Dönüşüm - Uyanış I

2:2

Medyada: Nora

Keyifli okumalar ^^

——————————————

Bazı zamanlar geliyor ki senden saklanan sırları çözmek istiyorsun. Neden böyle olmak zorunda?neden ben?neden bu kadar önemli? benden saklanan ne? neden neden neden.... Sürekli kafanda dönüp duran neden soruları. O kadar çok düşünürsün ki beynin patlayacakmış gibi hissedersin. Sorularının cevaplarını bulamazsın. Sana gerçek söylenmekdikçe elinde sadece tahminler ve soruların kalır. Çabalarsın pes etmek istemezsin. 'Ben asla pes etmem! Bu ben değilim' dersin. Ama bir bakarsın 'yoruldum artık' diyerek ağlamaya başlarsın. Ağlarsın ağlarsın birinin seni teselli etmesini. Bunların gerçek olmadığını bir rüya da olduğunu söylemesini beklersin. Ama asla o kişi gelmez. Tekrar güçle ayağa kalkarsın. Hırslanırsın daha çok çabalamaya başlarsın. Fakat olayın iyice oyuncağa döndüğünü, daha da karmaşıklaştığını görürsün. Durursun, beklersin. Akışına bırakırsın. Çabalayan ben değil onlar olsun dersin. Günü geldiğinde çabalayan artık senin değil onların olduğunu olayların lehine döndüğünü anlarsın. Olayların artık senin elinde olduğunu anlarsın.

Ancak buraya kadar gelmek için o kırılma noktasında tekrar ayağa kalkman gereklidir. İşte o zaman ayağa kalkarsan yeniden yazarsın bütün olayı. Kitapta ki kurgu olmaktan çıkıp,kalemi eline almış, yeni satırlar yazan yazar olduğunu anlarsın.

Ben daha olayın başındayım. Sırların içine gömülmüş birisiyim hâlâ. Kaderimin başkalarının elin de olduğu kısımdayım. Geçmişimi yazdılar,geleceğimi de yazmaya çalışıyorlar. Beni ellerinde kukla yapmaya çalışıyorlar. Ama şunu bilmiyorlar ki kader değiştirilebilir ve ben kendi kaderimi kendim yazarım!

Hayatın bana gülme şekli şuan karşımda gördüğüm kişiyse çok doğru düşünmüş!

"Cidden mi? Daha ne gerçek olucak çok merak ediyorum. Cidden sıra da ne var?" tavana bakıp söylediğim sözlere karşı karşımda kızıl saçlı kız 'deli mi bu?' diye Sara'ya bakıyordu.

Şuan karşımda gördüğüm kişi yüzünden sinir krizi geçirmek üzereydim. Yerimde tepinip bağırmamak için kendimi çok zor tutuyorum. Rüyamda gördüğüm kızıl saçlı kız tam karşımda duruyordu! Daha ne olabilir dedikçe misliyle geliyor.

Sıra da ki neydi? Sara'nın kim olduğunu herkesin öğrenmesi mi? Sonra da beni öldürmesi?

Kız kollarını dolamış sağ ayağı önde sol kalçasına ağırlık vererek bize bakıyordu. Gözlerimi devirdim. 'Bravo Aleda ilk günden oda arkadaşına deli olduğunu kanıtladı bravo!'

Sara olumsuz havayı dağıtmak adına sevecenlikle öne atılarak kendini tanıttı. "Merhaba ben Sara Luna. Cadı ve büyücüyüm. Şu odada kalıyorum." Kendi odasını gösterdi parmağıyla.

Kız içten bir gülüşle karşılık verdi. " Nora Prometheus, ateş yaratan." bizim gözlerimiz şokla açılıp kıza bakıyorduk. Kız kıkırdayarak konuşmaya devam etti. "Evet Prometheus'un soyundan geliyoruz. Sakın çekinmeyin oda arkadaşlarıyız biz sonuçta bakarsınız kardeş oluruz ha?" gülerek söylediği sözlere kaşlarımı çattım kardeş?

Sara anlamadığımı anlayıp açıkladı. "Cadılar kendi türüne kız kardeşim diyebiliyor." Kız kafasını sallayıp bana doğru döndü kaşları hava kalkıp ilgiyle bakıyordu. Ah doğru kendimi tanıtmadım.

"Aleda Santanaa. Kusura bakma az önce ki davranışım için." yüzümü buruşturarak olayı kurtarmaya çalıştım.
" Biraz gergindim. Karşı kışlada biraz tatsız olay yaşadım da." Mahçup bakışlarımı kıza yolladım.