Océane

Chapter ten

Οceanè

Το χερι μου γλιστράει επάνω στην επιφάνεια του καλογυαλισμένου μαρμάρου που κοσμει το κρεβάτι σου. Το χαιδευω απαλά όπως θα χάιδευα το μάγουλο σου. Αν το καλοσκεφτείς ίσως να βρίσκεται όντως το μάγουλο σου κατω από αυτό το σημείο. Μα τι λέω, έχουν περάσει χρόνια. Όχι πολλά μα ούτε και λίγα. 10 χρονια για την ακρίβεια. Εμένα μου φαίνονται σαν μια αιωνιότητα.

Μισώ να σε επισκέπτομαι συχνά. Τα γαλανά σου μάτια μου καίνε την σάρκα κάθε φορα που κοιτώ την φωτογραφία επάνω στο μνήμα σου. Υπάρχουν φορές που την ακούω να μου μιλάει, ένας σιγανός ψίθυρος σαν το θρόισμα των φυλλων στις αρχές του φθινοπώρου. Μια άηχη παράκληση που ζητά δικαιοσύνη για την ζωή που σου έκλεψαν εν μια νυκτι αλλά και για την κόρη που δεν είδες να μεγαλώνει. Για αυτό και επιλεγώ να σου ρίχνω μια φευγαλέα ματιά πλέον για να αποφύγω τα κλαμένα σου μάτια.

Ξέρεις εύχομαι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, να μην αναγκαζόμουν να σε χάσω. Όχι τόσο νωρίς, όχι με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο δεν σου κρύβω πως δεν ήταν λίγες οι φορές που σκέφτηκα καλυτέρα έτσι. Αν δεν συμβούν μερικά πράγματα στην ζωή μας δεν ζήσαμε ποτέ πραγματικά. Όλα θα ήταν μια ουτοπία Σωστά;

Τριτοπρόσωπη αφήγηση:

Η Οceanè δίπλωσε προσεκτικά το γράμμα προς την νεκρή της μητέρα και το έδεσε με μια μπλε κορδέλα. Βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο της, μιας και ο Timothee ακόμη κοιμόταν και κατέβηκε στην κεντρική είσοδο της πτέρυγας των κοριτσιών. Διέσχισε τον κήπο και χάθηκε ανάμεσα στα δεντρα. Υπήρχε ένα μονοπάτι που αν το ακολουθούσες πιστά θα έβγαινες σε ένα ξέφωτο εκτός των ορίων της Ακαδημίας. Εκεί υπήρχε ένα ποτάμι στο οποίο συνήθιζε να ρίχνει τα γράμματα που είχε γράψει ειδικά για την μητέρα της. Μα όχι εκείνο το πρωί. Έριξε μια ματιά στο τρεχούμενο κρυστάλλινο νερό και επιτάχυνε το βήμα της προσπερνώντας το ποτάμι.

Ο Τimothee ξύπνησε αλαφιασμένος. Σαν να διαισθανόταν πως η ωρα περνούσε, πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω του και σηκώθηκε από το κρεβατι. Με γοργές κινήσεις έβαλε τις αρβύλες του και το μάλλινο παλτό του. Η ωρα κόντευε 8. Οι περισσότεροι είχαν ξυπνήσει. Άκουγε τις φωνές των κοριτσιών που περνούσαν απο τον διάδρομο και κατευθύνονταν προς το μπάνιο για την εκτέλεση της καθημερνής τους ιεροτελεστίας. Γαμωτο! σκέφτηκε. Δεν έπρεπε να τον δει κανείς να βγαίνει απο το δωμάτιο της Oceanè, ποσο μάλλον να τριγυρνάει τέτοια ωρα στους διάδρομους της πτέρυγας των κοριτσιών.

Κατευθύνθηκε προς την πορτα. Γυρισε το κεφαλι του και κοιταξε το δωματιο μια τελευταια φορα. Παρολο που περασε μια νυχτα εκει,δεν του ειχε δώσει ιδιαίτερη σημασια. Σκονη κάλυπτε το ξύλινο γραφείο και τα παντζούρια ηταν σκουριασμένα και παλια. Μέχρι και τα σκεπάσματα μύριζαν ναφθαλίνη. Σαν να είχαν να χρησιμοποιηθούν χρονια. Περίεργο σκεφτηκε. Φαντάσου να μην έμενε και κανείς εδω μέσα.

Εκλεισε την πορτα του δωματιου της και βιαστικα διεσχισε τον διαδρομο.

Αργοτερα στην 2η διδακτικη ωρα

Timothee

Βρισκομασταν στο αμφιθεατρο ετοιμοι να παρακολουθησουμε το μαθημα του καθηγητη Stephan '' Μυθοι και Θρυλοι''. Ενα μαθημα που αν δεν εισαι λατρης του παραφυσικου και των αστικων μυθων δεν θα παρακολουθουσες ευκολα.

Σημερινο θεμα συζήτησης ηταν τα Μεντιουμ ή αλλιως Διαμεσοι και πως αυτοι οι ανθρωποι με τις ιδιαιτερες αυτες ικανοτητες συνδεουν τον κοσμο των νεκρων ψυχων με των ζωναντων.Συμφωνα με τον καθηγητη Stephan τα μεντιουμ εχουν την ικανοτητα να ερχονται σε επαφη με τον αορατο κοσμο των πνευματων μεταφεροντας μηνυματα,ακουγοντας ηχους και πολλες φορες βλέποντας πραγματα.

<<Ωστόσο οι επιστήμονες πιστεύουν ακράδαντα οτι οι φερομενοι ως μεντιουμ ειναι απλώς απατεώνες που δεν δισταζουν να προκαλουν ψυχολογική σύγχυση στον πελατη ωστε να του αποσπάσουν κάποιο χρηματικο ποσο! Ιδιαίτερα αν φημίζονται για την <<δουλεια>> τους τοσο αυξανονται και οι τιμες>> . ειπε με μια δοση ειρωνειας στην φωνη του o καθηγητης.

<<Εσεις καθηγητα τι πιστεύετε; Οι ικανότητές τους ειναι αληθινες;>> εδωσε τον λογο στον Αngelo. O καθηγητης δεν του απαντησε αμεσως.

<<Είμαι της άποψης πως αν δεν βιώσεις κατι εσυ ο ιδιος ή δεν το δεις με τα ματια σου δεν μπορεις να εκφερεις απολυτα γνωμη. Επομενως ειμαι επιφυλακτικος παρολα αυτα οχι προκατειλημμένος. Αν μου δινοταν η ευκαιρία σίγουρα θα επισκεπτομουν κάποιο μέντιουμ, περισσότερο λογω περιεργειας.Ειναι στην δικη μας κριση το αν θα επιλεξουμε να πιστεψουμε σε κατι παραφυσικο. Συνηθως εμεις οι ανθρωποι αρνουμαστε να το κανουμε απο φοβο. Φοβο για το αγνωστο. Το αγνωστο,το διαφορετικο παντα τρομαζε τους ανθρωπους ειτε ειχε να κανει με παραφυσικά φαινομενα και πλάσματα είτε με τα διαφορετικα εξωτερικα χαρακτηριστικα μιας ομαδας ανθρωπων.>>