Bundan tam 7 yıl önce dağılan bir arkadaşlık düşün.
Hiç biriyle bir daha konuşmadın, görüşmedin ve hiç bir haber alamadın.
Peki tam 7 yıl sonra sana bir not gelse sadece o arkadaşların bildiği grup ismi o
Notta yazsa. Onların birinin sana not gönd...
Yeni yeni karakterler giriyor bakalım sevecek misiniz??
Kelebek için çok güzel bir bölüm geldiiiiii...
Sürpriiiiiiiizzz Multi medya: Doruk Atan
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn:))
Bu bölümün ilk kısmına kalbimi bıraktım. Kendimi kötü hissettiğim bir anda bölüm yazmak istediğim için öyle oldu;( okuyup da üzülenlerden özür dilerim:(
Ama bazı şeyleri erken öğrenmeniz gerekiyordu. Berna için...
Keyifli okumaalaarrr:)
_ _ _ _
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen diyecek tek bir kelime konuşacak tek bir konu bulamayız. Ben son günlerde hep bunu yaşadım.
Çok üzüldüm, yıprandım. Aşırı yoruldum. Fiziksel bir güç kullandığım için değil, duygusal anlamda çok yoruldum.
Düşünmekten.
Neden Ankara'ya geldiğimi, nasıl bir anda hayatımın değiştiğini.
Ben şimdi İzmir'deki evimde eşyalarımı topluyor olacaktım. Ankara için bilet alıp heyecanlı heyecanlı bekleyecektim. Yeni hayatımı kariyerimi düşünüp mutlu olacaktım. Başardığımı düşünecektim.
Bu zamana kadar yaptıklarımın karşıladığını aldığım için kendimden gurur duyacaktım.
Ama tek bir kağıt parçası hayatımı değiştirdi.
Beni Ankara'ya çağıran o küçük not parçası.
Eğer o notu hiç okumayıp Ankara'ya daha sonra çalışacak olduğum hastane için gelseydim? Eski arkadaşlarımı hiç görmeseydim. Eylül ölmeseydi.
Peki bana not gelmeseydi, ben daha sonra arkadaşlarımı arar mıydım? Cevabı çok basitti. Kesin arardım.
Onları arardım, belki bulurdum belki bulamazdım ama arardım. Çünkü hepsini ayrı ayrı çok özlemiştim.
Benim en zor günümde yanımda oldular.
Küçükken Eylül ve Naz benim vücudumdaki morlukları kaptırdık. Benim canım çok yandığı için tek başıma krem süremezdim. Okula gittiğimde başka arkadaşlarım morlukları ve kızarıklıkları görsün istemezdim. Çünkü olanların vücudunda hiç öyle izler yoktu. Eylül Sedef teyzenin makyaj malzemesi kaçırırdı bizim sokağın başında önce benim morluklarımı kapatırdık. Sonra hep birlikte okula giderdik. Benim morluklarımı sadece Eylül ve Naz biliyordu. Onur ve Çağrı'ya söylemedik, ben küçüktüm o izlerden hep utandım. Bazen canımın yanması umrumda olmazdı, o morlukları arkadaşlarım görecek diye korkardım ve utanırdım.
Ben çok utanırdım.
Benim en kötü zamanlarım o küçücük yaşta başladı. Ben düştüğümde de kolum morarırdı dayak yediğimde de. Hep canım acıdı. O küçücük bedenimde hep izler taşıdım ben.
