Güzelim | Yarı Texting

16. Bölüm: Çok Yakınımda.

Anonim Bey: Ne zaman uyanmayı düşünüyorsun acaba..

Anonim Bey: İlla arayayım mı seni?

Anonim Bey: Bestee uyan

Anonim Bey: Yine okula geç kalacaksın

Anonim Bey: Arıyorum o zaman

(Anonim Bey'den bir cevapsız çağrı)

Anonim Bey: Uyanmıyorsun anladım ben seni

Anonim Bey: Şuanda senin için büyük bir riske gireceğim

(15 dakika sonra)

"Beste hadi kalk kızım" dedi annem beni sallayarak. Sabah sabah ya.. "Bestee kime diyorum ben?!"

"Ah anne sabah sabah ne bağırıyorsun?" dedim sinirle. "Tamam işte uyandım bak, kalkıyorum hatta."

"Heh aferin sana, bir de bir arkadaşın geldi kapıya kadar seni uyandırmamı söyledi ve telefona bakacakmışsın."

Ne? Hemen elime telefonu aldım. Anonim Bey'den 7 mesaj ve 1 arama vardı. O kapıya mı gelmişti? Nasıl ya..

"Anne nasıl bir çocuktu anlat bana. Adını söyledi mi?" dedim merakla "Annee?"

"Of Beste dikkat etmedim. Sanane ondan sen kalk hazırlan."

"Tamam anne tamam." İlk önce anonime yazayımda sonra hazırlanayım.

Beste: Uyandım merak etme

Anonim Bey: Günaydın o zaman

Beste: Günaydın

Beste: Sen bizim eve mi geldin?

Anonim Bey: Bilmem geldim mi?

Beste: Ya hadi ama cevap ver

Anonim Bey: Geldim

Beste: Off

Anonim Bey: Oflama kalk hazırlan artık

Beste: İyi tamam

Beste: Gidiyorum görüşürüz

Anonim Bey: Hızlı ol görüşürüz güzelim

Hızlıca hazırlanıp evden çıktım. Anonimi acaba kameralardan görebilir miyim ki? Umarım görürüm. Artık okul çıkışından sonra bakarım. Hala inanamıyorum ya cidden gelmiiş. Benim için.. Ne zaman bana kendini gösterecek? Cidden merak ediyorum.

Bir anda yakınımdan duyduğum arabanın sesiyle hemen arkamı döndüm. Araba bana çarpmak üzereyken birisi beni bileğimden tutup kendine doğru çekti. İkimiz beraber yolun kenarına doğru düşerken araba hızlıca uzaklaştı. Sert bir şekilde düştüğümüz için kolum çok ağrıyordu ve sanırım bacağım biraz kesilmişti. Yanımdaki kişiye baktığımda.. Efeyi görmüştüm. Nasıl yani.. Efe mi beni kurtarmıştı?

"İyi misin Beste?" Efe ayağa kalkmış bana elini uzatıyordu. Elimi onun eline koyup yerden kalktım.

"İyiyim sanırım. Çok sağol cidden.."

"Ne demek. Dikkat et bundan sonra."

"Ederim. Peki sen.. iyi misin?"

"İyiyim ben. Ama senin bacağın kanıyor. Gel banka otur şöyle, temizleyelim."

"Çok acır mı?" dedim banka otururken.

"Anlamadım, ne çok acır mı?"

"Yarayı temizlerken çok acır mı?"

"Belki biraz," dedi Efe. "Endişelenmene gerek yok, sen bana bırak."

"Umarım acımaz çünkü dayana- off acıyor."

"Biraz dayanman gerekiyor."

"Yeter bu kadar, bak zaten o kadar da kötü değil."

"Mikrop kapmaması lazım. Yani biraz dayanman gerekecek."

Cidden bu kadar acıyı çekmek zorunda mıyım?

"Evet"

"Ha?"

"En azından bir süre bu kadar acıyı çekmen lazım."

"Bir dakika ben bunu içimden söylemedim mi?"

"Duyduğuma göre evet içinden söylemişsin." dedi Efe dalga geçerek. Ah cidden mi?

"Efe okula geç kalacağız artık gitsek mi?"

"Geç kaldık bile o yüzden sorun yok."

"Nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun cidden merak ediyorum."

"Temizledim, bitti ve sen hissetmedin."

Yüzüne anlamsız bir şekilde bakıyordum.

"Yaran var ya Beste ondan bahsediyorum." Aydınlanma yaşadım bir an..

"Haa anladım. Teşekkürler."

"Her zaman."

Cevabına karşı gülümsedim.

Daha fazla geç kalmamak adına okula doğru ilerlemeye başladık.

-----

Biraz boş konuşma oldu.. farkındayıım.