Marjinal Apartmanı

Sebep

"Ben etrafı toparlayayım." diyerek ayağa kalkan İdil ile "Seni sorgulamanın lazım. Geri otur." dedim.

İdil tam itiraz edecekti ki Nagihan "Geri otur." dedi.

İdil geri koltuğa oturduğunda "Sen abimden mi hoşlanıyorsun?" diye sordum.

İdil heyecanlanırken "Hayır canım, bunu nereden çıkardınız? Sadece yakın arkadaşlarız. Yani yok niye hoşlanayım? O senin abin yani." dedi.

Nagihan, "Şule'den Murat'ı kıskanıp durdun. Konuşmalarına izin vermedin. Hep araya girdin." dedi.

"Sadece Niranur'un yapması gerekeni yaptım. Ne o? Sürekli Murat ile konuşmaya çalıştı. Ahtapot kolu gibi her yerden çıkıyordu." dedi İdil.

İlk kez birisi hakkında böyle konuştuğunu duyuyordum.

İdil, abimi fazla kıskanmıştı ve bu kıskançlık içinde sinire sebep olmuştu.

"Sakin ol şampiyon. Kız, Oğulcan'ın kardeşi." dedi Nagihan.

İdil derin bir nefes verdi ve "Olsun." dedi.

"Abim ve Şule, aynı ben ile Oğulcan gibi. Oğulcan ve abim liseye geçtiklerinde yakın arkadaş olduklarından dolayı Oğulcan'ı sık sık görüyordum ve bir süre sonra yakınlaştık. Ben nasıl Oğulcan'ı on üç senedir yakından tanıyorsam Şule de abimi öyle tanıyor." dedim.

"Galiba haklısın. Şule, Murat'ı on üç senedir tanıyor. Ben ise birkaç senedir." dedim.

Nagihan derin bir nefes verdi ve "Ne kadar süre tanıdığın önemli değil." dedi.

"Aslında bunu sana söylemem doğru değil ama abimin de sende gönlü var. Zaten ilk gruba geldiğinde hoşlanıyordu. Geçen gün konuştuk. Sana karşı olan duygularını bastıramamış." dedim.

İdil donakalırken içeriden ses gelince "Oğulcan, abi siz misiniz?" diye seslendim.

"Şey benim Niranur. Güneş gözlüğümü unutmuşum." diyen Şule ile hızlıca ayağa kalkıp yanına girtim.

Elinde güneş gözlüğü ile duran Şule'nin gözlerinin dolduğunu fark ettiğimde bizi duyduğundan korkarak "İyi misin?" diye sordum.

Şule gülümseyerek "Evet, iyiyim. Sadece yol çok yordu ve bir an önce eve gidip uyumak istiyorum." dedi.

"Anladım." diye mırıldanırken Şule gülerek "Esnemekten gözlerim doldu. Yakında hiçbir yeri göremeyeceğim. Aaa yine çok konuşmaya başladım. Yarın görüşürüz." dedi ve Şule'yi kapıya kadar götürdüm.

Şule "İyi geceler!" diyerek evden çıktığında "İyi geceler." dedim ve kapıyı kapattım.

Derin bir nefes verirken oturma odasına geri döndüm.