Exanimum -Morte 1-

7. Bölüm : Siktir...

Not: Bölümü dinlerken üstteki şarkıyı açabilirsiniz. Otomatik oynatmaya alın. Spotifyda da var. İyi okumalar!

Diana bir otel odasında oturuyordu. Bu o odadaki 2. günüydü. Kovulmasının ikinci günüydü yani.

Hayatında çoğu şey düzgün gitmese de bu pek umrunda değildi. Sonuçta kız kardeşini kurtarmaya odaklanması gerekiyordu.

Fakat onun bilmediği bir şey vardı, onun dörtlünün yanından ayrılması her şeyi mahvetmişti. Artık hepsinin hayatı tehlike içinde olabilirdi.

Ama o bütün bu olanlardan bir haberdi. Sadece yapması gereken işe odaklanmak istiyordu. Sonuçta yapabileceği bir şey de yoktu, çünkü Umbrella şirketinin bazı hareketleri çok tehlikeli olabiliyordu.

Kadın yavaşça otel odasında giyinmeye başladı. Dışarı çıkıp biraz hava almak istiyordu sadece. İki gündür rüyalarında ne Yağmur'u, ne de Victoria'yı görmüştü. Onların başına bir şey geldiğinden korkmaya başlamıştı. Ama bir yandan da içi rahattı.

Sonuçta rüya aleminde başlarına ne gelebilirdi ki?

Diana giyinmeyi bitirip çantasını sırtına taktığında camın kırılma sesiyle yerinden sıçradı. Sonra bir adam girdi camdan içeri.

Aslında bu mümkün bir şeydi, çünkü odası otelin ilk katındaydı. Ayrıca bu adam ona saldırmak istiyordu!

Kafasına yediği bir darbeyle yere yığıldı Diana. Demir sopadan yediği diğer darbe bilincinin tamamen kapanmasına yetmişti.

|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|•|

Ferman bunalmıştı. Bahçede sessizce sigarasını içiyordu. Günlerdir stüdyoda yaşanan tek olay kavgaydı. Hepsi kızgındı Efe'ye.

Nasıl sakin kalabilirlerdi ki? Evet, belki de haklıydı. Belki de gerçekten de Yağmur Dünyaya geri gelemeyecekti. Ama en azından ellerinde bir şey vardı.

Umut.

İnsan zaten umut olmadan yaşayamazdı ki? İhtiyaçları vardı buna. Ama Efe tüm bu umudu birkaç kelimede yok etmişti. İki gün geçmesi hiçbir sik değiştirmemişti, hala ölü gibiydiler.

O tüm bu olayları aklında gezindirirken ileriden yaklaşan bir kadın onun dikkatini çekti. Çok tanıdık gözüküyordu o... O... O kadın Diana mıydı?

Evet evet oydu. Çok garip bir şekilde tam da buradaydı, ona yaklaşıyordu.

Ferman hızlıca ayağa kalkıp kadına yaklaştı, onunla konuşması gerekiyordu. Ama hala şaşkınlığını üzerinden atamamıştı, nasıl bu kadar çabuk affetmişti onları?

"Diana sen... Sen iyi misin?"

Kadın giderken çok sakin gibiydi ama bu sefer daha da sakindi. Çok ürpertici bir sessizlikti bu.

Tabii ki bunu bir sebebi de vardı. Aslında o Diana değildi...

"Hiç olmadığım kadar iyiyim.

Ferman ne yapacağını bilemiyordu. İşte! Şansları geri dönmüştü.

"B-bizi affettin mi sen?"

Diana korkutucu bir yavaşlıkta gülümsedi.

"Tabii ki affettim. Zaten siz bir şey yapmadınız, Efe yaptı. En sonunda ona kendimi kabul ettireceğime de eminim."

Ferman mutluluktan ne yapacağını bilemiyordu. İçeri girip diğerlerine haber vermek istedi.

"Ş-şey Diana diğerlerini buraya çağıracağım bekle burada olur mu?"