#1 Jacob en Renesmee , twilight

Verdriet

Mijn hoofd deed pijn. Ik probeerde mijn ogen zachtjes te openen. Carlisle stond over me heen gebogen.

'Gaat het Renesmee?' : vroeg hij.

'Ja.' : loog ik want eigenlijk had ik me nog nooit zo slecht gevoeld.

Carlisle hielp me om recht te gaan zitten.

'Wie was er aan de lijn?' : vroeg hij.

'Jacob.' : zei ik.

'Jacob?' : hij keek me verbaasd aan.

'Jacob Black. Je weet wel. Wolf...'

'Ness. Je bent op je hoofd gevallen. Ik ken geen Jacob Black' : hij wreef bezorgd over mijn voorhoofd.

'Maar...' : stamelde ik maar Carlisle onderbrak me. 'Ga nu maar slapn. Dan praten we morgen verder.'

Ik kon niet slapen. Ik was er zeker van dat hij Jacob wel kende. Of was ik zo hard gevallen dat ik hem me al jarenlang inbeelde?

Iemand wreef over mijn hoofd. Het deed vreeselijk veel pijn. Ik was dus toch in slaap gevallen.

'Stop!' : kreunde ik halfslapend. Ik deed een oog open.

'Mam!' : ik was meteen klaarwakker. Ik ging rechtop zitten en trok me niks aan van mijn hoofd dat duizelde.

'Heb je nog iets van Jake gehoord?' : vroeg ik.

Ze schudde haar hoofd. 'Kleed je eerst even aan. Dan praten we beneden verder.'

Ik sprong snel uit mijn bed en friste me op in de badkamer. Daarna kleedde ik me aan en rende de trap af.

Toen ik beneden in de living kwam zat iedereen al geduldig te wachten.

'Hoe gaat het met Jacob?' : vroeg ik. Iedereen keek even rond naar elkaar alsof ik er niet was. Daarna zei Carlisle: 'Ness, je bent echt hard gevallen. Ik heb net even overlegd. Wij kennen helemaal geen Jacob Black.'

'Maar hij was mijn vriendje!' : riep ik.

'Ness, wij weten helemaal niks van een vriendje.' : sprak Edward me tegen.

'Maar,' ik stopte. Plots bedacht ik me dat ik fotos van hem had. 'Kijk. Ik kan het bewijzen!'

Ik zocht mijn mobieltje. Tot mijn verbazing waren alle fotos waar hij op stond weg. Behalve 1. Hij stond op de achtergrond, niet goed in beeld.

'Kijk. Ik wees hem aan op de foto.'

'Ness, als hij echt je vriendje was zou hij wel op meer fotos staan.' : zei Edward.

Ik wist dat hij gelijk had maar dat zou ik nooit toegeven.

'Jullie kunnen tijdelijk in het grote huis verblijven.': stelde Carlisle voor. Bella en Edward stemden meteen in. Dus ik ging alvast naar boven. Ik ging alvast in mijn bed liggen.

Jake, toen jij ging nam je alles met je mee. Herrinneringen, fotos,...
Het enige wat je achterliet was een groot leeg gat zonder einde waardat ik nooit uit zou komen.
(ohh :)

Ik werd schreeuwend wakker midden in de nacht. Mijn luchtpijp zat dichtgedrukt en ik hapte naar adem.

Ik deed mijn ogen open. Jake stond naast mijn bed.

'Het Ness' : zei hij terwijl hij op mijn bed ging zitten.

'Jake!' : gilde ik,' je bent er! Mijn familie denkt dat je niet bestaat.'

Hij hield een vinger voor zijn mond. Daarna verdween hij. Plots. Bella stormde mijn kamer binnen.

'Ness? Gaat het wel?'

Ik knikte. 'Jake was hier.'

Bella's mond zakte open van verbazing. 'Jake is hier niet.'

'Dus je geeft toe dat hij bestaat?'

Bella leek even te aarzelen. Daarna glimlachte ze en knipoogde ze even. 'Ons geheimpje.'