Rol gerçeğe dönüyor(hanker)

FİNAL BÖLÜMÜ-PART 1:)

Merhaba arkadaşlar. Biliyorum çok beklettim sizi ama yazamadım. Inanin bana 45 defa bölüm yazıp sildim ve en sonunda bir final yapmaya karar verdim:) Umarim beğenirsiniz:) Bu birinci partı üç parttan oluşacak.

Sabah:

-Ayyee...ayye kalk

Her sabahki gibi ayaz'ın yoğun vurmaları sonucu gözümü açıyorum.

-Annecim sabah sabah derdin ne allah aşkına.

-Acıyktım

-Tamam paşam.

-Ayye babama gidicek miyiz?

-Gidicez bebeğim.

Her zamanki gibi Ayaz'ın karnını doyuruyorum. Ayaz tam 3 yaşında. Fazla hızlı büyüyor. O kadar seviyorum ki oğlumu. Aynı babasına benziyor. Gözleri onun gibi yeşil, onun gibi turuncumsu saçları var. Oğluma baktığımda keremi görüyorum. Bu haksızlık olmalı. Oğluna baktığında acı çeken bir anne olur mu? Ben öyleyim işte. Oğluma baktıkça acı çekiyorum.

A:Ayye

H:Efendim prensim

A:Bayba neyde? Biyz neyden onunla biyyikte deyiliz?

H:Babanın işleri vardı prensim o yüzden babanın yanında değiliz.

A:Peyki bayba beni seycek mi?

H:Sevicek oğlum.

A:Ayma ya seymezse?

H:Nerden çıkardın bunu prensim benim?

A:Seyseydi geliydi. Deyyekki beni seymiycek.

Ağlamaya başlıyor. Hemen sarılıp kucağıma alıyorum. Ayaz ne zaman babasıyla ilgili bişey sorsa ağlar. Her zaman kendi dirayetimi gösterip onu sustururum. O uyuduktan sonra da odama çekilip ağlarım. Ama bu sefer o kadar dirayetli olamıyorum ayaz'a sarılıp bende ağlamaya başlıyorum. Delicesine ağlıyorum. Yıllardır çektiklerimi ortaya dökerek ağlıyorum. Bunları hakedicek ne yapmıştım ben? Sadece onu sevmiştim. Hemde çok sevmiştim. Herşey keremin o beni bile hiçe sayarak imzaladığı dizi yüzünden olmuştu. Ordaki sarı saçlı kadın bizi bitiren kadın olmuştu. Keremin aklına girip amerika'ya götürmüştü onu. Keremin gittiğini bir mektup parçasından okumuştum. O kadar yaşanmışlığı hiçe sayarak bana bir sayfa yazıp terk etmişti beni. O mektubu aldıktan bir hafta sonra hamile olduğumu öğrendim. Belki de en mutlu olmam gereken zamanda daha da yalnızlığıma gömülmüştüm. Ne kadar yağmur ve merve yanımda olsada hiçbiri bir kerem ademiyordu. Kerem bundan yaklaşık 5 sene önce terk etmişti. Ve 5 senedir ne sesini duydum ne de yüzünü gördüm. Ta ki geçen gece telefonumu arayan yabancı bir numaraya kadar.

Geçen gece:(geçmiş)

Ayazı uyuttuktan sonra her zamanki gibi balkona çıkıyorum. Hava çok güzel. Yaz geldi havalar ısınmaya başladı tabi. Yarın ayaz'ı parka götürürüm. Kendime dondurma ve cola alıp bi film takıp izlemeye başlıyorum. Aklıma kerem geliyor. Tam 5 senedir her film izlediğimde ya da herhangi bir şey yaptığımda aklıma o geliyor. Ve göz yaşlarım ardı ardına akmaya başlıyor. Tam bu sırada telefonum çalıyor. Saat gecenin birinde beni kim ararki. Ayaz uyanmasın diye numaraya falan bakmadan telefonu açıyorum.

H:Alo

(Bir ses):Alo

H:Kimsiniz?

(Bir ses) : Ben...ben kerem

H:Ke-kerem mi?

K:Benim hande. Konuşabilir miyiz?

Tam 5 senedir beni bir kere bile merak etmeyen adam şimdi bana konuşalım diyor. Vay be ne değişti acaba?