YouTuber | poybat

》bakışlarla yanmak

Yemeğin ardından Sergen, ben ve Emin eve geçecekken, Poyraz edit için beni yanında istemişti. Ben ise geçen sefer bana yardımcı olduğundan dolayı onu kıramamış ve kabul etmiştim. Şimdi ise arkadaşlarımı yolcu etmiş, eve giriyorduk.

"Edit odan neresi? Odaları karıştırmak istemiyorum da."
Kıkırdayarak sorduğum soruyla, Poyraz gülümseyerek yanıma gelmiş ve omzuma elini atarak merdivenleri işaret etmişti.

"Üst katta. Ayrıca karıştırsan da birşey olmaz. Sen böyle yaptıkça arkadaş seçeneklerimi hanzolardan yana kullanmış olduğumu falan düşünüyorum. Çünkü onlar sormadan dalarlar genelde."

Söylediği şeyle birlikte gülümsemiş ve beni yönlendirmesine izin vermiştim. Odaya geldiğimizde, benimki gibi orta büyüklükte bir oda olduğunu gördüm. İki tane sandalye çekip birine oturduğunda, ben de yanındakine oturmuş ve bilgisayarı açmasını izlemiştim.
Ekrana doğru bakıp sinirle derin bir nefes aldığında, bakışlarını kapıya doğru çekmişti. "Bir saniye Batu, çok özür diliyorum.." Bana doğru küçük bir gülümseme bırakıp tekrardan sinirli haline dönmüş ve bağırmıştı. "Dara! Dara, kaydı niye koymadın şuraya baba ya?! Neremden çıkaracağım ben bu videoyu sorması ayıp!"

Bağırmasıyla birlikte Dara kapıyı açıp öylece bakmaya başlamış ardından ise oflayarak elindeki usb ile yanımıza gelmişti uyuşuk adımlarıyla.
"Çıkarman mümkünse çıkar ne yapayım. Al, bunun içinde. Unutmuşuz ne yapalım babam?" usb'yi masaya sertçe vurmuş, Poyraz'a attığı kısık bakışlarla odadan geri geri çıkmıştı. Gözleri beni bulduğunda, genişçe gülümsemişti.
"Bir şeye ihtiyacınız olursa Berkay buralarda, bir bağırmanız yeter. Ben yatmaya gidiyorum, hadi iyi geceler."

"Bay bay canım. Bay bay."
Poyraz ona doğru bir öpücük attığında, Dara havada kapar gibi yapmış ve yere atarak ayağını basmıştı. Ardından ise odadan çıkıp kapıyı kapatmıştı.

"Beni çok sever."
Poyraz usb'yi bilgisayara takarken konuştuğunda merakla sormuştum.

"Peki hep böyle belli eder mi?"

"Çook."

İkimiz de kıkırdadığımızda, videoyu açarak edite başlamıştık.

-

Gözlerim kapandı kapanacakken, son işimiz olan video kapağı hazırlama işini yapan Poyraz'ı inceliyordum. Editleri hazırlamasına yardım etmiştim ancak kapağa dokundurtmamıştı. Şu ana kadar hep onun yaptığını söylemiş ve dinlenmem için geriye yaslanmamı tembihlemişti. Ben de zevkle kabul etmiştim, çünkü gözlerim yanmaya başlamıştı.

"Batu.. Yazıyı beyaz mı yapmalıyım yoksa gri mi?"

Sorusuyla birlikte kapandı kapanacak olan gözlerimi tamamen açmış ve ekrana bakmıştım. Daha sonra ise esnemem arasında güçlükle cevaplamıştım.
"Gri yapmalısın. Daha hoş durur."
O, oturduğum yerde gerinen bedenime doğru bir bakış attıktan sonra, içten bir gülümseme bırakmıştı dudaklarına.

"Bu gece burada kal istersen, senin için bir odam var."

Söylediği şeyi, ikinci kez olan esnememin arasında reddetmiştim.
"Yok teşekkürler, evimden başka yerde kalmayı pek sevmem. Özellikle de hazırlıksızsam.. asla."

"Hadi ya, o zaman üstüne de gidemem desene. Kötü bir huymuş."

"Kişilik meselesi."
Dirseğimi sandalyenin kol kısmına yaslayıp başımı da avcum içerisine yerleştirdiğimde, daha da küçülmüş olan gözlerimle ona bakıyordum. O ise sandalyede tamamen bana dönmüş bir şekilde, gözlerini yüzümün her yerinde gezdiriyordu.
Ağzını açıp birşey diyecekken, tükürük boğazına kaçmış olacak ki öksürmeye başlamıştı. Yarı kapalı gözlerimi aniden açarak ayağa kalktığımda, sırtına vurmuştum. Asla kriz anını yönetmeyi beceremiyordum.