Jikook ~ New Love

5~

Sabah güneşin ışığıyla zorlukla gözlerimi açmıştım.
Resmen şuan popom uyuşmuştu.
Ve üstüne üstlük karnım acıkmıştı.

Taehyung'un yanına gidemezdim , çünkü o bugün Yoongi hyung ile tatile gideceklerdi.
Ee ozaman ne yapmam gerek?

En iyisi işime gidip erkenden çıkmaktı.
Hem maaşımı alıp, eski bir bina bulup orda yaşayabilirdim.
Değilmi?
Ama elbiselerimi almamda gerek.
Jungkook benden nefret ediyorsa beni görmek istemiyecektir.

Evet. Benim için dünyayı yıkacak insan , dün beni yıkmıştı.

Bunları fazla düşünmeden alışveriş merkezine doğru yol aldım.
Zaten şuan saat baya erkendi bu yüzden Jungkook uyanmamıştır.

Aradan geçen 10 dakika sonra işime gelmiştim. Tabiki patron daha gelmemişti.
İşime başladığımda Jin hyung yanıma geldi .

Jin"erkencisin bugün"

"Aaa.. evet"

Jin"bir sorunmu var"

"Aaa... yok neden sordun ki"

Jin"çok heyifsiz duruyorsun "

"Ha.. şey erken uyandım ya ondandır"

Jin"peki, umarım kahvaltı etmemişsindir "

Hayır çok açım ben!

"Aa..fırsat bulamadım"

Jin"peki hadi gel patron gelmeden şurada yemek yiyelim"

"Peki"

Jin hyung'un söylediği yere geçip kahvaltı etmiştik.
Ona teşekkür edip etrafı toplamıştım.
Eh bi zahmet değilmi?.
Sonra ise işimin başına tekrar geçmiştim .
Zaten patronda gelmişti.
Benim işe erken geldiğime bayağı şaşırmış ve bugün maaşımı biraz arttıracağını söylemişti . Tabi bu şans bana nerden geldi diye ortalıkta dolanıyordum bende . Çünkü işim çoktan bitmişti. Patronun yanına gittiğimde içeri gelmemi söyleyerek bana bakmıştı.
Ben ise maaşımı alıp çıkacağımı dile getirdikten sonra bana maaşımı vermiş ve çıkmamı söylemişti.

Ben zaten patrona çok meraklı olmadığımdan gitmiştim.
Saat 14.30'du şuana kadar Jungkook uyanmış olmalıydı değilmi.
Bi dakika benim gözlerim mi dolmuştu?.

Gözlerimi ellerimle silip eve doğru yürümeye başladım.
Kısa sürede eve vardığımda kapıyı biraz çekinerek çalmıştım.
Kapı açılmadığında oflayarak tekrar kapının önüne oturdum . Zaten Jungkook eğer okula gitmişse birazdan eve eşyalarını bırakmaya gelirdi sanırım.

Ben şimdi yanlız bir kedi yavrusuydum değilmi?

Kafamı kapıya yaslayıp gözlerimi kapattım.

~

Omzumun dürtüklenmesiyle gözlerimi yavaşça açmıştım.
Karşımda Jungkook'u görmeyi asla ama asla beklemiyordum.
Hemen yerimden kalkıp Jungkook'un önüne geçtim.
Gözleri dolmuştu.

Acaba ona sarılsam bana sinirlenip itermiydi?.
Denemekten zarar gelmez ama değilmi?.

Ben sarılamadan Jungkook bana sarılmıştı. Tabi birde hıçkırarak ağlıyordu.

Ben ise onu sakinleştirmeye çalışıyordum.

Jungkook"Tanrım, ben çok aptalım. Sana nasıl böyle davrana bildim hayla şaşkınım. Beni affet lütfen. Hem merak etme o kızdan da ayrıldım. Seni asla üzmeyeceğim. Eğer üzersem kendimi asla affetmem. Beni affet çok pişmanım"

"Şşş... öyle deme seni affettim ben zaten. Asıl sen beni affet . Sana en korktuğun cümleleri kurdum "

Jungkook"yemin ederim seni asla üzmeyeceğim. Hem biliyormusun her zaman eğleneceğiz. Seni hep mutlu edeceğim.
Hem birde aç olmalısın hadi gel yemek yapıp yiyelim"