Marjinal Apartmanı

Bakarım

Telefonumun çalması ile arayana baktım. Abimdi.

Oflayarak telefonu açtım ve kulağıma götürdüm.

"Abi şu an işte olman gerekmiyor mu? Ne o? Telefon ile mi uğraşıyorsun? Aaa." dedim.

"Niranur kapa çeneni kardeşim." dediğinde somurttum.

"Sabah sabah arama sebebin ne?" diye sordum.

Abim "Evden çıkarken Şule rahatsız gibiydi. Gidip ona bakar mısın? Oğulcan'ın aklı da Şule'de kalmıştır." dedi.

"Tabii abi. Şimdi gidip bakarım." dedim.

"Aferin sana küçük. Şimdi işe dönmeliyim. Görüşürüz." dediğinde "Görüşürüz." dedim ve telefonu kapattım.

Vakit kaybetmeden evden çıktım ve abimlerin evinin kapısını çalmaya başladım.

İçeriden Şule "Geldim!" diye bağırdıktan saniyeler sonra kapıyı açınca ona baktım.

Gözleri kıpkırmızı, bitkin görünüyordu.

"Selam." dedim.

"Selam." diye mırıldanan Şule'ye "Bir sorun mu var?" diye sordum.

"Hayır, sadece yol yorgunluğu daha geçmedi." dediğinde "Yol yorgunluğu gözleri böylesine kızartmaz. Ağlamışsın ve bana ne olduğunu anlatacaksın." dedim.

Şule suratını asarak "Erkek meselesi." dedi.

"Hayatında birisi mi var? Benim niye bundan haberim yok?" diye sordum.

"Çünkü kendisi hayatımda değil." dediğinde "Tamam bu fenaymış ama ben ne yapacağımızı biliyorum. Evin anahtarlarını al ve benimle gel." dedim.

"Niranur teşekkür ederim ama evde kalmam daha iyi olabilir." dedi.

"İtiraz istemiyorum." dedim gülümseyerek.

Şule anahtarları alıp evden çıktığında telefonumu çıkardım ve bizim mahalledeki pizzacıyı aradım.

"Kıtır Pizza, buyurun." diyen Mert ile göz devirdim.

"Telefon numaramın dükkanınızda kayıtlı olduğunu biliyorum." dedim.

Mert gülerek "Sana nasıl yardımcı olabilirim Niranur?" diye sordu.

"Depresyonda arkadaşım var." dedim gülerek.

"O zaman sizin depresyon pizzanızı hazırlattırıyorum. Kaç tane istersin?" diye sordu.

"Sen bize iki orta boy gönder. Akşam da İdil'in doğum günü var. Yine pizza isteriz ve sen de davetlisin." dedim.

"Akşam oradayım. Pizzalar hazırlanıyor, nereye getireyim?" diye sordu.

"Bizim apartmanın çatısına." dedim sırıtarak.

Mert endişe ile "Lütfen asansör çalışıyor de." dediğinde "Merak etme çalışıyor." dedim.

"Tamamdır, birazdan getiririm." dediğinde "Teşekkürler, görüşürüz." dedim ve telefonu kapattım.

Şule bana merakla bakarken "Çatıya çıkıyoruz bebek." dedim.