ŞANS|TEXTİNG

|22|

Herkese merhaba. Büyük ihtimalle bu kısımları okumadan direkt bölüme geçeceksiniz fakat kendimi sorumlu hissetiğim için biraz açıklamaya yapmak istiyorum.

7 yıldır bu platformdayım. Bu da demek oluyor ki 10 yaşından beri. Şu anda 17 yaşında birisi olarak eski yazdığım şeylere baktığımda büyük eksikler görüyorum ve asla içime sinmiyor. Bu hikayede de böyle unsurlar var ve içime sinmeyen bir şeyi devam ettirmek istemedim. Bu yazmayı bırakmamın/ara vermemin büyük sebeplerindendi.

Bir yandanda biliyorsunuz korona virüs ortaya çıktı. Psikolojiler alt üst oldu. Yazmak yerine okumaya başladım.İçime kapandım. Tiktok bağımlısı oldum mesela... (evet vinnie hacker...evet youtube vs tiktok fighti... evet...)

Bunların hiçbiri bir buçuk yıl yeni bölüm atmamı normal bir durum gibi gösteremez hele ki siz yeni bölüm nerde diye yorumlar atarken. 

Gerçekten çok haklısınız ve çok üzgünüm. Bu kitap bitmeden ortadan kaybolmak bir daha yok.

SÖZ.

Daha sonra da içime sinen, gerçekten başarılı bulduğum, bölümlerinin hızlı geleceğinden emin olduğum bir kurguya başlayacağım.

Bölüm yazmak için kitabı yeniden okumak zorunda kaldım, büyük ihtimalle sizde öyle yapacaksınız.

Eğer hala buradaysanız, iyi ki varsınız.

Teşekkür ederim. 

Sizi seviyorum.

VE SONUNDA BÖLÜME GEÇEBİLİRİZ.

-

Mehmet'in söylediği şey benim yüzümde ufak bi gülümsemeye sebep olduysa da masada bir sessizlik hakimdi.

Bu sessizliği bozan kişi tabii ki de Akındı.

"Yani kaç yıllık içiciyim, bi sigara bir insana bu kadar mı yakışmaz? Bırakma kararı senin ciğerlerinden çok benim retinama yaradı sağ olasın canım."

Bu sefer hep beraber gülmüştük, Akın'ın yaralarından dolayı gülemeyişini fark ettiğimizde daha da gülmüştük. Akın alınıp trip atmıştı. Biz yine gülmüştük.

Biz zaten beraberken hep gülerdik.

--

Kahvaltımız bittikten sonra kalmak yerine çay içmeye karar verdik çünkü okula gitmeme kararı almıştık.

"Kardeşim, bi ayılamadın. Öğlen olacak hala esniyorsun. Tamam lan işte okula gitmiyoruz. Kendine gel artık." dedi Akın Özgür'e.

Özgür bu sitemede esneyerek cevap verince,

"Sabah insanı değil, hiç uğraşmayalım bence." dedi Sinem.

"Ya ama ben daha çayımı ödetecektim ona." dedim gülerek. 

"Sen iste ben mekanı alayım ama vallahi bırakın da uyuyayım gece flört olduğumuzu sandığım kızla konuştum 3 saatlik uykuyla duruyorum onun yüzünden. Kız da en son bana kanka dedi keyifim çok kaçık dokunmayın bana."

"Kaderimiz bir kardeşim." dedi Mehmet gülerek. Öyle bana bakmadan, sanki beni kastetmiyormuşçasına ve öyle art niyetsizce söylemişti ki sanki başkasından bahsediyor gibi hissetmiştim.

Hoşuma gitmemişti.

Bunları düşünürken sanırım ona baktığımdan kafasını bana doğru eğip,

"Pardon, keyfini kaçırmak istemedim. Ağzımdan çıkıverdi." dedi fısıldayarak.

Zoraki olduğunu anladığını bildiğim bir gülümsemeyle "Yok yok, önemli değil. Keyfim kaçmadı." dedim.