ပိုင္ေဇကေရႊခ်ိဳးကူရြာထိပ္ကကားလမ္းေဘးမွာလယ္ကြက္ေတြဝယ္သည္။ေျမဖို႔သည္။ဆန္စက္
ၾကီးတည္သည္။အုတ္တံတိုင္းခတ္သည္။အိမ္အ
ၾကီးႀကီးေဆာက္သည္။ဆန္စက္ကေတာ့အလုပ္
ျဖစ္ဖို႔ရည္ရြယ္တာမဟုတ္။အလုပ္အကိုင္တစ္ခု
ျပဖို႔သာရည္ရြယ္တာျဖစ္သည္။
ပိုင္ေဇကအဘိုးဦးပန္းညိဳကိုဆရာတင္ၿပီးရြာမွာအေျခခ်ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ေျမဝယ္ဖို႔အိမ္ေဆာက္ဖို႔ေတြအဘိုးဆီမွာအၾကံၪာဏ္ေတာင္းသည္။တကယ္ဆိုဒါေတြလုပ္ဖို႔သူ႔တပည့္ေတြကိုခိုင္းလိုက္ရင္ရသည္။အခုကအဘိုးကိုခ်ည္းကပ္ခ်င္လို႔သူကိုယ္တိုင္အဘိုးဆီတဒီးဒီးလာေနျခင္း
ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔ပိုင္ေဇေရာက္လာေတာ့ၾကာညိဳကေရခ်ိဳးမလို႔အကႌ်ခၽြတ္ထားၿပီးပုဆိုးေခါက္ေလးပုခံုးေပၚတင္ထားသည္။သူ႔ကိုျမင္ေတာ့-
“ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ဗ်”
ၾကာညိဳေျပာေတာ့ပိုင္ေဇဘာမွျပန္မေျပာဘဲရပ္
ၾကည့္ေနမိသည္။ရြာေတြမွာကအိမ္ထဲမွာေရခ်ိဳး
ခန္းမရွိ။အိမ္ဝိုင္းထဲမွာရွိတဲ့ေရတြင္းေရကန္ေတြမွာပဲေရခ်ိဳးၾကသည္။အခုၾကာညိဳလည္းအိမ္ေဘးကအုတ္ကန္မွာေရခ်ိဳးဖို႔ထြက္သြားသည္။
ၾကာညိဳ႕ေနာက္ကိုပိုင္ေဇလိုက္လာခဲ့သည္။ေရကန္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိတဲ့ခေရပင္ေအာက္မွာထိုင္လိုက္သည္။အဘိုးကအိမ္ထဲဝင္ပါလို႔ေျပာတာကိုပင္ျပန္မေျဖမိ။ၾကာညိဳေရခ်ိဳးတာကိုလိုက္
ေငးမိသည္။ၾကည့္ေနတာ႐ိုင္းမွန္းသိေပမဲ့အၾကည့္လႊဲဖို႔ကိုလည္းမလုပ္ႏိုင္။
ၾကာညိဳ႕ခႏၶာကိုယ္ကပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ေလး။အသက္(၁၄)ႏွစ္သားမို႔အရပ္ရွည္ေပမဲ့ႂကြက္သားအဖုအထစ္ေတြမရွိ။အသားအရည္ကတစ္ကိုယ္လံုးဝါဝင္းေနသည္။ရင္ဘတ္ေတြ၊ေက်ာေတြမွာအသားျပည့္ျပည့္ေလးနဲ႔မို႔နံ႐ိုးေတြျမဳပ္ေနသည္။သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္ခဲခဲေလးနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းခ်က္။ၾကည့္ရတာမ်က္ႏွာေတာင္မလႊဲခ်င္။ေရေလာင္းခ်လိုက္လို႔ေရစက္ေလးေတြတြဲခိုေနတာကအစၾကည့္လို႔မဝ။
ကိုယ့္အသက္ကသူ႔ထက္(၁၇)ႏွစ္ႀကီးေနသည္။ကိုယ့္ထက္အသက္ထက္ဝက္ေက်ာ္ငယ္ေနတဲ့ကေလးကိုမ႐ိုးသားစိတ္ေတြဝင္ေနတာမေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ျဖစ္ႏိုင္ရင္အိတ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီးသြားေလရာေခၚသြားခ်င္သည္။ၾကာညိဳကသူၾကည့္ေနတာကိုသိေတာ့မေနတတ္ျဖစ္လာပံုေပၚသည္။
