DAD | TAESOO

1

DÜN BİR ŞEYLER OLDUĞU İÇİN İLK BÖLÜMÜ YAYIMLAYAMADIM ÖZÜR DİLERİM
UMARIM SEVERSİNİZ💖
ERKEN PAYLAŞTIM

Küçük bir elin ve tatlı bir sesin dürtmesiyle gözlerimi araladım. "Anne!" dedi Taeji. "Efendim?" dedim uykulu sesimle. "Biri geldi." dedi. "Kim?" dedim. "Bilmem kapı çaldı." dedi. Üstümdeki yorganı attım ve ayağa kalkıp kapıya yürüdüm. Kilidi açtım ve kapıyı açtım. Gördüğüm şeyle gözlerim büyüdü.

"Girebilir miyim?" dedi. "H-Hayır." dedim. "Oğlumu görmek istiyorum Jisoo." dedi. Hızlıca yanımdaki televizyon sehpasından anahtarımı aldım ve dışarı çıkıp kapıyı kapattım. "Göremezsin Taehyung." dedim. "Benimde oğlum o." dedi. "Ne zamandır bunu düşünüyorsun?" dedim gülerek. "O benim oğlum sen adını bile bilmiyorsun." dedim. "Öğrenirim." dedi. Güldüm ve dağınık kahverengi saçlarımı arkaya attım.

"Taehyung git. Bir dahada gelme." dedim. "Jisoo çocuğumu görmek istiyorum." dedi. Olduğum yerde sinir krizi geçiriyordum. Sinirle zıplamaya başladım ve parmağımı sallayıp konuşmaya başladım. "O senin çocuğun değil. Şimdi siktir git!" dedim ve anahtarı kilite sokup evin kapısını açtım. İçeri girdiğimde arkamdan girdi. "Çık evimden!" dedim. "Jisoo lüt-" "Çık evimden!" diye bağırdım ve kolundan tutup evden çıkradım. İttirdim onu ve evime girdim. Kapıyı sertçe suratına kapattım. Aklıma olanlar gelince gözümden bir yaş düştü ve kendimi yere atıp kapıya yaslandım. Dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım.

Saçlarımda küçük bir el hissedince oraya baktım. Taeji saçımı okşuyordu. Hafifçe gülümsedim ve göz yaşlarımı sildim. Eğildi ve bana sarıldı. "Neden ağlıyorsun?" dedi. "Beni biliyorsun ben hep ağlarım." dedim ve güldüm.

Eski günler gerçekten zordu. Bir tek ben vardım. Yanımda kimse yoktu. 17 yaşında Taehyungdan hamile kalmıştım. Bunu ona söylediğimdede ondan olduğuna inanmamıştı. Sonra inanmıştı ama istememişti. Aileme söylediğimde beni azarlamışlardı. Azarlamakta haklılardı. Daha dikkatli olmalıydım ama olan olmuştu. Onlarda kabul etmemişti. Taehyungun aileside istememişti. İki ailede bebeği aldırmaya karar vermişlerdi ama kimse benim fikrimi sormamıştı. İstemiyordum. İstemediğimi söyleyince kızıp yapmak zorunda olduğumu söylemişlerdi. Doktora gideceğimiz gün bende kaçmıştım.

Bir kaç gün Seul'de kalmıştım ama sonra İncheon'a gitmiştim. Baya zor olmuştu. Burda hayat kurmamda. İlk bir kaç kafede çalışıp bir ev tutmuştum. Paramı biriktirip evi almıştım. Hala aynı evde yaşıyordum. Avm'de falan çalıştım. Tabii Taeji doğduktan sonra. Orda Jennieyle tanıştım. Benden 1 yaş büyüktü. İşte çocuk çok sıkıntı olmuştu ama halletmiştim. Şu andada lüks bir kafede garsondum. Galiba hayatım boyunca garson olacağım. Yaşadığımız ev küçük çok küçük bir evdi. Bir odası bir lavabosu vardı. Oda büyüktü. Odanın ortasına duvar yaptırınca iki oda olmuştu.

Taehyungda küçüktü o da korkmuş olabilirdi. Ama şu an 21 yaşındaydı. Yani benden bir yaş büyüktü. Daha önceden gelip görebilirdi. Madem yerimizi biliyordu. Ama artık hayatımda olamazdı. Taeji bir kaç gün sonra 5 yaşına girecekti. Onun artık gelmesine gerek yoktu. Belkide beni sevdiğine inanmasaydım böyle olmazdı. Acaba Taejiyi aldırsaydım sevgili kalır mıydık?

Emin başka bir kız hamile kalsaydı Taehyungdan ailesi sorun etmeyecekti. Beni hiç sevmiyorlardı zaten. Fakir bir aileydik. Onlar ise zengin. Ayağa kalktım ve göz yaşlarımı sildim. "Kahvaltı yapalım mı?" dedim. Kafasını salladı. Taeji'yi kucağıma aldım ve sandalyeye oturtum. "Nasıl istersin yumurtanı?" dedim. Parmaklarını birleştirdi ve "Yuvalak olandan." dedi. Göz yumurta istiyordu.

İki ekmek dilimini tost makinesine koydum ve tavaya yumurtayı kırdım. "Kaç tane?" dedim. Eliyle iki işaretini gösterdi. Bir yumurta daha kırdım.

O kahvaltısını ediyordu bende yanında oturup gözlerim açık uyuyordum. Saat 7'di. Telefonuma mesaj gelince telefonuma baktım. Bilinmeyen bir numaraydı.

Bilinmeyen numara: ben Taehyung.

Bilinmeyen numara: *konum*

Bilinmeyen numara: attığım konuma gelir misin. Konuşalım.

Gözlerimi telefondan çektim. "Kim bu ve ne yazmış?" dedi. İyiki okuma yazma bilmiyordu. "Önemli değil." dedim. "Seni ana okuluna erken bırakacağım bugün giyin hadi." dedim.

İkimizde giyinmiştik. Üstüne kırmızı bir tişört giymişti altınada siyah bir eşofman. Bende rahat takılmıştım.

Evden çıkınca bir taksi durdurum. İlk Taejiyi okula bıraktım sonra Taehyungun gönderdiği konuma gittim. İkili bir masada oturuyordu. Denize bakıyordu masa. Birden arkasını döndü ve bana baktı. Şaşkındı. Bende. Gidip karşısına oturdum. "Tanıdığım Taehyung işi düşmezse bana gelmezdi." dedim. "Hayır." dedi. "Ne istediğini anlatman için 10 dakikan var." dedim.

"Şimdi babaannem şirketin hisselerini dağıtıyor ilk çocuğu olana en çok hisse gidecek ve şirketi o yönetecek." dedi. Tahmin etmiştim. Bizi merak ettiği falan yoktu. Ben önemli değildim onun için bunu biliyordum ama belki çocuğunu merak etmiştir diye düşünmüştüm. "Yani oğlumu kullanmak istiyorsun." dedim. "Oğlun yani oğlumu kullanmak-" Gülmem konuşmasını kesti. Oğlu olduğunu bile bilmiyordu. "Hayır." dedim. "Oğlumu kullanamazsın." dedim ve oturduğum yerden kalktım. Bileğimden tutu ve "Oturur musun lütfen." dedi. Bileğimi kurtardım ve oturdum.

"Oğlumu kull-" "Benim oğlum!" dedim. "Taeji'yi kullanmak istemiyorum. Belki beni sever ve birlikte yaşarız tabii yani-" "Taehyung Taeji'yi sevmiyorsun bile. Sadece kullanmak istiyorsun. Benle açık konuş." dedim. "Yani boşuna yalan söylemekle uğraşma." dedim. "Bak eğer kabul etmezsen avukatıma gitmek zorunda kalacağım. Taeji'nin suratını bir daha göremezsin." dedi.

Gözlerimin dolduğunu hisstim. Ben bu adamı nasıl sevmiştim?

BÖLÜMÜN SONUNA GELDİN.
BÖLÜMÜ OYLAMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN.
UMARIM BÖLÜMÜ SEVMİŞSİNİZDİR.

DİĞER KİTAPLARIMADA GÖZ ATABİLİRSİNİZ.