ေရႊခ်ိဳးကူရြာအေရွ႕ဖ်ားကအိမ္ဝိုင္းက်ယ္ႀကီးထဲသို႔နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနသည့္ကားႀကီးတစ္စီးဝင္လာသည္။ကားရပ္သြားေတာ့ကားထဲက
ေနပိုင္ေဇထြက္လာသည္။
အခုသူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကသူ႔ေကာင္ေလး
ၾကာညိဳရဲ႕အိမ္။အိမ္ႀကီးကကၽြန္းသားပ်ဥ္ေထာင္ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးကိုမွအေတာ့္ကိုႀကီးမားခိုင္ခ့ံလွသည့္အိမ္ႀကီးျဖစ္သည္။ဝရံတာကသစ္သားလက္ရန္းေတြကိုလည္းကၽြန္းသားပြတ္လံုးတိုင္
ေတြနဲ႔အလွဆင္ထားသည္။
ေရနံေခ်းေတြဝေနေအာင္သုတ္ထားလို႔အိမ္ႀကီးကမဲနက္ေနၿပီးသြပ္မိုးျဖဴ ျဖဴ ကေတာ့ေနေရာင္ေအာက္မွာတေျပာင္ေျပာင္နဲ႔။က်ယ္ဝန္းလွသည့္အိမ္ဝိုင္းႀကီးထဲမွာအရိပ္ေကာင္းလွသည့္ခေရပင္ႀကီးရွိသည္။
အိမ္ေရွ႕ကားရပ္သံေၾကာင့္အိမ္ထဲကညိဳညိဳထြားထြားအဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။အသက္(၇၀)ဆိုေပမဲ့သန္မာေနဆဲပင္။႐ုပ္ရည္႐ူပကာကေတာ့ေမးစရာမလိုေအာင္ပင္ၾကာညိဳႏွင့္႐ုပ္ခ်င္းဆင္လွသည္။အဘိုးကစူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနေတာ့ပိုင္ေဇအဘိုးဆီကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
“မဂၤလာပါအဘိုး။အဘိုးကဦးပန္းညိဳလားခင္ဗ်"
“ေအးကြဲ႕…ေမာင္ရင္ေလးတို႔ကဘယ္သူေတြလဲ"
အဘိုးကသူ႔ေနာက္ကမိုးညိဳနဲ႔သူ႔ညီေအာင္ေစကိုပါၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ပိုင္ေဇရတုပါ။အဘိုးရဲ႕ေျမး
ၾကာညိဳနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔လာခဲ့တာပါ"
ပိုင္ေဇကသူ႔နာမည္အရင္းကိုပဲေျပာလိုက္သည္။ေမွာင္ခိုေလာက ကက်ားျဖဴ ဆိုတဲ့နာမည္ကိုဒီရြာမွာမသံုးဖို႔သူဆံုးျဖတ္ထားသည္။ဦးပန္းညိဳက-
“ၾကာညိဳကေက်ာင္းကျပန္မလာေသးဘူး။ဘာလို႔သူနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တာလဲ"
“ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္မို႔ပါ။ကၽြန္ေတာ္ေခ်ာင္းထဲမွာေရနစ္ေနတုန္းကၾကာညိဳကကယ္ခဲ့တာပါ”
မိုးညိဳကကားေနာက္ခန္းထဲကပစၥည္းေတြတစ္ခု
ၿပီးတစ္ခုထုတ္ေနသည္။ေအာင္ေစကလည္းကူသယ္ေပးေနသည္။သစ္သီးျခင္း၊စားစရာမုန္႔မ်ိဳးစံု၊ၾကက္ေပါင္းရည္၊ငွက္သိုက္၊အဝတ္အစားအိတ္၊ဖိနပ္အိတ္ေတြအထုပ္ေပါင္းမ်ားစြာဆြဲၿပီးအဘိုးေရွ႕ေရာက္လာၾကသည္။ပိုင္ေဇက-
