Kendime geldiğimde bir yatakta yatıyordum ahhh! Çok rahattı ...
-Demek uyandın
-Soo hyung
-Jongin içmeni sevmediğimi biliyorsun bu hoşuma gitmiyor.
-Soo bu seni ilgilendirmez.
-Jongin neden yine o bara gittin.
-Buna karışmaya veya sormaya hakkın yok
-Ne demek hakkım yok
-Sen benim hiçbir şeyimsin
-Bu şekilde konuşman beni kırıyor.
-Benide kıran bazı şeyler var.
-Meydan bahsediyorsun
-Yok bi şey ama ben buyum senden öncede sonrada böyleydim . Sen beni tanımıyorsun ve nası davranicagim hakkında emir veremezsin.
-Peki Jongin istediğin gibi olsun
-Burası neresi
-Burası benim gizli evim bunalınca buraya gelirim.
-Tamam beni buraya getirdiğin için teşekkürler
-Nereye ?
-Evime gidiyorum artık
-Kahvaltı yapalım
-Saol
-Jongin !
-Efendim Soo
-Yok bisey
-Tamam hadi görüşürüz
Evden çıkmıştım .Evet bi ara onu iyi bi insan olarak görmüştüm. Ama şuan yanlış düşündüğümü anlıyorum.
O sadece kendisini düşünen bir bencildi. Doğru eve gittim bir duş aldım . Sehunun odasından kıkırdak sesleri geliyordu.Kapiyi açtım .
-Yahh Sehunnn!
Ama gördüklerimle keşke sesimde gördüklerinin kıçıma girmesini istedim.
-Luhan hyung
-Jongin sen burda ne yapıyorsun
-Asıl siz burda ne yapıyorsunuz
-Biz yani Sehun benim sevgilim
-Ne zamandan beri
-1 aydan beri
-Ne !
-Öyle yani neyse ben sizi yanlız bırakayım böyle ikinizde .... Ahh ben çıkıyorum
..........
1 ay sonra .....
-Bugün burda olmamızın sebebi bizim biricik oğullarımizin birleşmesi....Onlar artık mutlu olsunlar ve bizede onları desteklemek düşsün .
Ve yuzuklerimizi taktılar ....
Alkışlar, yemekler , davetliler, hanımefendiler , beyefendiler ve daha neler neler ...
Bu hayatı istemiyorum gerçekten bu yüzük, bu takım elbise , Soo nun yanında duran bedenim onu istemiyor...
Gunler geciyor artik yaz geldi ... ama Onunla yasiyabilicegimi düşünmüyorum.
Bir gün onların evinde otururken bana bakıp konuşmaya başladı .
-Jongin
-Efendim
-Canın sıkkın gibi
-Hayır ben iyiyim
-Pek öyle durmuyor
-Üstüne alınma
-Ama alınıyorum
-Peki tamam canını sıkma
Ona güvenmiyorum, güvenemiyorum. Ama ona saygı duyuyorum duymak zorundayım öyle değil mi ?
-Ne diyorum biliyor musun?
-Luhan , Sehun la gelicek hep birlikte yazlığa mi gitsek
-Olabilir
-Neden bu kadar isteksizsin.
-Isteksizlikle alakası yok olayın, sadece yorgunum biliyorsun yeni doktor oldum ve benim için zor oldu hepsi bu ...
-Biliyorum farkındayım ama yinede kırıldım
-Böyle şeyleri kafana takma... Suny nasıl ?
-Ahh iyi iyi sanırım
-Tekrar çıkmaya başladınız mı ?
-Imm Jongin aslında ben yani biz bir ay önce başladık
O kadar sinirlenmistim ki .... Ayaga kalkıp kolidora doğru yöneldim .
-Sana inanamıyorum Soo !Sen ahh çıldıricam ... Sen ne dediğinin farkında mısın ?
-Jongin ben çok üzgünüm söylemek istedim ama herşey çok hızlı gelişti .
-Soo sus !
-Jongin ben gerçekten üzgünüm
-Soo bitti ...Gerçekten inanamıyorum sana ...
Hemen aşağıda oturan babaların yanına gittim .Herkez oturmuş muhabbet ediyordu . Onları görünce söze başladım.
-Şu anda nişanı atıyorum ve sakın bana emir vermeyin bi daha olmayacak bu olay sakın kandırmaya çalışmayın...
Yüzüğü Soo nun eline verdim.Yuzune nefret dolu bakışlar atıp çıktım
BU KADAR İŞTE BİTMİŞTİ! ÜŹÜĹMÜŞMÜÝDÜM ... ASLA ...
