Love Taken Chances

Chapter 33 (ESPIGI)

⚠️Slight ESPIGI ahead⚠️

Allie

Hindi pa rin ako makapaniwala na ang taong grasa na nakilala ko thirteen years ago ay si Caden.

Kapag nakakakita ako ng eroplano naalala ko siya parati. Hinihiling na nasa mabuting kalagayan ito.

Grabe ang iyak ko at hindi matawarang saya ang nasa puso ko. Naging piloto ito at ang taong mahal ko pa.

Ipinagpatuloy namin ang pamamasyal. Hindi na ako nag iisa. Kasama ko na siya. Paunti unti naman nitong kinikwento ang mga nangyari after ng kasal nila ni Miranda.

Humingi din siya ng tawad tungkol nagyari sa huli naming pagkikita. Kung paano niya ako balewalain dahil nagalit siya.

Para sa akin wala na yon. Ang mahalaga ang ngayon. Na malinaw na ang lahat. Sa mga pinagdaanan namin. Siguro we deserve another chance. Kaya we will give it a try again. I will give him a chance.

Pumunta kami sa Muhba Turo de la Rovira or mas kilala sa tawag na Bunkers del Carmel. Ito ang pinaka mataas na parte ng siyudad. Tamang tama kasi mag sunset na. We grabbed some food along the way. Mga finger foods lang.

We sat by near the bunkers and watched the beautiful sunset of Barcelona. Maganda rin daw dito pag gabi at marami ang mga bituin. But I love sunset more.

"You love it here?" narinig kong bulong ni Caden sa akin mula sa likod ko. Niyakap niya ako at napangiti naman ako sa saya.
I dreamed about this to happen and now it is happening.

"Yes, It was my dream to be here and watch the sunset with you." Nilingon ko ito at tinitigan. I touched his face with my one hand. I traced every line and curves of his beautiful face. I even rubbed and played the stubbles on his chin.

I heard him made a groan... "Ugggrh stop it love," sabi bito. Napangiti na lang ako.

"Humanda ka sa akin mamaya," he whispered in my ear. Nakiliti naman. I missed him. Humarap ako sa kaniya at iniyakap ko ang kamay ko dito at tumingala ako.

"I missed you." Sabi ko dito. Tinitigan naman niya ako.

"I missed you more love," he kissed me after. I kissed him back. We were kissing passionately, not minding the people around us. Wala rin naman itong mga pakialam.

Humingal kami parehas ng tinapos namin ang halik na pinagsaluhan.

"Let's go back to our hotel." Sabi nito na may pilyong ngiti sa labi. Inirapan ko ito. Hindi pa kaya kami tapos mag libot.

"Hindi pa tayo tapos maglibot. Mayroon panm tayong pupuntahan na isa."

Napailing na lang ito. Ako na naman ang nanalo.

"Teka saan ka pala naka check in?" Nagtataka kong tanong dito. Nagulat ito saglit at yong mukha nito na parang hindi malaman kong ano ang sasabihin.

"mmmh S-same with you. Beside your room is my suite. I-it was not me who booked the hotel and chose the room. It was Zeus." Tumango ako dito at tinitigan ko ito ng matalim.

"Sinusundan mo ba ako? Bakit same hotel tayo at katabi pa ng room ko?" Nakita kong natuliro ito. Biglang namula ang tenga at mukha. He's blushing.

"Of course not. It was a coincidence only." Niyakap niya ako ulit.

"Come on, let's go to your final destination for today and let's dine in after. I'm starving. I haven't had any breakfast and only have a snack for lunch." Nagulat naman ako. Bakit hindi ito kumain?

"Bakit hindi ka kumain? Okay let's go."

Hila hila ko ang kamay nito na nilisan ang lugar.

We ate in a restaurant. Still inside the city. Wala kaming kibuan na kumain kasi parehas kaming gutom at naparani ng nakain. We ate seafood paella. The Authentic one. Grabe ang sarap. Naparami ang kain namin.