"Lütfen bana yardım et!"dedim sesim ağlamaktan kısık çıkmıştı. Sabırlı bir şekilde nefes alıp geri verdi. Bu kadar sakin olması beni korkutuyordu ama gözlerinin içine bakmaya devam ettim. O da benden farksız bir şekilde fısıldadı. "Seni geri versem...
Arkadaşlar uzun bir sürenin ardından sonun da yeni bölüm atabildim. Lütfen bağışlayın, bölümleri daha çok sık atmaya çalışıcam.
Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~~
Gecenin bir yarısı olmuştu, ama hala Barlas gelmemişti. Onu ne kadar çok merak etsem de artık gidip uyumam gerekiyordu. Yoksa olduğum yerde uyuycaktım.
Yavaş hareketlerle ayağa kalkıp, merdivenlere doğru yürüdüm.
Tam ayağımı birinci basamağa basmıştım ki, kapının kilit açma sesi kulağım da yankılandı. Hızla arkama dönüp içeri giren Barlasa baktım.
Çok yorgun görünüyordu. Üzerine giydiği siyah gömlek kırış kırış olmuş, altındaki siyah pantolonun paçaları da çamur olmuştu.
İçeriye girmesiyle beni fark etti. Beni hiç umursamadan tekli koltuğa gidip kendini bıraktı. Kafasını arkasına dayayıp gözlerini kapattı.
Her ne kadar onunla konuşmak istemesem de kendime engel olamıyorum.
"İyi misin?" Dedim çekingen bir sesle. Hiç bir tepki vermezken, oturduğu yerden rahatını bozmadan konuştu.
"Niye bu saate kadar ayakta kaldın?" Diye sordu, benim sorumu umursamadan. Gözüm saate kayarken üç olduğunu gördüm. Ona ne diycektim, 'seni merak ettim o yüzden gözüme uyku girmedi" Mi? Gerçekten saçmalıyordum.
"Ben mi? Sadece uyku tutmadı." Dedim. Kafasını kaldırıp gözlerini gözlerime sabitledi. Göz atları onun ne kadar yorgun olduğunu gösteriyordu. Gözleri kızarmış ve göz altları morarmıştı.
Umursamaz bir tavırla;
"Sence ben buna kanıcak kadar salak mıyım?" Dedi. Bir aptal gibi öylece suratına bakıyordum. Ne demek istemişti? Ben yalan mı söylüyorum?
Evet yalan söylüyorum! Kendi soruma kendi içimden cevap verirken gerçekten de iyi olmadığımı düşündüm.
"Anlamadım?" Dedim onu inandırmaya çalışarak.
"Alisa," Dedi. Durdu. Biraz düşünüyormuş gibi yapıp tekrar konuştu.
"Salağa yatma!" Dedi. Sesi boğuk çıkmıştı. Gözlerim açılmış şaşkın bir şekil de ona bakarken konuştum.
"Benimle düzgün konuş!" Dedim sinirle. Sinir bozucu bir sakinlikle ayağa kalkıp bana doğru gelmeye başladı.
Bu sefer geri çekilmedim. Çekilmiycektim de. Yavaş adımlarla dibime kadar geldi. Nefesi suratımı yalayıp geçerken. Çok pis içki kokuyordu. Galiba sarhoş olmuştu ama hiç de öyle durmuyordu.
"Seninle nasıl konuşmalıyım Alisa hanım?" Dedi dalga geçerek. Bu benim sinirlerimi daha da gererken, keşke hiç beklemeseydim diye de aklımdan geçirdim.
