Océane

Chapter six

και ξαφνικά

γινόμαστε όλοι παλιές φωτογραφίες

που όσο περνάει ο καιρός

θαμπώνουν τα πρόσωπα

και δεν φαίνεται πια αν χαμογελούσαμε

ή αν ήμασταν σκεπτικοί...

Σκιές και ψυχές ενός άλλου κόσμου

σ' ένα παλιό κομμάτι χαρτί....

Το επόμενο πρωί,6:30

Το πρωινό ξύπνημα αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα λίγα πράγματα που απολαμβάνω σε αυτή την μίζερη και τυποποιημένη ζωή.

Με ένα τέντωμα των χεριών μου,οι μυς μου ξυπνούν,ρίχνω τα παπλώματα στην άκρη και ετοιμάζομαι για το καθιερωμένο πρωινό ντους.

Παγωμένο νερό πέφτει με ορμή πάνω στο γυμνό μου στέρνο και μια ανατριχιλα διαπερνά την ραχοκοκαλιά μου.

Πίσω στην καθημερινότητα.

Βγαίνοντας από το ντους,αρπάζω την πετσέτα και σκουπίζω τις σταγόνες από το σώμα μου και τα μαλλιά μου.

Το κινητό μου δονείται επάνω στην γυάλινη επιφάνεια του γραφείου,κάνοντας με να αναρωτηθώ ποιος μπορεί να είναι τόσο νωρίς το πρωί.

"Καλημέρα γιε μου! Ελπίζω η πρώτη μέρα στο σχολείο να ήταν αρκετά ικανοποιητική για εσένα και τους φίλους σου. Γνωρίζοντάς σε πολύ καλα, ξέρω πως λογικά θα έχεις ξυπνήσει και θα απολαμβάνεις το πρωινό σου ντους. Όταν μπορέσεις κάλεσε με σε παρακαλώ γιατί συνέβη κάτι για το οποίο πρέπει να σου μιλήσω τηλεφωνικός και άμεσα.