Aklımda Bi Kördüğüm

Bölüm 5

Yazıma bir şans verip okuyan canım kişiler oy verip yorum yaparsanız çook mutlu olacağımm..

Doğa sinirle yanıma geldi ve ağlayarak benim kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdı ama ben halen hiçbir tepki vermiyordum. Ne yapmaya çalıştığını da anlayamamıştım. Doğa;

" Kan bağını sikeyim, o kimin umrunda ki bizim ikiz olmamız için kan bağına ihtiyacımız yok değil mi Deniz?" demişti bağırarak o an benimde gözümden bir damla yaş düştü. Ne diyeceğimi, nasıl bir tepki vermem gerektiğini gerçekten bilmiyordum. Ailemin beni sevdiğini hissedebiliyordum ama 16 yıllık hayatımın bir yalan üzerine kurulu olduğuna halen inanamıyordum anlayamadığım şey bunları neden şimdi söylüyor olduklarıydı. Doğaya cevap vermeden anne ve babama baktım ve " bunları neden şimdi söylüyorsunuz" diye sordum. Babam üzgün bir şekilde cevapladı bu sorumu ama keşke cevaplamamış olsaydı...

" Güzel kızım, birkaç gün önce birisi beni aradı. Telefondaki adam senin gerçek kızları olabileceğinle alakalı bir şeyler söyledikten sonra DNA testi yaptırmak istediklerini söylediler. Bizde bu isteklerini kabul etmek zorunda kaldık. Size kan kanseri olan kişilerle kanınız uyuyor mu diye kan tahlili yaptırdığımızı söyledik ama gerçek o değildi. Senden DNA testi için kan alındı Doğa'dan kan alınmasının sebebi de siz şüphelenmeyin diyeydi. DNA testi sonucu pozitif çıkınca her şeyi anlatmamız gerekti." dedi babam.

" Beni doğuran kadının doğumda öldüğünü söylediniz, biyolojik olarak aramda kan bağı bulunan diğer kişinin de beni istemediğini söylediniz sizi DNA testi için kim aradı yani?" diye sordum. Babam;

" O olay öyle değilmiş bir tanem olay çok daha farklıymış bunu bizim anlatmamız pek doğru olmaz. Eğer istersen onlar anlatır sana." dedi ve ardından ben hemen konuştum;

" Şimdi ne olacak? Hayatımıza hiçbir şey olmamış gibi devam mı edeceğiz?" diye sordum. Doğa kimsenin konuşmasına izin vermeden bana cevap verdi;

" Aynen öyle normal hayatımıza devam edeceğiz." dedi biraz gergin bir şekilde. Sinirliydim, üzgündüm ama en çokta kırgındım. Bunca yıl bana yalan söylenmiş olmasına ciddi anlamda kırılmıştım, beni resmen kandırmışlardı. Onları kırmak istemiyordum ama düşüncelerimi daha fazla içimde tutamazdım.

" Nasıl yani 16 yıllık hayatımın bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenmeme rağmen hiçbir şey yokmuş gibi devam mı edeceğim hayatıma? Bu kadar basit mi her şey? Gerçekleri anlattınız ve bitti öyle mi?" dedim ve sonra Kuzey abime döndüm "sende biliyordun değil mi? Her şeyden haberin vardı, birbirimize verdiğimiz sözleri yok sayarak mı sakladın benden her şeyi? Sizleri de anlamaya çalışıyorum insan büyüttüğü çocuğuna direkt 'sen bizim gerçek çocuğumuz değilsin biz seni evlat edindik' diyemez ama bir psikolog yardımı ile bunu bana anlatabilirdiniz." dedim. Annem ağlayarak yanıma geldi tam elimi tutacağı sırada elimi çektim. Annem ağlayarak "kızım lütfen yapma" dedi.

" Neyi yapmayayım? Bunları anlatmanızın nedeni benden bıkmış olmanız değil mi? Hatta belki gerçek ailemi bile siz arayıp bulmuşsunuzdur. Haklısınız aslında biyolojik ailem bile beni istememişken siz neden isteyesiniz ki?" dedim. Ağlıyordum. Bu söylediğim şeyler bana bile çok ağır gelmişti ama sadece düşüncelerimi dile getirmiştim. Belki de gerçekten benden bıkmış ve benden kurtulmak istedikleri için benim ailemi bulmaya çalışmışlardı. Şu an herkes ağlıyordu. Babam da yanıma geldi ve elimi tutmaya çalıştı ben tekrardan elimi çekmeme rağmen o yine de elimi sıkı ama canımı acıtmayacak şekilde tutmuş elimi çekmemi engelliyordu. Babam;

" Deniz'im bir tanem öyle bir şey mümkün olabilir mi sence? Biz seni her şeyden çok seviyoruz." dedi babamın ardından annem;

" Yemin ederim 16 yıldır Doğa ve senin aranda tek bir fark bile olmadı. Senden hiçbir zaman bıkmadık ve bıkmayacağız. Hem insan kendi çocuğundan nasıl bıkabilir ki? Emin ol her şey doğurmakla değildir güzel kızım, kan bağı denen şey sadece biyolojik sonuçlar sunar bize. Bizim aramızdaki bağ kan bağından çok daha önemli. Ruh bağı... Bizim ruhlarımız bağlı birbirlerine bunun en büyük örneği sen ve Doğa değil misiniz zaten? Bizim birbirimize olan sevgimizle kan bağının hiçbir alakası yok güzelim. Ailemize girdiğin ilk zamanlarda bile aranızda ayrımcılık yapacağımıza dair tek bir şey bile düşünmedik. Tek korktuğumuz şey ailelerimizin ve Kuzey'in vereceği tepkilerdi ama herkes seni çok sevdi, zaten sevmemeleri için bir neden yoktu sen daha minicik bir bebektin olan biten hiçbir şeyden haberin bile yoktu. Az önce bizim senden bıktığımıza dair bir şey söyledin ama bunun gerçek olmadığını sende biliyorsun çünkü seni ne kadar çok sevdiğimizi hissedebiliyorsun. Düşündüğün ve söylediğin şeyler için seni kesinlikle yargılayamayız zaten yeterince karışık bir durumun içerisindeyiz. Sana bunları anlatma sebebimiz senden bıkmamız veya seni istemememiz değil. Bu anlattıklarımızı er ya da geç öğrenecektin. Şu an değil ama birkaç yıl sonra biz sana anlatacaktık zaten bunları şimdiye kadar anlatmama sebebimiz korkmamızdı. Çok korktuk Deniz, vereceğin tepkiden, düşüneceğin şeylerden çok korktuk. Gitmeye çalışırsın, bizi istemezsin diye korktuk. Kendine olan güvenin azalır diye korktuk, bize olan tavırların değişir diye korktuk, bizi eskisi gibi görmezsin diye korktuk. Evet, bencillik ettik. Kendi korkularımız yüzünden sana gerçekleri söylemedik. Gözümüzden sakındığımız kızımızın bize anne, baba gözüyle bakmamasından o kadar korktuk ki anlatamadık sana. Özür dilerim kızım. Keşke şu anda da bu konuyu açıp sana söylemek mecburiyetinde kalmasaydık." annemin konuşmasıyla ağlamam da arttı. Beni sevdiklerini biliyordum evet ama biraz yalnız kalmaya, gerçekleri düşünmeye ihtiyacım vardı.

Ayağa kalktım anne ve babamdan birkaç adım uzaklaştım ve hiçbir şey söylemeden telefonumu alıp koşarak evden dışarıya çıktım. Düşünmem gerekiyordu. Yanlış bir tepki verip kimsenin kalbini kırmak istemiyordum. Sonuçta hata bende veya ailemde değildi. Ortada suçlu olan birileri varsa bu kesinlikle benim biyolojik ailem olacak olan kişilerdi. Yıllar önce beni istemeyen ve 16 yıl sonra pişman olup geri gelen bir biyolojik babam vardı. Madem bıraktın neden yıllar sonra geri arıyorsun ki? Anlayamıyordum, o kişilerle konuşmadan da anlayabilecek gibi gözükmüyordum. İçimde gram konuşma isteği yoktu ama bazı sorularımın cevaplarını vermeleri gerekiyordu. Tabii cevap vermeye yüzleri varsa...

EVEEET BÖLÜM SONUNA GELDİKK...

Bugün eğer yetiştirebilirsem bir bölüm daha atmaya çalışacağım.

konudan bağımsız olarak bir şey söyliyeyim;

LOV DERTTİR FİRENDLERİM...

Ayrıcaa oy atıp yorum yaparsanız aşırı mutlu olurum<3

GÖRÜŞÜRÜÜÜZ<3