တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္-
ၾကာညိဳတို႔ကိုစာသင္ေပးတဲ့ဂိုက္ဆရာကမနက္ခင္းပိုင္းစာသင္ၿပီးျပန္သြားသည္။ၾကာညိဳနဲ႔ဇြဲျပည့္
ေန႔ခင္းပိုင္းတြင္အားလပ္ေနၾကသည္။ႏွစ္ေယာက္သားေအာင္ေစနဲ႔အတူျခံဝင္းထဲကေရကူးကန္မွာေရကူးေနၾကသည္။ပိုင္ေဇကအိမ္အေပၚထပ္ဝရံတာကေနကေလးသံုးေယာက္ေရကူးေနတာကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ကေလးေတြေရကူးကန္ထဲကျပန္တက္လာေတာ့သူလည္းဝရံတာကေနအိမ္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
ၾကာညိဳတို႔အခန္းေရွ႕ကျဖတ္သြားေတာ့အခန္းတံခါးကပြင့္ေနၿပီးၾကာညိဳ႕ခုတင္ေပၚကဖုန္းကအသံျမည္ေနသည္။ကိုယ့္ကေလးကိုဘယ္သူကမ်ားဖုန္းဆက္ေနတာလဲသိခ်င္တာေၾကာင့္သူအခန္းထဲဝင္ၿပီးဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။နာမည္မွတ္မထားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု။သူဖုန္းကို
လက္ခံလိုက္သည္။
“ဟယ္လို”
“ၾကာညိဳေလးလား"
“ဘယ္သူလဲမသိဘူး"
“အင္း…ၾကာညိဳေလးကကိုယ့္ကိုမသိပါဘူး”
“မသိလို႔ေမးေနတာပဲေလ။ဘယ္သူလဲ"
“ၾကာညိဳ႕ကိုသိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့"
“ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ"
သူ႔အသံကမာထန္ေနတာေၾကာင့္တစ္ဖက္က-
“အို…ၾကာညိဳေလးကလူေလးကႏုနယ္သေလာက္ေလသံကမာလိုက္တာ။ကိုယ္ကၾကာညိဳေလးကိုအၿမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူေလ။ၾကာညိဳေလးသတိမထားမိလို႔ပါ"
ပိုင္ေဇ့ရင္ထဲထိတ္ခနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။ၾကာညိဳ႕ကိုမ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနတဲ့သူကက်ား
နက္ပဲ။
“ဒီဖုန္းနံပါတ္ဘယ္ကရတာလဲ"
“ဒီလိုပဲေပါ့။ကိုယ္ကစိတ္ဝင္စားေနေတာ့လည္းရေအာင္ဖန္တီးရတာေပါ့”
“ဒီဖုန္းနံပါတ္အခုကစၿပီးမရွိေတာ့ဘူးလို႔မွတ္လိုက္”
ပိုင္ေဇဖုန္းပိတ္ၿပီးကတ္ကိုပါထုတ္ယူလိုက္သည္။ေနာင္ဘယ္ေသာအခါမွျပန္ေပၚမလာေအာင္ဆင္းကတ္ကိုအိမ္သာခြက္ထဲထည့္ၿပီးေရခလုတ္ကိုဖိခ်လိုက္သည္။လံုးလံုးအစေဖ်ာက္ပစ္လိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့ေအာင္ေစနဲ႔ကေလးႏွစ္
ေယာက္အခန္းထဲဝင္လာၾကသည္။ေအာင္ေစနဲ႔
တုန္းကေပ်ာ္ရႊင္ျမဴ းထူးေနၾကတဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုျမင္ေတာ့ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္ႏွာေတြတည္သြားသည္။ပိုင္ေဇက ကေလးႏွစ္ေယာက္
ကိုၾကည့္ၿပီး-
