ...Reyyan:Ahhhhhh Mirannn lütfen yardım et bebeğimiz ahhhhh ihhhhghggggg
Miran endişelenerek:Bi dakika Reyyan doğum mu başladı...
Reyyan:Ahhhhhhhhh ihhhhhhhh evet 1satır bAşldıı ahhhhhhhhhg
Miran:Tamam meleğim sakin ol kapıyı açacağım şimdi ambulansı arıyorum...
Reyyan:Ahhhhhh Miran cabukkkkkkk
Yazardan:Miran ambulansı ve polisi arar..
Reyyan:Miiiiraaaannnnn çok açıyor çabuk nolur dayanamıyorum......
Miran:Acıyorum kapıyı...
Miran kapıyı kırmaya başlar ama başaramaz...
Reyyan:Mirannnn ahhhh
Miran:Tamam bebeğim sakin ol bak bi daha deneyeceğim....Miran kapıyı kırar ve Reyyanı böyle iple ve kelepçeli görünce aklı feleği şaşar...
Reyyan iç sesi:Allahım sana şükürler olsun Miran beni kurtardı...ama sancılarım kasılmalarım hala şiddetli devam ediyordu..Miran hemen yanıma koştu...
Miran:Reyyanım s-sen
Reyyan:L-Lütfen ahhh bişey deme sadece ahhh bebeğim ihhhhhhhhhhggggg
Miran hemen Reyyanın ayaklarını ipini çözdü ama elleri kelepçeli olduğu için ona bişey yapamıyordu....
Reyyan iç sesi:Ayaklarım kurtulmuştu içime rahat çöktü ama ellerin hala kelepçeli....
Reyyan:Ahhhhhhhhh Mirannnnn
Miran:Tamam bebeğim korkma geçecek....
Yazardan:Miran Reyyanın elbisesini kaldırdı ve Aşağa baktı..Bi baktı bebeğin kafası gelmişti...
Miran:Re-Reyyan bebek geldi daha fazla ikin....
Reyyan daha da fazla ıkınır....
Reyyan:Ahhhhhhh elerimmmmm
Miran:Az kaldı meleğim dayan......hadi bi daha
Reyyan:AHHHHHH İHHHHHHH)onu derken elleri baya bi çırpınmaya başladı çünkü doğum yavaş yavaş sona eriyordu....
Yazardan:Miran bebeğe bakar ve bi baktı bebek artık gelmişti...Ambulans polis onlar gelmişti ama bebek ağlamıyordur...
Reyyan nefes nefese:Bebeğim....
Evet 20.Bölüm geldi💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GURUR BENİM NEYİME
RandomBir Kadın ne kadar acıya dayanabilir ki bu hayatta...Reyyan Aslanbey hayatı boyunca hep sınandı ta ki hayat ona gülümsemeye başlayana kadar...Ne kadar acılar yaşanmış olsa da hayatta hiç bir şey imkansız değildir..Her şey geçici...❤️🩹