Gerçek Ailem ✨

~1~

Okuldan çıktıktan sonra toplantıya yetişmek için hızlıca anlaştığım şirkete doğru ilerledim. Ben okulum dışında para kazanmak için çevirmenlik yapıyorum İngilizce Almanca Fransızca İtalyanca ve çok az da İspanyolca konuşa biliyorum. Tabi bunları Serhat amca sayesinde öğrendim. Serhat amca Emir'in babası ama beni de kızı gibi sever, kendi babamdan görmediğim sevgiyi ondan gördüm.

Serhat amca iyi bir mimar olduğu için yurt dışından teklifler alıyormuş. Her gittiği ülkede birkaç yıl orada yaşayıp işi bitince de geri dönüyomuş. Emir'in annesi İtalya'da yaşıyınca Serhat amcayla tanışma fırsatı bulmuşlar.Bir süre sonra da zaten evlenmişler. Sonra Emir de doğunca Türkiye'ye dönme kararı almışlar.Ve bizim mahallemizde bir ev almışlar.(Tabi şuan Emirin kendi evi var.) Biz de bu sayede tanıştık.

Emir benim 5 yaşımdan beridir arkadaşım.Her şeyi beraber yaparız. Bu arada ben Elis Arya Akman mavi gözlü sarışın bir kızım.168 boyunda 49 kiloyum.Babam Ahmet ve Ayşe Akman çiftinin tek çocuklarıyım. Neyse onları boşverin ikisini de pek sevmem zaten. Onun dışında müzikte çok iyi gitar,keman ve piyano çalabiliyorum.Sporda voleybol ve futbolda çok iyiyim hatta okul takımındaydım ama basketbolda rezaletim hiçbir zaman oynayamayacağım galiba.

Kendimi anlatırken şirkete geldim bile. Toplantıya da girdikten sonra başım ağrımaya başladı. Toplantı üç buçuk saat sürdü de. Eve gidince annem ve babamla konuşmadan yemek yiyip uyumaya gittim. Onlarla hiç anlaşamıyorum. Kavga etmemek için de önemli olmadığı sürece onlarla muhatap olmam.

Sabah alarm sesiyle uyandım. Ve hava biraz soğuk olduğu için bunları ve ceketimi giydim.

Kahvaltıya babamın da gelmesiyle başladık.Ben yemeğimi yedim,okul için eşyalarımı hazırlarken babama bir telefon geldi. Sonra ne olduğunu anlamadan arabayla hastaneye gitmeye başladık. Sonra

"Baba nereye gidiyoruz böyle apar topar hem benim okula gitmem lazım." dedim

"Sen hastanede karışmış olabilirsin, DNA testi yaptırmaya gidiyoruz belki senden kurtuluruz." dedi

Böyle bişey olabilir mi ya nasıl böyle bir hata yapabilirler zaten doğru değildir ya hem karışmış olsak şimdi mi fark ederler? Tamam pek benzemiyorum hatta hiç benzemediğim için üvey miyim diye düşünüyordum ama gerçekten üvey olabilir miyim acaba?

Ben böyle düşünürken hastaneye vardık. Zaten diğer aile de bizi bekliyormuş.40-50 yaşlarında bir çift (ve kadın bana inanılmaz derecede benziyor),benim yaşlarımda bir erkek (gözlerimiz benziyor) bu erkek bende tuhaf bir his uyandırdı ona yakın hissettim,ve benden birkaç yaş küçük gözüken bir erkek(kardeşim heralde ama bana pek benzemiyor) vardı buna hiç yakın hissetmedim bana çok sinirli bakıyordu birde benimle karışmış olabilecek bir kız vardı.Biraz birbirimizi süzdükten sonra doktor artık kanlarımızı almaya çağırdı. Babam,ben,Çetin Bey ve kızı Arya(ismimiz bile aynı ya)'yla kan vermek için gittik,ilk önce büyüklerden aldılar sonra benden en son da Arya Soydan'dan aldılar(biraz uğraştırdı doktorları 'ben vermek istemiyorum' diye ama sonunda halletik). 2 saat sonra sonuçlar çıkmış doktor hepimizi çağırdı.

Doktor "Arya Soydan %99.8 Ahmet Alman'ın,Elis Arya Akman ise %99.8 Çetin Soydan'ın kızıdır" dedi.

"Biliyoruz yaptığımız yanlış affedilmez sizden çok özür dileriz" dedi.

"NE ÖZRÜ YA, NE ÖZRÜ BU HASTANEDE DOĞAN ÇOCUĞU ANNESİNE DE VEREMEYECEKSENİZ NE İŞE YARIYOSUNUZ SİZ YA!!" dedim.

"Gerçekten çok özür dileriz"

Hâlâ özür diliyor ya bu nasıl bir hata şimdi nolucak ya ben onlarla yaşamaya başlarsam ya benim kimse istemezse nolucak diye düşünürken üvey babam (artık ona üvey diyeceğim)

"Bence herkes kendi kızını alsın zaten 17 yıl uzak kalmışım kızımdan"

Nasıl kızım der ona ya şu 17 yıllık hayatımda bana kızım dediğini hatırlamıyorum gözlerim dolmaya başladı,ne olucaksa olsun artık.Ve Çetin Bey konuştu

"Tmm herkes kendi kızını alsın siz zaten kabullendiniz." dedi

"Tmm yarın kızımın eşyalarını evimize gönderirsiniz biz evimize gidiyoruz" dedi ve hiç bir şey olmamış gibi gitti. Zehra Hanım (biyolojik annem)

" Hadi kızım bizde evimize gidelim." dedi. Hayır diyemeyeceğime göre sessizce "Tmm" dedim.

Çok lüks bir araca bindik(galiba zenginler).Hepsi çaktırmadan beni süzüyordu. Kardeşim diye tahmin ettiğim çocuk hariç. O sanki herşey benim suçummuş gibi bakıyordu. 15-20 dk sonra durduk. İndikten sonra gördüğüm yer resmen malikaneydi. Bu eve bizim bütün sülale sığar heralde. Of artık alışmam gerek onlar benim ailem değil. Daha iyimser bakanın bana "Hadi " demesiyle düşüncelerimden ayrıldım. Ve eve doğru ilerledim.

___________________________________________

İlk hikayem olduğu için lütfen yorumlarınızı ona göre yapın. beğendiyseniz ⭐'a basarsanız beni çok mutlu edersinizzz.