We zaten niet meer op de rots. We waren in Jake's garage en hij sleutelde aan auto's. Ik zat een beetje rond te kijken.
'Hey, Quil en Embry.' zei Jake.
'Hey Dude. Waarom ruik ik bloedzuiger?' vroeg Quil. Jake zei niks.
Ik stond tegen de muur aangeplet en ze hadden duidelijk niet door dat ik er was. Ik rook even aan mezelf. Rook ik naar vampier? Niet echt.
:'Hoi' : fluisterde ik toen. Ze leken beide te schrikken en draaide zich met ruk omnaar mij.
'Ow, een vampiermeisje.' : zei.Quil. Ik knikte half. 'Niet echt. Mijn vader is vampier. Mijn moeder was geen vampier toen ik geboren werd.'.
Quil en Embry lachtte. Ik weet ook niet waarom.
'Ik ga. Doeg Jake.' ik zwaaide even maar hij niet. 'Doei' : fluisterde ik bedroeft. Ik liep weg. Halverwege het bos werd ik tegengehouden. Er stond een grote hond voor me en ik dacht dat het Jacob was. Hij had dezelfde bruine vacht. Hij veranderde in een mens en ik zag dat het Jake helemaal niet was. Het was Embry.
'Wat moet je? Hond!' snauwde ik.
'Rustig aan bloedzuiger'
'Noem.me niet zo! Ik ben gewoon een mens.'.
'Oke. Dan ben je vanaf nu ons vampiermeisje.'
'Wat doe je hier?'
'Sorry zeggen. In de naam van Jake.'
'Is hij te lui om zelf te komen.'
'Ja en dat snap ik! Wie zegt er nou sorry tegen een bitch als jij!' Embry liep weg en liet me alleen achter.
Ik ging tegen een boom zitten en trok mijn knieën tegen me aan. Ik huilde en legde mijn hoofd op mijn knieën. Embry had gelijk. Misschien was ik gemeen tegen hem. Maar ik was gewoon een beetje boos omdat Jake me negeerde. Dat is toch normaal.
Ik viel in slaap.
Jake en ik liepen door de mooiste weide die ik ooit gezien had. Ik snoof de geur van de bloemen op.
'Weet je nog dat je hier sneeuwvlokjes vingen toen je klein was?' vroeg Jake.
Ik knikte. Ja dat herinnerde ik me nog. Net zoals de heerlijke tijden dat ik op Jacobs rug zat en hij door de bossen rende. Ik herinnerde me de wind in mijn haren, de frisse lucht en zijn zachte vacht waardat ik me aan vastklampte.
'Jake, ik hou van je.'
'Ik ook van jou!'
Hij drukte zijn lippen op de.mijne. Plots veranderde de natuur. De bomen verloren hun blaadjes en het gras verwelkte. Jacob was weg en ik bleef alleen. Ik wist de weg niet en mijn vampier krachten werkte niet meer.Ik schoot wakker na mijn nachtmerrie. Ik lag nogsteeds tegen een boom in het bos en ik had het ijskoud. Het was donker en ik zag niet veel. Ik viel terug in slaap. Ik was te moe om nu naar huis te gaan.
JE LEEST
#1 Jacob en Renesmee , twilight
FanfictionRenesmee is 15, toch zo ziet ze eruit. Eigenlijk is ze nogmaar 6. Ze wordt verliefd op Jacob en hij ook op haar. In dit boek lees je de avonturen die ze meemaken.