Dicle sabah kalkar ve istemsizce içinde garip bir huzursuzluk vardır.
Uyanır uyanmaz telefonuna bakar.
Bir bakar (76) cevapsız arama feriz hanımdan. (9) arama aydından ve onlarca masaj...
Masajlara bakmak bile aklına gelmeden hemen feriz hanımı arar
+Alo feriz hanım?
-Dicle nerdesin sen ya çabuk hastaneye gel
+ne ne oldu barışa mi bir şey oldu feriz hanim
-evet çabuk ol ajansın yakınındaki hastaneye gel
Dicle birden dona kaldı ve feriz hanımın yüzüne kapatıp hemen dışarıya çıktı
Altında ki pembe üstündeki o mavi geceliği takmamıştı bile
Taksiye bindi.
Yoldayken aklı çok karıştıktı.
Barışta sadece asistanı olduğu bir menajerin bir oyuncusuydu birçok oyuncu gibi..
Belki başka bir oyuncu olsa bu kadar endişe etmezdi
Diclenin hem kafası hem de duygunları karışıktı .
Hastaneye varınca hemen taksiden kendini anı bir şekilde attı.
Hasteneye girdice hemen barışın oda numarası öğrenmek istedi ama meğer yoğun bakımdaymış.
Feriz hanımı gözü aradı.
Ve görünce hemen yanına gitti.
D;durumu nasıl feriz hanim
F;bilmiyorum dicle bilmiyorum *ağlar bri ses tonuyla*
Dicle kendini aniden duvara yaslar ve bacakları sanki gücünü kaybeder gibi düşer.
Baktığı yere dalar ve içinden
"Gecenin içinde ki gün ışığı"
